Μπήκε ο Απρίλιος στην πατρίδα μας με ανανέωση και διαλόγους επιβίωσης στα χωράφια, στα βουνά, στις πεδιάδες, στους κήπους και τις γλάστρες, στα παραθύρια, στα μπαλκόνια, στις αυλές. Φόρεσε το ροζ φόρεμά της μια κουτσουπιά σ’ ένα στενό δρομάκι κοντά στο ΚΑΤ και ολάνθιστη παρατηρεί τα ασθενοφόρα με τους τραυματίες. Ένας κότσυφας στέκει στο ψηλότερο κλαδί ενός πεύκου στην οδό Μουσών στα Μελίσσια και βάλθηκε να «τρελάνει» το ταίρι του που κάπου κάνει πως δεν τον ακούει. Ο κισσός ψάχνει την ελευθερία του στον κορμό της ελιάς, η ροδακινιά βγάζει πράσινα φύλλα, οι φρέζες μωβ και κίτρινες φωνάζουν «παρούσες» όταν περνάς δίπλα, κόκκινες παπαρούνες με φύλλα πράσινα μαζεύονται κοντά σε φράχτες και τα οικόπεδα σαν «διαμαρτυρία» διαφωνούντων με τα μέτρα ισοπέδωσης των πάντων που τολμούν οι κίτρινες μαργαρίτες… Βιάζονται τα μπουμπούκια στις τριανταφυλλιές να δείξουν τον εγωισμό του ξεχωριστού, αναστατώνονται τα «μάτια» στα κλήματα βλέποντας τ’ αγριόκρινα με ολάνθιστες άσπρες παρουσίες, κάνουν παρέες – παρέες οι ανεμώνες και τ’ αγριολούλουδα καλωσορίζουν τις μέλισσες στις πολύχρωμες πεζούλες των χωραφιών στην Ήπειρο, στην Κρήτη στην Πελοπόννησο, στην Θράκη, στην Μακεδονία στην Θεσσαλία μας.

Αναγαλλιάζουν στα νησιά μας του Αιγαίου και Ιονίου από ευχαρίστηση προσμένοντας μυρωδάτες θαλασσινές αύρες οι ανθισμένοι θάμνοι, τα ρείκια, τα θυμάρια, oι αγριομολόχες, οι μυρτιές, τα φασκόμηλα, οι παιώνιες, οι αγριοορχιδέες, τα δενδρολίβανα, οι τουλίπες και τα σπάρτα…

Η διαφορετικότητα, ποικιλομορφία, πολυχρωμία και εύοσμη παρουσία από το βασίλειο των φυτών συνδιαλέγεται καθημερινά με το ζωικό βασίλειο και τον άνθρωπο. Τα πιο πολλά φυτά είχαν «νονούς» τους υπέροχους αρχαίους προγόνους μας για καλύτερη επικοινωνία και για να ξεχωρίζουν στους ερωτικούς χορούς του Απρίλη. Σύνθετα, χειλανθή, ψυχανθή, σταυρανθή, υπερικά, σκιαδανθή, μονοκοτυλήδονα, βολβολούλουδα, ορνιθόγαλα, κολχικά, ορχεοειδή, παραθαλάσσια, ορεινά, αλπικά, πεδινά, πόες, φρύγανα, θάμνοι, καλλωπιστικά, φαρμακευτικά, ενδημικά, δικοτυλήδονα, αρωματικά, δηλητηριώδη…

Και όλα αυτά «συζούν» μ’ έναν υπέροχο διάλογο μεταξύ τους για αιώνες παίζοντας το καθ’ένα και όλα μαζί τον δικό τους ρόλο, χωρίς να το φιλοσοφούν και πολύ στα «γιατί» το ένα είναι έτσι και το άλλο αλλιώς. Μόνη τους έγνοια η επιβίωση του είδους τους και μόνον.

Δεν ξέρω, αλλά, πρωταπριλιά σήμερα και το μυαλό μου δεν μπορεί να καταλάβει και πολύ τις λεπτομέρειες ζωής της αγριολεβάντας, της καμπανούλας, του χρυσάνθεμου, της τουλίπας, του φλόμου, της βαλεριάνας, του κρόκου και όλων των άλλων λουλουδιών της Ελληνικής Γης.

