Κεντρική φωτογραφία: ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ

Με την επικράτηση των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης ως κύριο πλέον μέσο ενημέρωσης και επικοινωνίας μπορούμε να βλέπουμε τι συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα και τον κόσμο επίσης, σχετικά με κάποιο γεγονός, μια επέτειο για παράδειγμα όπως η χθεσινή της 25ης Μαρτίου. Είδαμε λοιπόν χθες και χωρίς την μεσολάβηση κανενός άλλου τρόπου πληροφόρησης, εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις και παρελάσεις από την Αμερική, την Αυστραλία, την Ευρώπη μέχρι το πιο απόμακρο χωριό της ελληνικής επικράτειας.

Το φαινόμενο είναι πρωτοφανές, στο κοντινό μόλις παρελθόν κάτι τέτοιο που θα ήθελε άπειρο χώρο στις εφημερίδες ή χρόνο στα τηλεοπτικά δίκτυα είναι πλέον τόσο προσιτό (εξαρτάται βέβαια από την φόρτωση του αλγορίθμου καθενός χρήστη) αλλά παράλληλα και τόσο φευγαλέο καθώς στη φύση των ΜΚΔ είναι ενσωματωμένη η διαρκής ροή. Αυτά τα εργαλεία απεχθάνονται την στασιμότητα και αναζητούν διαρκώς το νέο αφού μάλιστα ως κινητήριο δύναμη έχουν την διαφήμιση που «τρέχει» με πρωτοφανείς ρυθμούς.

Το ζήτημα όμως που θέλει να θίξει αυτό το σημείωμα είναι άλλο. Η αντιδιαστολή που βλέπουμε σε πάμπολες αναρτήσεις στα ΜΚΔ φωτογραφιών του παρελθόντος από κάποιους χρήστες που νοσταλγούν τα παλιότερα χρόνια – την νεανική ηλικία και τις ακμαίες κοινότητες που ζούσαν με σημερινές που παρουσιάζουν μια άλλη πραγματικότητα. Αυτό φαίνεται τις εορταστικές ημέρες και ιδιαίτερα των επετείων και των γιορτών που συνήθως αποτυπώνονταν σε φωτογραφίες και κάθε δημοσίευση ακολουθούν δεκάδες σχόλια.

Όλες αυτές οι φωτογραφίες δείχνουν μια άλλη Ελλάδα, έναν άλλο κόσμο που παρά τις δυσκολίες εκείνων των εποχών ήταν αισιόδοξος και πίστευε σε ένα καλύτερο μέλλον. Αυτό εγγυόνταν οι ακμαίες κοινότητες που συνέθεταν άνθρωποι εργατικοί, με σκοπό και στόχους στη ζωή τους και τα παιδιά που παρήλαυναν ήταν η καλύτερη επένδυση που έκαναν. Κι αυτό σε όλη την Ελλάδα, στις πόλεις, στα χωριά, στα νησιά και τα βουνά.

Οι σημερινές φωτογραφίες που βλέπουμε σε άπειρες αναρτήσεις εκτός που χαρακτηρίζονται από έναν φανερό ή υπόκωφο ναρκισσισμό καθώς παράγονται από ιδιώτες και προς περιορισμένη χρήση, παρατηρούμε μια μοναξιά ενώ απουσιάζει σχεδόν παντελώς η έννοια της κοινότητας. Στα περισσότερα χωριά που είδαμε παρόντες ήταν μόνο ηλικιωμένοι που συμμετείχαν σε δοξολογίες μπροστά από τα τοπικά ηρώα και όσα παιδιά φαίνονταν ήταν από οικογένειες επισκεπτών για την εορταστική ημέρα. Για σχολικές εορτές και παρελάσεις, φυσικά ούτε λόγος. Οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει που ήταν τα σχολεία!

Η αποψίλωση της ελληνικής επαρχίας, που δείχνουν ωμά ακόμα και εν υπάρχει εορταστική διάθεση τα ΜΚΔ είναι τραγική και το φαινόμενο δεν είναι σημερινό, χρόνια τώρα εξελίσσονταν αλλά κανένας δεν έδωσε την δέουσα προσοχή ώστε να βρεθεί τρόπος να ανακοπεί και έτσι φθάσαμε να βλέπουμε άδεια χωριά και ηλικιωμένους που όταν αποσυρθούν κι αυτοί στο επέκεινα, ο κόσμος που ξέραμε δεν θα έχει εντελώς σβήσει…

ΝΕΟΧΩΡΙ ΤΥΜΦΡΗΣΤΟΥ

ΜΥΡΟΦΥΛΛΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

ΚΟΝΙΑΚΟΣ ΦΩΚΙΔΑΣ

ΧΟΥΝΗ ΑΙΤΩΛΙΑΣ