Αφιερωμένη στα “Χανιώτικα νέα” και το Μουσείο Τυπογραφίας ήταν η  εκπομπή «Μονόγραμμα», που προβλήθηκε από την ΕΡΤ2 και αναμεταδίδουμε από το NextDeal.gr. Στην εκπομπή που παρακολουθήσαμε αυτοβιογραφείται ένας φιλόδοξος και επιτυχημένος εκδότης, που υπεραγαπάει τον τόπο του και διακατέχεται από το πάθος να δημιουργήσει και να του προσφέρει πολιτισμό, ο Γιάννης Γαρεδάκης, εκδότης της εφημερίδας «Χανιώτικα Νέα» και ιδρυτής του «Μουσείου Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη».

Μεγάλωσε στα Χανιά και φοίτησε στο μοναδικό εσωτερικό σχολείο που υπήρχε τότε, την Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης. Στη συνέχεια, φοιτά στη Θεολογική Σχολή της Αθήνας με σκοπό να εγγραφεί μετά στη Νομική, αλλά αναγκάζεται να εγκαταλείψει το πανεπιστήμιο για λόγους οικονομικούς.
Τελειώνοντας το στρατιωτικό, μετά από μια στάση στην Αθήνα, όπου μαθαίνει τα μυστικά της δημοσιογραφίας από το συγκρότημα Λαμπράκη, κατεβαίνει και πάλι Χανιά, με σκοπό να αναβαθμίσει το ρόλο της εφημερίδας «Παρατηρητής».

Παράλληλα, συνεργαζόταν ως ανταποκριτής στο αθηναϊκό «Βήµα», αλλά και στις εφημερίδες του Δ.Ο.Λαµπράκη.Το 1967 κάνει το μεγάλο βήμα. Τολμάει, παρά τη δικτατορία να εκδώσει τη δική του εφημερίδα, τα «Χανιώτικα Νέα».  Η εφημερίδα πέτυχε και η κυκλοφορία της εκτινάχτηκε στις ένδεκα με δώδεκα χιλιάδες φύλλα ημερησίως. Αυτό έδωσε την δυνατότητα στον Γιάννη Γαρεδάκη να κάνει πολλά πράγματα και το κυριότερο, να πάρει ένα καινούριο πιεστήριο. Ανήσυχο πνεύμα, άρχισε να ερευνά και να αγοράζει παλαιά μηχανήματα διότι η ιδέα για να φτιαχτεί ένα Μουσείο Τυπογραφίας έχει ξεκινήσει από πολύ παλιά, από τότε που δούλευε στον «Παρατηρητή».

Η «μαγεία» των τότε εκδόσεων κατεγράφη στο μυαλό του και σιγά σιγά ωρίμαζε η απόφαση για την ίδρυση ενός Μουσείου Τυπογραφίας. Το Μουσείο που πήρε το όνομά του αλλά και της γυναίκας του Ελένης Γαρεδάκη. Πρόκειται για το πρώτο Μουσείο Τυπογραφίας στην Ελλάδα και μέλος του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Μουσείων Τυπογραφίας. Είναι μοναδικό στο είδος του, Την Τρίτη 16 Νοεμβρίου θα προβληθεί  το β’ μέρος.

Δείτε την εκπομπή εδώ

Το ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ γιορτάζει φέτος τα 40 χρόνια εκπομπών στη Δημόσια Τηλεόραση.

Μια εκπομπή σταθμός στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας, που δεν κουράστηκε στιγμή μετά από τόσα χρόνια, αντίθετα πλούτισε σε εμπειρίες και γνώση.

Ατέλειωτες ώρες δουλειάς, έρευνας, μελέτης και βασάνου πίσω από κάθε πρόσωπο που καταγράφεται και παρουσιάζεται στην οθόνη της ΕΡΤ2. Πρόσωπα που σηματοδότησαν με την παρουσία και το έργο τους την πνευματική, πολιτιστική και καλλιτεχνική πορεία του τόπου μας.

Πρόσωπα που δημιούργησαν πολιτισμό, που έφεραν εντός τους πολιτισμό και εξύψωσαν με αυτό το «μικρό πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο» όπως είπε ο Γιώργος Σεφέρης «που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου…»

«Εθνικό αρχείο» έχει χαρακτηριστεί από το σύνολο του Τύπου και για πρώτη φορά το 2012 η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε και βράβευσε οπτικοακουστικό έργο, απονέμοντας στους δημιουργούς παραγωγούς και σκηνοθέτες Γιώργο και Ηρώ Σγουράκη το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου τους και ιδίως για το «Μονόγραμμα» με το σκεπτικό ότι: «…οι βιογραφικές τους εκπομπές αποτελούν πολύτιμη προσωπογραφία Ελλήνων που έδρασαν στο παρελθόν αλλά και στην εποχή μας και δημιούργησαν, όπως χαρακτηρίστηκε, έργο “για τις επόμενες γενεές”».

Η ιδέα της δημιουργίας ήταν του παραγωγού – σκηνοθέτη Γιώργου Σγουράκη, όταν ερευνώντας, διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει ουδεμία καταγραφή της Ιστορίας των ανθρώπων του πολιτισμού μας, παρά αποσπασματικές καταγραφές. Επιθυμούσε να καταγράψει με αυτοβιογραφική μορφή τη ζωή, το έργο και η στάση ζωής των προσώπων, έτσι ώστε να μην υπάρχει κανενός είδους παρέμβαση και να διατηρηθεί ατόφιο το κινηματογραφικό ντοκουμέντο.

Άνθρωποι της διανόησης και Τέχνης καταγράφτηκαν και καταγράφονται ανελλιπώς στο Μονόγραμμα. Άνθρωποι που ομνύουν και υπηρετούν τις Εννέα Μούσες, κάτω από τον «νοητό ήλιο της Δικαιοσύνης και τη Μυρσίνη τη Δοξαστική…» για να θυμηθούμε και τον Οδυσσέα Ελύτη ο οποίος έδωσε και το όνομα της εκπομπής στον Γιώργο Σγουράκη. Για να αποδειχτεί ότι ναι, προάγεται ακόμα ο πολιτισμός στην Ελλάδα, η νοητή γραμμή που μας συνδέει με την πολιτιστική μας κληρονομιά ουδέποτε έχει κοπεί.