Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε μια χαρισματική προσωπικότητα, αυθεντική, ( αλλά και μη αντιγράψιμη όπως αποδεικνύεται, κάθε φορά που επιχειρείται).

Σε κρίσιμή εποχή για την Ελλάδα έδωσε διέξοδο στον αντιαμερικανικό αέρα που φυσούσε, ( λόγω Χούντας ) , διαχειριζόμενος την συναισθηματική φόρτιση , με γνώση όμως των ορίων .

Σε αυτή όμως την προσπάθεια και την πορεία , χρειάστηκε να ελιχθεί μέσω συνθημάτων, ευφυών αφορισμών και ανατρεπτικών τοποθετήσεων, που δυστυχώς όμως δημιούργησαν Σχολή και εντάχθηκαν στις πεποιθήσεις και στον τρόπο λειτουργίας της Κοινωνίας.

Αλλαγή : Δεν διευκρινίστηκε από τι σε τι , με αποτέλεσμα να ενωθούμε ως σύνολο , αλλά στην συνέχεια ερμηνεύοντάς την σύμφωνα με τα προσωπικά μας συμφέροντα , να χωριστούμε ως άτομα .

Μη προνομιούχοι Έλληνες : Επειδή ποτέ δεν δημοσιεύτηκε ο σχετικός κατάλογος , όλοι θεώρησαν ότι έχουν αυτή την ιδιότητα , γεγονός που στην συνέχεια τους επέτρεψε να νομιμοποιούν και την πιο κραυγαλέα παρανομία .

«Είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του , αλλά όχι και 500.000 » ( δραχμές τότε ) . Ήταν το σχόλιο του Πρωθυπουργού για τις πράξεις του Διοικητού της ΔΕΗ . Πρόκειται για την επίσημη αποδοχή ενός παράλληλου συστήματος αμοιβών του Δημόσιου Τομέα , από τον στενό μέχρι τον υπερευρύτερο.

«Εγώ μόνο προέδρευα » / «Είναι ανευθυνοϋπεύθυνοι» : Δόξα και μισθοί . Ευθύνες και συνέπειες οι άλλοι.

« Νέα Τζάκια » : ( Σε πλήρη αναντιστοιχία με τον « Λαό στην εξουσία » ). Πρόκειται για την αναγγελία της δημιουργίας της νομλεκατούρας των τελευταίων πολλών ετών και την προβολή της ως « Life style » , το οποίο το αγάπησαν και το επεδίωξαν οι ΠΑΝΤΕΣ και που τελικά μας έφθασε εκεί που μας έφθασε.

Μea culpa : Δηλαδή , εγώ έκανα λάθος , εσείς θα πληρώσετε . ( Σ. Σ : Ή, όπως πρόσφατα διατυπώθηκε : «Είχα αυταπάτες» )

Οι Βάσεις φεύγουν: Αλλά έμειναν.

Και τελευταίο , το κορυφαίο: « Τσοβόλα δώσ ‘ τα όλα ». Πρόκειται για την επιτομή του απόλυτου Λαϊκισμού , όταν ο Πρωθυπουργός , την ώρα που τον ακούει μέσω TV όλος ο πληθυσμός , δίνει εντολή στον Υπουργό Οικονομικών να αδειάσει το Ταμείο ( με τα ήδη δανεικά ) και να τα μοιράσει να … φαγωθούνε .

Επίπλέον, έτσι θεσμοθετήθηκε στην Πολιτική ο όρος « πολιτικό κόστος » , μια κομψή διατύπωση του φόβου «Πρόεδρε, κινδυνεύουμε να μη ξαναβγούμε ».