Αφήνοντας πίσω μας και ημερολογιακά το καλοκαίρι και καθώς έχει περάσει και η μεγαλύτερη περίοδος της παραγωγής, αναπόφευκτες έρχονται και οι εκτιμήσεις. Έτσι τουλάχιστον έκαναν μέχρι πριν από δυο – τρεις δεκαετίες σε όλη την Ελλάδα και με βάση αυτά υπολόγιζαν πως θα καλύψουν τις ανάγκες του χειμώνα και ότι περίσσευε πήγαινε στο εμπόριο να καλύψει πάγιες και έκτακτες ανάγκες του κάθε νοικοκυριού.
Φυσικά όλες οι χρονιές δεν ήταν ίδιες καθώς δεν πήγαιναν όλα όπως τα ήθελε ο κάθε νοικοκύρης αλλά η ποικιλία των αγαθών που παρήγαγε δεν τον άφηνε να δυσκολευτεί καθώς λειτουργούσε ακόμη σε ικανοποιητικό βαθμό η κοινότητα και η γειτονιά. Οι πανάρχαιοι αυτοί θεσμοί κατάφεραν να διατηρηθούν μέσα στους αιώνες και στις ημέρες μας ανιχνεύονται σε πολλές άλλες μορφές που τους αντικατέστησαν αλλά ακόμη δεν κατάφεραν να παίξουν το ρόλο που είχαν και να φέρουν ικανοποιητικό αποτέλεσμα.
Τούτο είναι και ένα ζήτημα που αντί να είναι κύριο στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, υποφώσκει στις προτεραιότητες των σχηματισμών και των προσώπων που διεκδικούν την εκλογή. Η διαταραγμένη σχέση με την φύση και η απομάκρυνση από την παράδοση είναι κυρίως οι λόγοι που τους κάνουν όλους διστακτικούς αλλά δεν ομολογείται καθώς σε αυτό τον θεσμό έχουν υπεισέλθει ένα σωρό καινούργια πράγματα που θολώνουν το κοινωνικό τοπίο και περιορίζουν το αποτέλεσμα σε εφήμερα και ευάλωτα στοιχεία.
Με λίγα λόγια, η αδρανής πια κοινωνία καλείται να εκλέξει τοπικούς άρχοντες οι οποίοι δεν έχουν καμιά διαφορά από εκείνους της κεντρικής εξουσίας και να εγκρίνουν επίσης δια της ψήφου των προγράμματα που στηρίζονται στην τεχνολογία παρά στην πείρα. Είναι χαρακτηριστικό των νεότερων κοινωνιών μας αλλά η εμπειρία αποδεικνύει πως ενέργειες που δεν στηρίζονται στην κοινότητα και την γειτονία είναι καταδικασμένες να χαθούν μέσα σε έναν κυκεώνα αναγκών και εκτάκτων καταστάσεων που όλο και πιο συχνά επικρατούν.
Είναι πλήθος τα παραδείγματα που θα μπορούσαν να παρατεθούν πάνω σε αυτό το ζήτημα αλλά θα σταθούμε σε κάτι που βιώνει όλη η χώρα αυτές τις ημέρες και δεν είναι άλλο από την καταστροφή μεγάλου μέρους της παραγωγής από τις φυσικές καταστροφές (φωτιές και πλημμύρες) και την ακαρπία (λάδι κυρίως, σταφύλια καθώς και ξηρούς καρπούς στα ημιορεινά και ορεινά) που παρουσιάστηκε στην παραγωγή πολλών αγροτικών προϊόντων λόγω των ιδιαίτερων καταστάσεων που επικράτησαν την άνοιξη και το καλοκαίρι.
Και για τις δυο περιπτώσεις ακούγεται πως η Πολιτεία έχει σχέδια αλλά χωρίς τη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών και την γνώμη των άμεσα πληγέντων δεν θα υπάρξει κάποιο σοβαρό αποτέλεσμα και τούτο θα πρέπει να ήταν η πρώτη σκέψη όσων μέσα σε αυτή την συγκαιρία θέλουν να αναλάβουν να δώσουν λύσεις. Η καλύτερη δε μέθοδος δεν είναι παρά να δοθεί στις κοινότητες και στις γειτονιές ο παλιός ρόλος και οι τοπικοί άρχοντες να αφουγκράζονται πρώτα το λόγο τους παρά των κάθε είδους «ειδικών».
Η φωτογραφία δένει με την αναφορά στην ακαρπία που παρουσιάζεται φέτος σε πολλά αγροτικά προϊόντα και δημιουργεί ήδη ζητήματα σε κοινότητες παραγωγών. Ένα σκιάχτρο μπροστά σε μια φορτωμένη με καρπούς καστανιά πριν από λίγα χρόνια σε ένα χωριό της Ευρυτανίας. Τότε το σκιάχτρο είχε ρόλο αλλά φέτος με τη πρωτοφανή ακαρπία αποτελεί μόνο μια ανάμνηση από άλλες πιο αποδοτικές εποχές που ελπίζουμε ότι θα επιστρέψουν…
