Νέα Δημοκρατία και Σύριζα μπαίνουν πλέον στην τελική ευθεία προς την κρίσιμη κάλπη της 21ης Μαΐου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχοντας τον αέρα των μετρήσεων στοχεύει σε μια καθαρή νίκη και ένα μεγάλο ποσοστό που θα του επιτρέψει τον Ιούλιο να διεκδικήσει την αυτοδυναμία. Στην αντίπερα όχθη, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να ανατρέψει τα προγνωστικά, επενδύοντας αφενός στη δυσαρέσκεια ενός κομματιού της κοινωνίας για την κυβερνητική πολιτική, αφετέρου στην ψήφο των νέων. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση συνεργασίας με βασικό κορμό τη Δημοκρατία συνιστά το επικρατέστερο σενάριο για την επόμενη μέρα, εντούτοις η Πειραιώς παίζει σκληρά το χαρτί της αυτοδυναμίας, βάζοντας τον πήχη ψηλά. Όμως Πόσο κοντά ή πόσο μακριά είναι ο γαλάζιος στόχος; Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν παράγοντες που θα επηρεάσουν τον εκλογικό χάρτη, αλλά και τον χαρακτήρα του επόμενου κυβερνητικού σχήματος. Το νούμερο ένα θέμα είναι ο αριθμός των κομμάτων που θα μπουν στη Βουλή, αλλά και το συνολικό ποσοστό εκείνων που θα μείνουν εκτός. Τα σημερινά ποιοτικά στοιχεία των μετρήσεων δείχνουν ότι τόσο η Ελληνική Λύση , όσο και το ΜΕΡΑ25 θα συμμετέχουν-εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- στην επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο. Πιο θολή είναι η εικόνα για το κόμμα του κ. Κανελλόπουλου. Το δεύτερο στοιχείο που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τους επιτελείς των κομμάτων αφορά στην εκλογική συμπεριφορά των αναποφάσιστων, αφού μια στροφή της πλειοψηφίας από τη δεξαμενή της αδιευκρίνιστης ψήφου προς τον κ. Τσίπρα θα μειώσει αισθητά την ψαλίδα. Μεγάλο ερωτηματικό αποτελεί η στάση των νέων κυρίως απέναντι στην κυβερνητική παράταξη, αν δηλαδή οι μικρότερες ηλικίες προσέλθουν στις κάλπες και λειτουργήσουν τιμωρητικά κυρίως λόγω του δυστυχήματος των Τεμπών και όχι μόνο. Εκτός των άλλων, τις εκλογικές εξελίξεις θα επηρεάσει και η παράμετρος της αποχής. Η παραπάνω προσέγγιση κινείται φυσικά σε θεωρητικό επίπεδο, γιατί στην πράξη η κάλπη μπορεί να κρύβει ακόμα και μεγάλες εκπλήξεις.
