Μια ημέρα αφιερωμένη στον πατέρα – στον άνθρωπο που συχνά στέκεται στη σκιά, αλλά στηρίζει με όλο του το είναι. Αν και αυτή η γιορτή δεν είναι τόσο διαδεδομένη όσο η Γιορτή της Μητέρας, και παρότι πολύ συχνά δεν συνοδεύεται από δώρα, λουλούδια ή εντυπωσιακές εκδηλώσεις, ο πατέρας παραμένει εκεί. Όρθιος σαν βράχος, ακλόνητος, σταθερός. Είναι όπως το κερί που σιωπηλά καίγεται για να φωτίσει τους άλλους, μένοντας όρθιο μέχρι να ολοκληρώσει το έργο του – αυτό της καθοδήγησης, του φωτός ,της θυσίας και της αγάπης.

Ο πατέρας- μπαμπάς  είναι ο φάρος μέσα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της ζωής,. Όχι μόνο με λόγια, αλλά με πράξεις. Η παρουσία του δεν είναι πάντα εκδηλωτική, αλλά είναι σταθερή και καθοριστική. Στηρίζει, καθοδηγεί, προστατεύει. Στην ταραχή του κόσμου, είναι εκείνος που σιωπηλά δείχνει το δρόμο.

Στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, η πατρότητα έχει ιερό χαρακτήρα. Ο Θεός αποκαλύπτεται ως Πατήρ – γεμάτος αγάπη, φροντίδα, δικαιοσύνη και συγχώρεση. Ο επίγειος πατέρας, λοιπόν, καλείται να μιμηθεί το παράδειγμα του Ουράνιου Πατέρα. Όχι με εξουσία, αλλά με θυσιαστική αγάπη. Όχι για να επιβάλλεται, αλλά για να σηκώνει τον σταυρό της καθημερινής του αποστολής με πίστη, ταπείνωση και αφοσίωση.

Η αγάπη του πατέρα συχνά δεν εκφράζεται με πολλά λόγια, αλλά με πράξεις. Είναι αυτός που δεν ζητά τίποτα, αλλά δίνει τα πάντα. Αυτός που δεν θα φωνάξει για την κούρασή του, αλλά θα συνεχίσει ακούραστα να προσφέρει. Είναι η σιωπηλή δύναμη, το στήριγμα που μένει, ακόμα κι όταν όλα γύρω αλλάζουν.

Και στο τέλος, ποιος είναι αυτός ο πατέρας; Είναι ο "μπαμπάς" – αυτός που μέσα σε μία μόνο λέξη κρύβει τόση ουσία, τόση δύναμη και τόση αγάπη.

Ο σωστός πατέρας, ο μπαμπάς, είναι όλα όσα περιγράφονται στους παρακάτω στίχους από το ομότιτλο βιβλίο μου  «Στίχοι, Σκέψεις, Συναισθήματα με  Λέξεις»:

Μπαμπάς, μια λέξη ιερή, που έχει μεγάλη αξία,
μία μεγάλη αγκαλιά που γίνεται ευτυχία.
Είναι ο ήλιος και το φως στη ζήσης το σκοτάδι
η δύναμή μας στις πληγές, το γέλιο κάθε βράδυ.

Είναι οι δικές του οι συμβουλές μες του καιρού τη μπόρα,
σαν φάρος που καθοδηγεί και λέει: «Τώρα, προχώρα».
Είναι μια ρίζα η πιο βαθιά, θεμέλιο κι αντοχή μας,
και στα σκοτάδια πάντοτε φωτίζει την ψυχή μας.

Με βλέμμα σταθερό μπροστά και λόγια σημασίας
Είναι ο φάρος της ψυχής, ζωής μα και ουσίας.
Αν λείπει, νιώθεις πιο βαθιά το πόσα έχει δώσει,
με πράξεις και χωρίς φωνή σου 'χει φτερά απλώσει.

Με βλέμμα καθαρό μπροστά και σκέψη που δε σβήνει,
διδάσκει πάντα αθόρυβα και δύναμη σου δίνει.

Χρόνια Πολλά σε όλους τους Μπαμπάδες – τους σιωπηλούς ήρωες της ζωής μας.

Αντώνιος Δουνδουλάκης