Ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης είναι τα Χαυτεία τα οποία οφείλουν την φήμη τους στη διασταύρωση των δυο μεγάλων λεωφόρων Πατησίων και Πανεπιστημίου (και οι δυο με τα χαϊδευτικά τους αντί των επίσημης ονοματοδοσίας -28ης Οκτωβρίου και Ελευθερίου Βενιζέλου αντίστοιχα- που μόνο το ταχυδρομείο επιμένει να υποστηρίζει.
Σε αυτή τη διασταύρωση έσμιγε και συνεχίζει να σμίγει το κύμα των Αθηναίων που κατέβαινε από τα Πατήσια και τις άλλες δυτικές περιοχές με προορισμό την Αγορά ή γενικά το κέντρο της πόλης με το άλλο που κατέβαινε από την Πανεπιστημίου προς την πλατεία Ομονοίας που πολλές φορές στην ιστορία της πόλης έπαιξε πιο σπουδαίο ρόλο από την πλατεία Συντάγματος. Πολλοί την χαρακτηρίζουν ως ομφαλό της πόλης και όχι της πρωτεύουσας καθώς σε αυτή πάντα υπερίσχυε το λαϊκό στοιχείο και φυσικά οι επαρχιώτες όλων των εποχών μέσω της Ομονοίας γνώριζαν την Αθήνα και τις πρώτες νύχτες τους αν δε είχαν δικό τους άνθρωπο στην πόλη, σε ένα από τα δεκάδες ξενοδοχεία που λειτουργούσαν γύρω της, σε αυτά τις περνούσαν και για τις διασκεδάσεις πάλι εκεί κοντά πήγαιναν.
Όπως ακριβώς συγκεντρώνονται σήμερα στην Ομόνοια οι μετανάστες απ’ όλο τον κόσμο που ζουν στην Αθήνα, έτσι μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι επαρχιώτες μαζεύονταν στην Ομόνοια και μάλιστα οι καταγόμενοι από κάθε περιοχή είχαν και τα δικά τους μαγαζιά. Από εκείνη την εποχή έχει μείνει, για όσους το θυμούνται βέβαια και το «ραντεβού στου Μπακάκου» το φαρμακείο στη γωνία που αρχίζει η Αγίου Κωνσταντίνου. Εκεί σήμερα λειτουργεί φούρνος και θαρρώ πως τα ραντεβού κλείνονται πάλι με αναφορά αυτόν!
Στα Χαυτεία για την διευκόλυνση της κίνησης των πεζών και των αυτοκινήτων μέχρι πριν από 20-30 χρόνια υπήρχε θέση τροχονόμου η οποία μάλιστα είχε εξελιχθεί και εμβληματική εικόνα της πόλης. Για κάποιους λόγους η θέση του τροχονόμου καταργήθηκε και η κυκλοφορία αφέθηκε στην τύχη της όπως και στην τύχη της είναι όλη η περιοχή καθώς από την υποβάθμιση της ευρύτερης περιοχής της Ομόνοιας και την συρρίκνωση της οικονομικής και εμπορικής δραστηριότητας επικράτησαν διάφορα αντικοινωνικά στοιχεία. Λόγω δε και της εγκατάλειψης πολλών κτιρίων τα οποία κάποτε έσφυζαν από ζωή και δραστηριότητες, η κίνηση λιγοστεύει δραματικά από τις πρώτες νυχτερινές ώρες ενώ μετά τα μεσάνυχτα μόνο θαρραλέοι και τουρίστες το επιχειρούν. Η Αστυνομία όντως έχει αισθητή την παρουσία της εκεί αλλά με τόσο κόσμο που κινείται χωρίς λόγο εκεί τη νύχτα, τι να προλάβει. Με την λειτουργία των νέων ξενοδοχείων γύρω από την πλατεία, φωτίστηκε κάπως η περιοχή κι έτσι αρκετοί πλέον παραμερίζουν τους φόβους τους και σιγά - σιγά διαμορφώνεται ένας καινούργιος και με καινούργιες προδιαγραφές χώρος στην πόλη.
Βλέποντας ότι τα ξενοδοχεία είναι αυτά που ζωντάνεψαν την Ομόνοια και τα Χαυτεία άρχισα να κοιτάζω ψηλά, να δω τι είναι αυτό που άλλαξε την περιοχή και να αναλογιστώ ποια άλλα κτίρια έχουν σειρά να αλλάξουν όψη και ρόλο. Έτσι χθες, η ματιά μου έπεσε πάνω σε μια φωλιά, από καρακάξες υποθέτω ή από δεκαοχτούρες στο δέντρο ακριβώς στη γωνία Πατησίων και Πανεπιστημίου. Δεν την είχα ξαναδεί, είτε λόγω των φύλλων ή γιατί μάλλον σε αυτό το σημείο δεν σήκωνα το κεφάλι ψηλά, δεν είχε τίποτα να δω.
Έμεινα έκπληκτος, δεν πίστευα πως αυτά τα δαιμόνια πουλιά έφτιαξαν την φωλιά τους στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης, πάνω από έναν δρόμο που ποτέ δεν σταματάει η κυκλοφορία και η ρύπανση βεβαίως είναι υψηλότερη από παντού. Τι τα παρακίνησε να διαλέξουν τα κλαδιά ενός πλατάνου, δεν μπορώ να το σκεφτώ. Ούτε πως και που θα εύρισκαν τροφή, ούτε πως θα μεγάλωναν τα πουλάκια τους. Να προφυλαχτούν καλύτερα από τους εχθρούς τους; Δεν νομίζω αφού κανένας δεν ασχολείται με τις καρακάξες της πόλης, ούτε καν με τα περιστέρια. Δεν μπορώ να πω τίποτα γι’ αυτήν την επιλογή τους. Στα Χαυτεία αντί των τόσων και τόσων δέντρων που υπάρχουν στην πόλη, στον Λυκαβηττό για παράδειγμα, ή στο Πεδίον του Άρεως που είναι κοντά. Δεν μπορώ να το εξηγήσω και ούτε κανένας άλλος, αν μοιράσουμε το ενδιαφέρον εννοείται, θα μπορέσει να καταλάβει το γιατί…
Κάθισα αρκετή ώρα κάτω από τον πλάτανο να δω κάποιο από τα πουλιά να επισκέπτεται τη φωλιά αλλά δυστυχώς δεν είδα τίποτα. Φαίνεται πως κατάλαβαν ότι την ανακάλυψα και δεν θέλησαν να δώσουν περισσότερα στοιχεία και περίμεναν το σκοτάδι να φωλιάσουν. Σαν επαρχιώτες σκέφτηκα που ξεχάστηκαν ποιος ξέρει σε ποια γωνιά της πόλης για δουλειές κάνουν και οι καρακάξες που διάλεξαν το πιο κεντρικό δέντρο της πόλης να φτιάξουν την φωλιά τους.
