Οι εκπλήξεις που μπορεί να κρύβει κάθε χρόνο η χριστουγεννιάτικη εορταστική ατμόσφαιρα δεν είναι παρά εξελίξεις και εφαρμογές της τεχνολογίας πάνω στον ίδιο καμβά της αγοράς και εν ολίγοις και στις μόδες που προωθεί αυτή. Με λίγα λόγια, πάνω στην παλιά ιδέα η παντοδύναμη πια αγορά στήνει καινούργια σκηνικά και ο κόσμος τα αποδέχεται άλλοτε θερμά κι άλλοτε με παγερή αδιαφορία.

Αυτό παρατηρούμε κάθε χρόνο να προωθείται όλο και πιο δυναμικά από τη διαφήμιση μέσω των ΜΜΕ κυρίως από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης που λειτουργούν καταιγιστικά ως προς τον σκοπό αυτό. Ιδέες, τάσεις και αγαθά προωθούνται σε βαθμό που κατακλύζουν την σφαίρα την ανάγκης και στρεβλώνουν τις επιθυμίες σε ένα κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στις πραγματικές δυνατότητές του και στις προκλήσεις της αγοράς.

Σε αυτό το πανηγύρι της κατανάλωσης που κορυφώνεται αυτές τις ημέρες, κάποιοι άνθρωποι ξεχωρίζουν προβάλλοντας δημόσια κάποια πράγματα που οι ρίζες τους ανάγονται στο απώτατο παρελθόν και συνεχίζουν να υπάρχουν χωρίς ποτέ να παλιώνουν. Γι’ αυτά προετοιμάζονται συνήθως ολόκληρο χρόνο ή είναι ταγμένοι να ασκούνται ώστε να τα τελειοποιήσουν σε βαθμό τέτοιο ώστε να μην αμφισβητηθούν στο ελάχιστο από το κοινό και φυσικά να βεβαιωθούν για την ασφάλειά τους όταν τα παρουσιάζουν.

Πρόκειται για τα θεάματα του δρόμου, μια τέχνη πανάρχαια με πολλές εκφράσεις που σήμερα πολλοί προσπαθούν να τα κάνουν αλλά λίγοι το καταφέρνουν καθώς ο κόσμος έχει συνηθίσει να τα βλέπει πια στην τηλεόραση ή σε άλλους ειδικούς χώρους. Σε άλλες χώρες αυτό είναι πολύ συνηθισμένο αλλά στην Ελλάδα σπάνια βλέπουμε ζογλέρ για παράδειγμα να κάνουν το πρόγραμμά τους σε κάποια πλατεία ή αθλητές να παρουσιάζουν τα κατορθώματά τους  στο δρόμο. Αναφέρω για παράδειγμα τον Σαμψών, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια συγκέντρωνε το ενδιαφέρον του κόσμου στην πλατεία του Θησείου και ο οποίος ήταν και ο τελευταίος σχεδόν που έκανε τέτοια τέχνη του δρόμου. Η δυσκολία που είχε αυτή μαζί με τις αλλαγές που ακολουθεί ο κόσμος δεν βρήκε μιμητές του.

Κάποιοι άλλοι όμως συνεχίζουν με τον τρόπο τους να προσφέρουν θέαμα και το κάνουν τις ημέρες των εορτών στους δρόμους της Αθήνας. Στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις, σε ελάχιστα εργαλεία και στην εμπειρία που αποκτούν με σκληρή εκπαίδευση συντηρούν αυτή τη τέχνη και γίνονται ένα σπάνιο θέαμα που πολλοί στέκονται να το απολαύσουν και φυσικά να ρίξουν τον οβολό τους για ενίσχυση των πρωταγωνιστών. Το αξίζουν και δεν πρέπει να τους προσπερνάμε καθώς αυτοί ακόμη διδάσκουν…