Η διεθνής ναυτιλιακή έκθεση Ποσειδώνια 2018 που πραγματοποιείται τις ημέρες αυτές στο Metropolitan Expo, προσφέρει την ευκαιρία να εστιάσουμε και πάλι στην πορεία της ελληνικής ναυτασφαλιστικής αγοράς.
Η παραγωγή ασφαλίστρων της ελληνικής ναυτασφαλιστικής αγοράς σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του International Union of Marine Insurance (IUMI) για το 2016 ήταν 39,15 εκατ. δολ., εκ των οποίων τα 9,872 αφορούν τις ασφαλίσεις Hull, τα 24,066 τις ασφαλίσεις φορτίων και τα 5,215 τις ασφαλίσεις Marine Liability. Στη συνολική παραγωγή περιλαμβάνονται και οι ασφαλίσεις σκαφών.
Το 2015 η συνολική παραγωγή ασφαλίστρων ήταν υψηλότερη και ανήλθε στα 47,03 εκατ. δολ εκ των οποίων τα 13,816 ήταν ασφαλίσεις Hull, τα 25,949 εκατ. δολ ασφαλίσεις φορτίων και τα 7,271 εκατ. δολ ασφαλίσεις αστικής ευθύνης (Marine Liability).
Επίσης, το 2014 ήταν ακόμη ψηλότερα στα 52,42 εκατ. δολ. Αν γυρίσουμε μερικά χρόνια πίσω θα δούμε ότι η ελληνική ναυτασφαλιστική αγορά κυριολεκτικά βυθίστηκε την τελευταία δεκαετία καθώς το 2009 η παραγωγή ασφαλίστρων που εμφάνιζε για την Ελλάδα ο IUMΙ ανέρχονταν στα 103,4 εκατ. ευρώ και τώρα βρίσκεται στα 39,15 εκατ. ευρώ.
Αν δεν υπάρχει στατιστικό σφάλμα η πτώση της παραγωγής είναι πολύ μεγάλη. Όπως και να έχει η παραγωγή ασφαλίστρων στην ελληνική ναυτασφαλιστική αγορά είναι πολύ μικρή σε σχέση με το εκτόπισμα της ελληνικής ναυτιλίας. Θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη. Ορισμένοι αισιόδοξοι υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να ξεπεράσει το 1 δις. δολ . Άλλοι λένε ότι δεν μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Είναι γεγονός ότι ο ελληνόκτητος στόλος είναι πολύ μεγάλος (περίπου 4.500 πλοία) και δεν θα μπορούσε η ελληνική ασφαλιστική αγορά να σηκώσει αυτό το ασφαλιστικό βάρος. Επίσης, η ναυτιλία είναι μία παγκοσμιοποιημένη δραστηριότητα και δεν μπορεί να κλειστεί σε "σύνορα" όπως και η ασφάλιση της. Ακόμη ίσως και δεν συμφέρει τον Έλληνα πλοιοκτήτη να βάλλει «όλα τα αυγά στο ίδιο καλάθι» π.χ. όλα τα πλοία στην ελληνική σημαία, όλα τα πλοία στην ελληνική ασφαλιστική αγορά, κ.λ.π. Για να διατηρεί ισορροπίες, αλλά και την ανταγωνιστικότητα του στόλου του θα πρέπει να αναπτύσσει πολλαπλές επιχειρηματικές σχέσεις. Όμως περιθώρια ανάπτυξης της ναυτασφάλισης στην Ελλάδα υπάρχουν και πρέπει να διερευνηθούν σε συνεργασία με τον ελληνικό εφοπλισμό, μέσα από προσεκτικά βήματα.
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι ένα μεγάλο μέρος της ασφάλισης του ελληνόκτητου στόλου γίνεται από μεγάλες ευρωπαϊκές πολυεθνικές εταιρείες, όπως η Allianz, η ΑΧΑ, η Generali, κ.λ.π. και συνεπώς εάν επιθυμούμε ανάπτυξη της ελληνικής ναυτασφαλιστικής αγοράς ένα μέρος αυτής της παραγωγής θα πρέπει να περνά μέσα από τις εδώ ασφαλιστικές εταιρείες θυγατρικές των πολυεθνικών.
Όπως επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί και η πολύ καλή σχέση που έχει ο ελληνικός εφοπλισμός με τις εγχώριες ασφαλιστικές εταιρείες σε άλλες ασφαλίσεις όπως είναι οι ομαδικές ασφαλίσεις του προσωπικού τόσο στη θάλασσα όσο και στη στεριά. Για παράδειγμα, που συζητείται στην ελληνική ασφαλιστική αγορά, το ομαδικό συμβόλαιο του Ομίλου Αγγελικούση που είναι πολύ μεγάλο και μάλιστα τελευταία το πήρε άλλη ασφαλιστική εταιρεία ή το Επαγγελματικό ταμείο που δημιουργεί ο Όμιλος Τσάκου ο οποίος θέλει να αναθέσει την διαχείριση του σε κάποια ασφαλιστική κ.λ.π.
Η ελληνική ναυτιλία μπορεί μέσα από πολλά κανάλια να στηρίξει και την ελληνική ασφαλιστική αγορά!
