Δεν αποτελεί έκπληξη πλέον για κανέναν η εικόνα του «φαρμακείου» κάθε σπιτιού με ένα σωρό πολύχρωμες συσκευασίες ριγμένες που έχουν πάνω τους γραμμένο με μαρκαδόρο τη δοσολογία και πότε πρέπει να γίνεται η λήψη τους πάνω σε αν κομοδίνο -για να τα έχουν δίπλα στο προσκεφάλι τους οι ηλικιωμένοι κι όσοι ξεχνούν- σε ένα ντουλάπι ή κρυμμένα σε ένα συρτάρι αν στο σπίτι υπάρχουν και μικρά παιδιά που μπορεί να τα πλησιάσουν.

Παλιά δεν ήταν έτσι, τα φάρμακα στην φόρα. Εκτός του ότι ήταν λιγότερα υπήρχε γενικά μια τάση να τα κρύβουν καθώς ήταν δηλωτικά της μια ή της άλλης ασθένειας η οποία δεν έπρεπε, για διάφορους λόγους να φανεί δημόσια καθώς ακόμη αυτή σήμαινε πολλά για την κοινωνίας και τις συνήθειες άλλων εποχών.  Ήταν επίσης και εποχές που δεν είχε όλος ο κόσμος πρόσβαση στα φάρμακα, όπως η σημερινή που έχουν πλημμυρίσει τον κόσμο και συχνά ακούγεται αν όντως, ο άνθρωπος τα έχει τόση ανάγκη ή είναι ένα προϊόν το οποίο μέσα από δαιδαλώδεις διαδικασίες και όπου εμπλέκονται πολλοί κλάδοι επιστημών και επιχειρηματιών προβάλλεται ως πανάκεια και ενισχύει διαρκώς τον τζίρο των εταιρειών.

Κάθε άνθρωπος δε, έχει την δική του εμπειρία και άποψη για τα φάρμακα αλλά ορισμένοι τα βλέπουν με άλλο μάτι και φυσικά από άλλη γωνία. Ένας απ’ αυτούς είναι ο Γιώργος Κρανίου, εικαστικός ο οποίος γνωρίζοντας καλά των χώρο των φαρμάκων, πριν ακόμη ξεσπάσει η επιδημία, το 2018 άρχιζε να δημιουργεί έργα με θέμα τα φάρμακα. Ούτε καν υποψιάζονταν πως αυτά, τα εμβόλια κυρίως αλλά και κάθε τι που σχετίζεται με την υγεία θα γίνονταν από το 2020 το θέμα της καθημερινής συζήτησης μιας κοινωνίας και ενός ολόκληρου πλανήτη που βρίσκεται στο έλεος του κορωνοϊού (Covid – 19) και περιμένει να λυτρωθεί ένα φάρμακο που θα τον κατανικήσει και θα γίνει πάλι η ζωή του ασφαλής.

Η επιδημία βρήκε τον Γιώργο Κρανίου να ζωγραφίζει φάρμακα και μέσα στο διάστημα που ζούμε με την αγωνία της, οργάνωσε και την πρώτη ατομική του έκθεση σε μια ενότητα 35 έργων από λάδι σε καμβά με τον τίτλο «Νεκρές Φύσεις» η οποία εγκαινιάστηκε στις 11 Απριλίου στην «Αίθουσα Τέχνης Αθηνών» και θα διαρκέσει ως τις 25 Μαΐου.

Η έκθεση γίνεται με την επιμέλεια της Ελισάβετ Πλέσσα  η οποία σημειώνει: «Ο Κρανίου ζωγραφίζει εκ του φυσικού αντιμετωπίζοντας τις συσκευασίες των φαρμακευτικών προϊόντων όπως θα αντιμετώπιζε μια οποιαδήποτε νεκρή φύση, στήνοντας, φωτίζοντας, σκηνοθετώντας, όπως θα έκανε και με ένα ζωντανό μοντέλο- τα μοντέλα του είναι τα συγκεκριμένα κουτιά των φαρμάκων, αναμφισβήτητοι πρωταγωνιστές στη σκηνή της ζωγραφικής του. Τα φάρμακα παίζουν σήμερα τον ρόλο μιας σύγχρονης θεότητας και συχνά αποτελούν την εύκολη λύση. Η θέα τους προκαλεί συνειρμούς αρνητικούς: αποστείρωση, απομόνωση, σωματική ή ψυχική αδυναμία, πόνος, ασθένεια, κρίση, θάνατος. Κατά συνέπεια, η ανάδειξη των κουτιών που τα περιέχουν σε αισθητικά αντικείμενα θα μπορούσε να θεωρηθεί απόλυτα άκαιρη. Μπορεί ένα κουτί από ψυχοφάρμακα να είναι "όμορφο" - αξίζει να ζωγραφιστεί; Υπάρχει κάτι αφύσικο, κάποια προσποίηση, στην απόπειρα της απεικόνισής του; Τη θέση του στον καμβά του Γιώργου Κρανίου θα μπορούσε να διεκδικεί εξίσου ένα οποιοδήποτε κουτί;»

