Ο Δήμος Τσέτσος, ασφαλιστικός σύμβουλος ζωής, που ξεκίνησε το 1976 από την ALICO, βραβεύτηκε στο πρόσφατο συνέδριο της NN (πρώτο μετά τη συγχώνευση με την METLIFE) για την πολυετή προσφορά του (45 χρόνια) στο επάγγελμα του ασφαλιστικού συμβούλου.
Η Διευθύνουσα Σύμβουλος NN κ. Μαριάννα Πολιτοπούλου σηκώθηκε από τη θέση της και ανέβηκε στη σκηνή για να τον συγχαρεί. Στο διάλειμμα του συνεδρίου έψαξα και τον βρήκα δίνοντάς του μια θερμή χειραψία. Την άλλη μέρα του έστειλα την φωτογραφία που συζητά μαζί της (κεντρική φωτογραφία) και κουβεντιάζοντας τηλεφωνικά μου είπε πολλά...
Εν ολίγοις, ξεκίνησε το 1976, στο γραφείο Πωλήσεων του Θανάση Σκουτέλη, στον Πύργο των Αθηνών. Τον συνεπήρε η προσωπικότητα αυτού του εκλεκτού Manager για τον οποίο είχε ακούσει πολλά καλά στην πατρίδα του την Παλαιοβράχα Σπερχιάδος Λαμίας, όπου κρύφτηκε στα χρόνια Κατοχής ο Βασίλης Καλτσάς της INTERAMERICAN. Ήταν 25χρονος τότε, είχε σπουδάσει στη Βιομηχανική Πειραιώς ο αγαπητός μας Δήμος Τσέτσος και έψαχνε να συμπληρώσει το μικρό εισόδημα κάποιου λογιστηρίου... «Μπορώ να κάνω και εγώ αυτό το επάγγελμα;» ρώτησε τον Σκουτέλη. «Δοκίμασε!» του απάντησε… «Μόνο αν δοκιμάσεις θα ξέρεις». Έτσι ξεκίνησε τις ασφάλειες Ζωής και τις ομαδικές στο μεγάλο σχολείο της Metlife ALICO, όπου για πολλά χρόνια γνώρισε μεγάλες αλλαγές και πολλά σημαντικά πρόσωπα παράλληλα με την εδραίωση του θεσμού ασφαλιστικού συμβούλου αποκλειστικής απασχόλησης. Το 1989 ο Δ. Τσέτσος ανακηρύχθηκε ασφαλιστής της χρονιάς από τον ΠΣΑΣ.
«Τι χρειάζεται για να παραμείνεις πολλά χρόνια στο επάγγελμα;» τον ρώτησα. «Για να αντέξεις χρειάζεται ήθος από τα γενοφάσκια σου» μου απάντησε. «Και θα θυμάσθε ότι όποιος λερώνει τη θάλασσα, το βρίσκει στο αλάτι!» είπε για τους κακούς ασφαλιστές. «Διαβάζω τα άρθρα σας στο ΝΑΙ και συμφωνώ με αυτά που γράφετε και τόσο με βοήθησαν στην καριέρα μου»!
Μετά τη συνομιλία μας, μέτρησα μέσα μου πόσο καλό κάνουν άνθρωποι με ήθος στο επάγγελμα του ασφαλιστή και είναι πολλοί, πάρα πολλοί, που κάποιοι νέοι τους αγνοούν ή τους υποτιμούν, και πόσο ανεβάζουν το μέσο όρο του επαγγέλματος. Θα έλεγα και εγώ, αφού αναφερθήκαμε στη θάλασσα, ότι αυτοί οι επαγγελματίες «νοστιμίζουν» σαν το αλάτι το καθημερινό «φαγητό» της δουλειάς μας και είναι αυτοί που κρατάνε τη διατηρησιμότητα των πελατολογίων των εταιριών. Ίσως, τολμώ να πω, ότι μένει για καιρό η εικόνα της βράβευσης τους να μαρτυρά τη «διαφορά» στα εφήμερα δρώμενα των συνεδρίων, όπου πολλές φορές παρελαύνουν πολλοί «περαστικοί» του επαγγέλματος!
Αναδείξτε τους παλαίμαχους με βραβεία τιμής. Προηγήθηκαν αυτοί! Άλλωστε το γέρας (βραβείο) είναι δώρο τιμής που καθιέρωσαν ο Έλληνες δίνοντας πρώτα λάφυρα στις νίκες των πολέμων, στους αρχηγούς (γέροντες).
Πόλεμος και μάχη είναι και η Ζωή. Και οι παλιοί έδωσαν πολλές προς όφελός μας! Ε.Σ.
