Καθώς σκάλιζα χθες το αρχείο με φωτογραφίες από περασμένα καλοκαίρια στο Αιγαίο, πέρασε από τα μάτια μου μια φωτογραφία που με άλλο σκεπτικό την είχα τραβήξει στα τέλη του περασμένου αιώνα στο Κουφονήσι κι αλλιώς την είδα τώρα. Τότε είχα δει την παλιά μπανιέρα κάτω από τον κέδρο στο ξερό χωράφι να συνεχίζει τη ζωή της καλύπτοντας την ανάγκη μιας ανθεκτικής ποτίστρας για τα ζωντανά αλλά τώρα κατάλαβα την υπομονή της και τον στόχο που είχε βάλει αυτό το αντικείμενο, να γίνει κάποια μέρα πισίνα!
Δεν ξέρω από πιο σπίτι και γιατί βγήκε αυτό το αντικείμενο και πήρε αυτό το ρόλο στη φύση του νησιού, δεν έχει σημασία εξάλλου, όπως επίσης και ο τόπος. Θα μπορούσε να ήταν οπουδήποτε αλλού στο Αιγαίο ή την ηπειρωτική χώρα. Ήταν πάντως μια εποχή που στο Κουφονήσι άλλαζαν τα πάντα και φυσικά τα μπάνια στα σπίτια καθώς είχε εδραιωθεί η φήμη του ως εξαιρετικός προορισμός για διακοπές και το προτιμούσαν πολλοί «ψαγμένοι» όπως λέμε μια κατηγορία ανθρώπων που επιθυμούν και ζουν πιο εκλεκτά από τους άλλους και ανακάλυπταν «παραδείσους» και ένας απ’ αυτούς ήταν οι Μικρές Κυκλάδες.
Το Κουφονήσι άρχισε να βλέπει τον τουρισμό σαν αγαθό από τον ουρανό και φυσικά προσέφερε εκείνα τα πρώτα χρόνια μοναδικές απολαύσεις στην κατακάθαρη και διάφανη θάλασσά του και καλή διατροφή αφού η κύρια ασχολία των κατοίκων του ήταν τότε η αλιεία. Η διαμονή στην αρχή ήταν προσαρμοσμένη στην αντίληψη της εποχής, σκηνές και σλήπινγκ μπαγκ στις παραλίες ή γύρω από τον «Φοίνικα» που υπήρχε και πηγάδι για πόσιμο νερό και ξέπλυμα της αλμύρας. Στο χωριό βεβαίως υπήρχαν και ενοικιαζόμενα δωμάτια αλλά ήταν λίγα κι έτσι η γνωριμία των περισσότερων με το νησί άρχισε από τις σκηνές και το κάμπινγκ που σύντομα οργανώθηκε πάνω από μια ωραία παραλία.
Μετά από τόσα χρόνια φαντάζομαι πως η μπανιέρα δεν είναι πια κάτω από τον κέδρο και όπως διακρίνω όταν περνάω καμιά φορά με το πλοίο για την Αμοργό, ούτε το χωράφι υφίσταται καθώς στο σημείο αυτό βλέπω να έχουν χτιστεί μια σειρά από καταλύματα και είμαι βέβαιος πως όλο και κάποια πισίνα θα βρίσκεται δίπλα τους. Γιατί και στο Κουφονήσι με τα ωραιότερα νερά των Μικρών Κυκλάδων κρίθηκε απαραίτητο να δημιουργηθεί μια πισίνα (με γλυκό νερό που κουβαλάει το πλοίο από την Πελοπόννησο) μόλις εκατό μέτρα από την παραλία. Και να ήταν τίποτα απότομες οι παραλίες του Κουφονησίου που θα δυσκολεύονταν παιδιά και ηλικιωμένοι, θα έλεγα. Αλλά να που ο καλός επιχειρηματίας σκέφτεται νωρίτερα από τον επισκέπτη και του προσφέρει και πισίνα δίπλα στο κατάλυμα σε τιμή μάλιστα πιο αλμυρή από τα άλλα που στερούνται αυτού του αγαθού.
Αναφέρθηκα στο Κουφονήσι, με αφορμή την μπανιέρα – ποτίστρα αλλά το ίδιο συμβαίνει παντού, δίπλα στη θάλασσα να φτιάχνονται πισίνες και να δημιουργείται έτσι μια αφόρητη πίεση για νερό και φυσικά να ανεβαίνει και το κόστος των διακοπών. Και μοιραία νοσταλγεί κάποιος την εποχή που στη θέση του όποιου καταλύματος έβλεπε το ξερό χωράφι και μια παλιά μπανιέρα κάτω από τον κέδρο. Η εικόνα είχε κάποιο νόημα ενώ μια πισίνα, δεν υπηρετεί παρά μόνο την υπερβολή που κάνει το καλοκαίρι στο Αιγαίο δυστοπικό για όλους!
