Ημέρα των βουνών η σημερινή και μπροστά στον κατευθυνόμενο τρόμο που έχει σπείρει η «κλιματική αλλαγή», σε πολλά σημεία της χώρας θα γίνουν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για την τρομακτική πίεση που ασκείται από ποικιλώνυμα συμφέροντα για την αμφίβολη «ανάπτυξη» κάθε κορυφής, οροσειράς, λιβαδιού, πλαγιάς και ρέματος στην Ελλάδα.
Η διαμάχη που έχει ξεσπάσει εδώ και αρκετά χρόνια ανάμεσα στους θιασώτες της «ανάπτυξης», το πολιτικο-επιχειρηματικό λόμπυ δηλαδή το οποίο μάλιστα διαθέτει άπειρους πόρους χρηματοδότησης και των εκείνων που υπερασπίζονται τα βουνά και την γη μας ευρύτερα κλιμακώνεται και έχει πάρει πλέον και πολιτικές διαστάσεις. Οι υπερασπιστές των βουνών από την επέλαση της «ανάπτυξης», συλλογικότητες και άτομα, έχουν δημιουργήσει πυρήνες αντίστασης και διαμαρτυρίας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και καλούν τους πολίτες σήμερα να δώσουν το παρών τους και να πάρουν θέση…
Κινδυνεύουν όμως τα βουνά μας απ’ αυτό; Οι απλοί άνθρωποι, αυτοί που έχουν συναίσθηση της φύσης και της ιστορίας καθώς και ειδικοί, λένε ότι κινδυνεύουν και οι όποιες επεμβάσεις πραγματοποιούνται και σχεδιάζονται σε αυτά είναι μη ανατρέψιμες και με ανυπολόγιστες συνέπειες για το περιβάλλον και τις επόμενες γενιές. Για πρώτη φορά, λένε, συμβαίνουν τέτοιας κλίμακας επεμβάσεις που θα αλλάξουν την φυσιογνωμία και την λειτουργία των βουνών και κατά συνέπεια των ποταμών και των κάμπων. Άκριτα και ασυλλόγιστα, η προτεινόμενη «ανάπτυξη» θα ξεθεμελιώσει το σύμπαν των βουνών.
Ναι, τα θεμέλια του κόσμου είναι τα βουνά λένε οι ειδικοί και με τα αδειάσειστα επιστημονικά στοιχεία που επιστρατεύουν έρχονται να επιβεβαιώσουν την λαϊκή αντίληψη για την λειτουργία των βουνών και φυσικά τα λόγια του πατρο Κοσμά του Αιτωλού, ότι «τα βουνά θα είναι εκείνα που θα σώσουν τον κόσμο όταν παραστεί ανάγκη».
Γιατί τα βουνά εκτός από αποτελούν τους βασικούς υδροδότες της γης, αποτελούν και τα τελευταία καταφύγια των δασών και της ποικιλότητας των πλασμάτων και η όποια διαταραχή θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον της κοινωνίας μας. Και η μεγαλύτερη απόδειξη γι’ αυτό δεν είναι παρά η καταφυγή των Ελλήνων (να μιλάμε για τον τόπο μας) σε αυτά όταν κινδύνευαν είτε από επιδρομείς, είτε από άλλα πράγματα κι εκεί να προσπαθούν να ζήσουν, καλλιεργώντας την δύσκολη γη και βόσκοντας τα ζώα τους.
Απότοκο αυτής της επιβίωσης ήταν και η καλλιέργεια της ελευθερίας, πράγμα που εξελίχθηκε σε σύμφυτο του ελληνικού τρόπου ζωής και χάρη σε αυτό οι ορεινοί, διατηρώντας τα πατρογονικά ήθη και τα έθιμα ανέπτυξαν τον δικό τους πολιτισμό. Είναι άπειρα τα παραδείγματα σε όλη την ορεινή Ελλάδα της διάκρισης των ορεινών στις τέχνες και τα γράμματα και βεβαίως στη γενναιοψυχία. Δεν είναι πολύ μακριά από την εποχή μας το 1940 που στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας γράφτηκαν οι πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας μας και της Κατοχής που σε αυτά κατέφυγαν οι απελπισμένοι Έλληνες να επιβιώσουν και να σηκώσουν κεφάλι απέναντι στους κατακτητές της χώρας.
Καθένας βεβαίως βλέπει τα βουνά με το δικό του μάτι αλλά εμείς που σε αυτά μεγαλώσαμε νιώθουμε την καρδιά μας να σκιρτά σαν τα αντικρύζουμε από μακριά και η ψυχή μας πετάει ως τις κορυφές τους όταν τα περπατάμε. Κι έχουμε υποχρέωση, να διατηρούμε την μνήμη αυτής της εμπειρίας και να επαναλαμβάνουμε διαρκώς τα λόγια του πατρο Κοσμά: Τα βουνά θα σώσουν πάλι τον κόσμο…
