Το «ελληνικό καλοκαίρι» όπως καθιερώθηκε να λέγεται τις τελευταίες δεκαετίες η αιχμή της τουριστικής περιόδου στην Ελλάδα έχει ως κύριο συστατικό την θάλασσα, ιδιαίτερα τα νησιά και είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων και πάνω σε αυτό στηρίχθηκε μια ολόκληρη βιομηχανία, με απίστευτες επενδύσεις από κρατικά και ιδιωτικά κεφάλαια και απασχολεί έναν τεράστιο αριθμό επαγγελματιών και λογής – λογής εργαζομένων.
Για την προβολή δε αυτού, συνεργάζεται επίσης ένας μεγάλος αριθμός στην διαφήμιση και στις συναφείς ειδικότητες γιατί σαν προϊόν αν δεν προωθείται συνέχεια κινδυνεύει να ξεχαστεί ή να βρεθεί στα χέρια των ανταγωνιστών οι οποίοι δεν είναι λίγοι εδώ στην μεσογειακή γειτονιά μας. Με λίγα λόγια το «ελληνικό καλοκαίρι» είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωή μας και απ’ αυτό κρίνεται ακόμη και ο εθνικός προϋπολογισμός!
Καλοκαίρι όμως δεν έχουμε στο Αιγαίο και στο Ιόνιο αλλά και σε όλη την Ελλάδα, στους κάμπους και στα βουνά που σε πολλά σημεία τους διατηρούν ακόμη τις μοναδικές γραμμές του ελληνικού τοπίου καθώς σε αυτά η «ανάπτυξη» δεν έδειξε ενδιαφέρον. Ακόμη και ο τουρισμός, παρέκαμψε πολλά αξιόλογα σημεία της ελληνικής υπαίθρου, όπως τα ποτάμια για παράδειγμα που παραδοσιακά αποτελούσαν τα σημεία που δροσίζονταν ο κόσμος τα παλαιότερα χρόνια, πριν ερημώσει ο τόπος και φυσικά, πολλά απ’ αυτά καταστραφούν.
Ναι, τα ποτάμια ήταν μέχρι κάποια χρόνια τα σημεία που ο κόσμος έβρισκε κάποια δροσιά τις καυτές ημέρες του καλοκαιριού. Εκείνος ο κόσμος ήξερε τι είναι θάλασσα αλλά δεν κυριεύονταν όπως σήμερα από την επιθυμία να βρεθεί κοντά της, να κολυμπήσει και μείνει σε κάποιο κατάλυμα κοντά της. Δεν είχε γίνει ακόμη μόδα η θάλασσα και οι διακοπές κι έτσι περιορίζονταν στην απόλαυση των υδάτων που ήταν κοντά του, όπως έκανε εξάλλου και για τα ιαματικά λουτρά που δυστυχώς απαξιώθηκαν κι αυτά, για άλλους λόγους.
Τα ποτάμια και τις χαρές τους μας προκαλεί να απολαύσουμε και ο Αντώνης Κοσσυβάκης ο οποίος από την Ευρώπη μάλιστα έχει πρωτοστατήσει στην ανάδειξη και προστασία της «Κοιλάδας του Αχελώου», ενός τμήματος του ποταμού που δεν έχει αλλοιωθεί από τα φαραωνικά έργα που εκτελούνται κατά μήκος του και τον έχουν ακρωτηριάσει. Η «Κοιλάδα του Αχελώου», ανάμεσα στους νομούς Καρδίτσας, Άρτας και Αιτωλοακαρνανίας στην οποία φθάνει όποιος επιθυμεί να βρει πραγματική δροσιά είτε μέσω του οδικού δικτύου του Δήμου Αργιθέας, είτε αυτό της Άρτας είναι ένα θαυμαστό σύνολο ορεινού και ποτάμιου τοπίου όπου ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει τα κρυστάλλινα, πεντακάθαρα νερά του ποταμού αλλά και να γνωρίσει τα παραποτάμια δάση που αναπτύσσονται κοντά του.
Είναι σαφώς μια διαφορετική εμπειρία η δροσιά του Αχελώου και αποκτά όλο και περισσότερους οπαδούς οι οποίοι την συνδυάζουν με την γνωριμία μιας περιοχής που διατηρεί ακόμη ακέραια πολλά από τα στοιχεία της ελληνικής υπαίθρου και κυρίως την ησυχία καθώς βρίσκεται έξω από την τρέλα του «ελληνικού καλοκαιριού». Για την καλύτερη δε εξυπηρέτηση, οι άνθρωποι που αγαπάνε τον Αχελώο και τον προστατεύουν έχουν με ήπιες παρεμβάσεις όλα τα απαραίτητα για την καλύτερη διαμονή εκεί. Μια επίσκεψη θα σας πείσει και θα το επαναλάβετε κάθε χρόνο…
