Σε τεντωμένο σχοινί βρίσκονται οι σχέσεις Ρωσίας και ΝΑΤΟ. Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται επί δυόμισι περίπου χρόνια και ουδείς μπορεί πλέον να προβλέψει πως θα εξελιχθεί η κατάσταση, ενώ στην παρούσα φάση δεν υπάρχουν πιθανότητες για αποκλιμάκωση της έντασης. Αντίθετα, η ρωσική πλευρά εμφανίζεται αμετακίνητη και δεν φαίνεται διατεθειμένη να κάνει εκπτώσεις μπροστά στους βασικούς της στόχους, που είναι η απόλυτη κυριαρχία της στην περιοχή. Στην αντίπερα όχθη, η Δύση αντιλαμβάνεται πια πως πρέπει να αντιμετωπίσει πιο δραστικά το ρωσικό αναθεωρητισμό και να συνδράμει με ακόμα πιο αποφασιστικό τρόπο στην αναχαίτιση των σχεδίων της Μόσχας και στην υποστήριξη προς τους αμυνόμενους Ουκρανούς. Στο πλαίσιο αυτό, το ΝΑΤΟ αποφάσισε εσπευσμένα και πριν μεταβληθεί το πολιτικό σκηνικό στις ΗΠΑ, την περαιτέρω στήριξη του Κιέβου με πολεμικά αεροσκάφη τύπου F-16, αλλά και συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας. Η κίνηση αυτή που αναπόφευκτα προκάλεσε την οργή της ρωσικής πλευράς αναμένεται να αλλάξει τα δεδομένα στους συσχετισμούς πάνω από τον ουκρανικό ουρανό και να δώσει βαθιές ανάσες στους αμυνόμενους που πασχίζουν να διατηρήσουν τις θέσεις τους με κάθε τρόπο. Είναι γεγονός πως τους τελευταίους μήνες η ανθεκτικότητα των ουκρανικών δυνάμεων δοκιμάζεται σε καθημερινή βάση, ενώ οι ρωσικές στρατιωτικές μονάδες εκμεταλλευόμενες την κόπωση, αλλά και την έλλειψη πυρομαχικών στο αντίπαλο στρατόπεδο κατάφεραν και κέρδισαν εδάφη στις ανατολικές επαρχίες. Ωστόσο, οι Ουκρανοί έχουν αποδείξει στο πέρασμα του χρόνου ότι θέλουν να το πάνε μέχρι τέλους και να υπερασπιστούν με κάθε μέσο την εδαφική ακεραιότητα της χώρας τους και την εθνική τους κυριαρχία. Η δεύτερη φάση της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία γίνεται ακόμα πιο σύνθετη από τη στιγμή που είναι αδύνατο για τις εμπλεκόμενες πλευρές να μπορέσουν να βρουν τον κοινό τόπο που κατ’ επέκταση θα οδηγούσε σε μια πιθανή κατάπαυση του πυρός. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο και με τα σημερινά δεδομένα παραπέμπει περισσότερο σε ένα ουτοπικό σενάριο. Τα όσα συμβαίνουν στα ανατολικά σύνορα της Ε.Ε αποτελούν αναπόδραστα μια ανοιχτή πληγή που ουδείς μπορεί να πει με σιγουριά το πότε θα κλείσει. Αντίθετα, ο κίνδυνος ευρύτερης ανάφλεξης στην περιοχή παραμένει, με τον ρωσικό αναθεωρητισμό να συνεχίζει να απειλεί τη σταθερότητα και την ειρήνη στην Ευρώπη και με τους δυτικούς συμμάχους να ενεργοποιούνται πλέον ακόμα πιο αποφασιστικά, έστω και με καθυστέρηση, προκειμένου να υπερασπιστούν τις δικές τους αρχές και αξίες και να αποτρέψουν από κοινού μια ευρύτερη ανάφλεξη που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και σε ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Σε αυτή την πολύ κρίσιμη φάση, χρειάζεται σχέδιο, ψυχραιμία και αποτελεσματικότητα για να αποφευχθούν τα χειρότερα.