Τα πρόσφατα αποτελέσματα και τα ποιοτικά στοιχεία των τελευταίων μετρήσεων καταδεικνύουν τον κατακερματισμό του πολιτικού σκηνικού, αλλά και την απόλυτη ρευστότητα που επικρατεί σήμερα. Πάμε πλέον σε μία νέα εποχή, όπου κανείς δεν μπορεί να κάνει ασφαλείς προβλέψεις για το πως θα διαμορφωθεί ο εκλογικός χάρτης μέχρι τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών έως τη συνταγματική ημερομηνία, το καλοκαίρι του 2027. Η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει να προηγείται, με μονοψήφια ωστόσο ποσοστά, του δεύτερου ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει αυξήσει τη δυναμική του μετά από την ολοκλήρωση των εσωκομματικών εκλογών και την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία. Ωστόσο, η φθορά είναι υπαρκτή σε σύγκριση όχι μόνο με την περίοδο της παντοδυναμίας του 41%, αλλά και σε σχέση με το εκλογικό αποτέλεσμα του περασμένου Ιουνίου (ευρωεκλογές). Στην αντίπερα όχθη, η Χαριλάου Τρικούπη έχει μπροστά της ένα μεγάλο στοίχημα, να αντλήσει από τη δεξαμενή των αναποφάσιστων και να εκμεταλλευτεί τους αυξημένους αριθμούς δυσαρέσκειας για συγκεκριμένους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής. Στην ευρύτερη κεντροαριστερά και στην αριστερά η εικόνα μοιάζει μάλλον χαοτική, όπως φαίνεται εξάλλου και από τις πολυάριθμες κοινοβουλευτικές ομάδες στην Ολομέλεια της Βουλής. Την ίδια ώρα, ο Στέφανος Κασσελάκης επιχειρεί με το δικό του κίνημα να κάνει μια νέα και ταυτόχρονα δύσκολη αρχή. Στην άλλη πλευρά του αντιπολιτευτικού τόξου, τα κόμματα δείχνουν ανθεκτικότητα, με την Φωνή Λογικής της Αφροδίτης Λατινοπούλου να βρίσκεται σταθερά πάνω από το 5% με αυξητικές τάσεις. Τα νέα δεδομένα προκαλούν ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον, μετά από μία μεγάλη περίοδο απόλυτης κυριαρχίας της Νέας Δημοκρατίας.
Την περασμένη εβδομάδα είχαμε αναφερθεί στην κίνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, να διαγράψει τον Αντώνη Σαμαρά από το κόμμα και για το υψηλό ρίσκο που ο ίδιος παίρνει, λαμβάνοντας μια τέτοια απόφαση. Κι αυτό διότι ο κ. Σαμαράς δεν είναι μόνο ένα βουλευτής Μεσσηνίας, όπως κάποιοι σκόπιμα θέλουν να τον παρουσιάζουν, αλλά ένας πολιτικός που αφενός έχει διατελέσει πρωθυπουργός, αφετέρου το πολιτικό του αφήγημα είναι ελκυστικό για ένα σημαντικό ποσοστό των οπαδών και ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας. Εξάλλου, σε παλαιότερη μέτρηση της MRB (Οκτώβριος 2024) καταγράφηκε η απήχηση των απόψεων τόσο του κ. Σαμαρά, όσο και του Κώστα Καραμανλή στην κοινή γνώμη με ένα αρκετά υψηλό ποσοστό (48,9%). Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της GPO το 35% των ερωτηθέντων θεώρησαν λάθος (μη δικαιολογημένη) τη διαγραφή Σαμαρά, ενώ σχεδόν ένας στου δύο (47,9%) εκτιμά ότι η εξέλιξη αυτή θα στοιχίσει εκλογικά στη Νέα Δημοκρατία. Και σε όλα τα παραπάνω αξίζει κανείς να προσθέσει την αποδοκιμασία της διαγραφής Σαμαρά από τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Αν και στο Μέγαρο Μαξίμου διατείνονται πως το θέμα αυτό δεν θα τους επηρεάσει, εντούτοις είναι βέβαιο πως ο Σαμαράς διατηρεί το δικό του ακροατήριο και πολλά από αυτά που υποστηρίζει, αγγίζουν όχι μόνο τον μέσο νεοδημοκράτη, αλλά και αρκετό κόσμο εκτός των τειχών της γαλάζιας παράταξης. Κοντολογίς, το επόμενο διάστημα θα φανεί σε ποιά έκταση η απομάκρυνση του Μεσσήνιου πολιτικού θα επηρεάσει την εκλογική βάση και τα ποσοστά του κυβερνώντος κόμματος.