» Ξεκινώντας από τη ζωγραφική εκ του φυσικού, και με παρακαταθήκη στιγμές των μεγάλων δασκάλων της, ο Κρανίου προσεγγίζει το απόσταγμα της όψης των πραγμάτων χωρίς, παραδόξως, να εγκαταλείπει την ιεροτελεστία του μοντέλου, στην περίπτωσή του το στήσιμο των φαρμάκων μπροστά στα μάτια του προτού εμπλακεί στην περιπέτεια της μεταμόρφωσής τους, της απομάκρυνσης από το ορατό, της μεταμόρφωσης της δικής του ματιάς εντέλει. Σαν τα βάζα και τα μπουκαλάκια του Μοράντι, οι μικρές "πολιτείες" των κουτιών του Γιώργου Κρανίου αντλούν ξανά και ξανά από την ίδια εικονογραφία με πειθαρχία και με σαφήνεια, οδηγώντας χαμηλόφωνα, κάθε φορά, σε ένα συγγενικό αλλά μοναδικό αποτέλεσμα».   

Η έκθεση «Νεκρές φύσεις» ήρθε να κουμπώσει με την σκληρή πραγματικότητα της επιδημίας αλλά και εκτεταμένης χρήσης φαρμάκων απ’ όλο τον κόσμο. Η εμπορική εικονογραφία των κουτιών που τα περιέχουν για άλλους ελπίδα και για άλλους φόβο. Ο Γιώργος Κρανίου έρχεται και με το δικό του αισθητικό τρόπο, τα απομακρύνει από την καθημερινότητα,  απογυμνώνει τα κουτιά από το περιεχόμενό τους και τους δίνει μια άλλη διάσταση που προκαλεί άλλες προσεγγίσεις και καλλιεργεί μια άλλη ελπίδα, στην τέχνη.

Ο Γιώργος Κρανίου γεννήθηκε το 1972 στη Μελβούρνη. Πήρε το βασικό του πτυχίο στις Επιστήμες Υγείας και διδακτορικό τίτλο σπουδών στην Μοριακή Βιολογία στο πανεπιστήμιο Deakin της Μελβούρνης. Σπούδασε ζωγραφική κοντά στον Δημήτρη Μανίνη (2013 – 2015). Από το 2015 σπουδάζει ζωγραφική στην Ομάδα Τέχνης «Σημείο» με δασκάλους τον Γιώργο Ρόρρη και την Κάλια Τριανταφύλλου. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.  

«Αίθουσα Τέχνης Αθηνών». (Γλύκωνος 4, Δεξαμενή. Τηλ. 2107213938). [email protected] www.athensgallery.gr). Για την επίσκεψη στην έκθεση οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να ενημερωθούν για τα ισχύοντα μέτρα για τον περιορισμό της επιδημίας).

Ο Ηλίας Γ. Προβόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μεγάλη Κάψη της Δυτικής Φθιώτιδας. Έγινε δημοσιογράφος και εργάστηκε επί πολλά χρόνια και αποκλειστικά στις εφημερίδες, κυρίως στην «Ελευθεροτυπία» από τις στήλες της οποίας οργάνωσε και προέβαλλε μια ειδική αρθρογραφία με τον τίτλο «Μικρές Πατρίδες» για την ελληνική περιφέρεια και τους ανθρώπους της καθώς και για την Αθήνα, τα τελευταία χρόνια. Συνεχίζει να γράφει και να δημοσιεύει φωτογραφίες με την ίδια θεματογραφία στο actimon.blogspot.com ενώ εκδίδει και βιβλία που έχουν σχέση με την τοπική ιστορία.

*Αραρίσκω = Συνάπτω, συνδέω, προσαρμόζω