Δεν μπορώ να καταλάβω πάντοτε και τους ανθρώπους. Με τριγυρίζουν έξυπνοι, χαζοί, ηλίθιοι, ευφυείς, διπλωμάτες, δραστήριοι, κακοί, πονηροί, απλοί… και ανάμεσα τους και ασφαλιστές με όλα τα παραπάνω και με επιπλέον ένα σωρό προβλήματα.

Με «μπερδεύουν» αρκετές φορές με τους στόχους και μέγα στόχους, με την παραγωγή, την προσκόλληση τους, τα ασφάλιστρα νέας παραγωγής, τα άκυρα, τις προμήθειες, τις πράξεις 30 και 31, τις μεταφορές συμβολαίων, τις μετατροπές ισοβίων σε ετήσια και άλλα πολλά…είναι ένα χωράφι γεμάτο «λουλούδια» και αυτοί που χρόνια πολλά έρχονται και παρέρχονται… και πολλοί δεν έμαθαν ότι «των ανθρώπων ένεκεν πάντα πεποίηκεν η φύσις» όπως είπε ο Αριστοτέλης. Όλα έχουν την σημασία τους στους διαλόγους της ζωής μας. Οι Έλληνες υπήρξαν οι πρώτοι ονοματοθέτες του ζωικού και φυσικού βασιλείου όπως δείχνουν οι ελληνικές λέξεις-ονόματα που σημαίνουν κάτι. Η φιλοσοφία των Ελλήνων με βοηθάει πολύ στους σκληρούς διαλόγους που κάνω με μένα συχνά. Αυτοί ονομάτισαν και την εποχή της Άνοιξης, έαρ.

Το έαρ, είναι η άνοιξη που ανοίγουν οι καρποί, οι μέρες, ο καιρός. Έαρ από το εω που σημαίνει πέμπω, εκπέμπω, εκπέμπονται καρποί. Αυτή την εποχή που ο έρωτας στήνει χορό με τον τρελό Απρίλη πολύ χαίρομαι, πολύ ανανεώνομαι, πολύ θαυμάζω τα έργα του Θεού!

Πρωταπριλιά, και ανέτειλε το έαρ, για να μας υπενθυμίσει ότι είναι ώρα να εκπέμπψωμε και εμείς καρπούς. Αυτό το απλό είναι αρκετοί γύρω μας που δεν το καταλαβαίνουν. Επιμένουν να υποστηρίζουν ότι αυτοί έχουν πάντα δίκιο με τον τρόπο που βλέπουν κάτι και όχι ότι μπορεί και κάποιος άλλος να βλέπει το ίδιο αλλιώς όπως στο σκίτσο, ο ένας λέει τον αριθμό ότι είναι έξι (6)και ο άλλος εννέα (9). Όλα είναι σχετικά…

Ο διάλογος της φύσεως που έντονα φαίνεται στον Απρίλιο με την μετάβαση από την ανθοφορία στην καρποφορία έχει να μας διδάξει ότι ο ρόλος μας είναι να καρποφορήσουμε έργα που ταιριάζουν στο ρόλο του ανθρώπου. Και οι καρποί του πνεύματος, όπως τους έγραψε ο Απόστολος Παύλος σε επιστολή του Προς Γαλάτες (ε:22-23) είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η χρηστότης, η αγαθωσύνη, η πίστις, η πραότης, η εγκράτεια. Στα πλαίσια του διαλόγου μηνός Απριλίου 2014 πόσα τέτοια λουλούδια άνθισαν μέσα μας και πόσα θα δώσουν καρπούς; Βλέπουν οι άλλοι γύρω μας, φίλοι, συγγενείς, πελάτες, ξένοι, γνωστοί να έχει καρπούς το έργο μας; Στα χωράφια του marketing των διοικητικών συμβουλίων, των γραφείων, στα πρακτορεία, στα μεσιτικά γραφεία, στα υποκαταστήματα, στα κεντρικά γραφεία, στα συνδικαλιστικά σωματεία, στις ενώσεις επαγγελματιών παρατηρούμε ανθοφόρα φυτά και δέντρα για να ελπίζουμε και σε καρπούς;

Δεν σας κρύβω, φοβάμαι να είμαι ξερότοπος. Θέλω να νοιώθω την χαρά των λουλουδιών που ανθίζουν, που βγάζουν μπουμπούκια και βλαστάνουν που «δένουν» καρπούς! Καλό Απρίλη!