Τα τελευταία εικοσιτετράωρα επιβεβαιώνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μέσα από αριθμητικά στοιχεία ο ισχυρισμός ότι η καθημερινότητα και ο τρόπος διαχείρισης της από την πλευρά της Κυβέρνησης θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές εξελίξεις και τις τάσεις ενόψει των επόμενων εθνικών εκλογών.
Οι πρόσφατες μετρήσεις (λ.χ Metron Analysis) έδειξαν πως η κοινή γνώμη αναμένει περισσότερα στους κρίσιμους τομείς, αφού οι δείκτες ικανοποίησης κυμαίνονται σε γενικές γραμμές σε χαμηλά ποσοστά. Τα ποιοτικά στοιχεία είναι εξάλλου εκείνα που κάνουν τη διαφορά στην ανάλυση δημοσκοπήσεων.
Γι’ αυτό το λόγο, δεν επιτρέπεται κανένας εφησυχασμός παρά το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία διατηρεί ξεκάθαρο προβάδισμα από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο δεν μπορεί, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, να εισπράξει από την όποια φθορά της κυβερνητικής παράταξης.
Την ίδια ώρα, στην ευρύτερη κεντροαριστερά και αριστερά παρατηρείται το φαινόμενο της πολυδιάσπασης, καθώς ο πολιτικός αυτός χώρος έχει γίνει πολλά κομμάτια εντός και εκτός του ελληνικού κοινοβουλίου.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, φαντάζει δύσκολο έως αδύνατο να σχηματοποιηθεί μία ισχυρή εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης με το λεγόμενο προοδευτικό αποτύπωμα. Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η Νέα Δημοκρατία επιχείρησε μέσα από τις τελευταίες τις επιλογές για την Προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά και της Βουλής να στείλει ένα θετικό σήμα στην κομματική της βάση και πολύ περισσότερο στους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους, κυρίως από συγκεκριμένες επιλογές της δεύτερης τετραετίας.
Δεν είναι διόλου τυχαία , η πρόσφατη αναφορά του κ. Μητσοτάκη στα δύο φύλα, μία άποψη που είχε ως κεντρικούς αποδέκτες κυρίως του συντηρητικούς ψηφοφόρους που είδαν αρνητικά τη νομοθετική πρωτοβουλία για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά κυρίως τα όσα ακολούθησαν με τους πανηγυρισμούς και τα γλέντια με τη συμμετοχή και κορυφαίων στελεχών της γαλάζιας παράταξης.
Αυτά βέβαια ανήκουν στο παρελθόν, καθώς η περαιτέρω ανάλυση των πρόσφατων μετρήσεων καταδεικνύει τη σταθερή άνοδο των κομμάτων που βρίσκονται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.
Η Ελληνική Λύση, αλλά πολύ περισσότερο η Φωνή Λογικής της κας. Αφροδίτης Λατινοπούλου καταγράφει μια αξιοσημείωτη δυναμική που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη από το κυβερνητικό επιτελείο.
Όλα αυτά συμβαίνουν στον απόηχο της ανάληψης της εξουσίας από τον Ντόναλντ Τραμπ που ενισχύει τρόπω τινά το ρεύμα της αντισυμβατικής πολιτικής συμπεριφοράς, αν και το φαινόμενο αυτό, δηλαδή της ανόδου των μικρότερων δεξιών κομμάτων, έχει βαθύτερα αίτια και σχετίζεται πρωτίστως με συγκεκριμένες επιλογές της κεντρογενούς Νέας Δημοκρατίας.
Στο περιθώριο αυτών των αναλύσεων, αξίζει να επισημανθεί πως ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που θέλει να αντιδράσει, ξεπερνά με μεγάλη ευκολία τα όρια του παραδοσιακού δίπολου αριστεράς –δεξιάς, τάση που στο εγγύς μέλλον ενδέχεται να προκαλέσει νέες εκπλήξεις.
Κοντολογίς, η χώρα διανύει μια πολύ ενδιαφέρουσα πολιτική περίοδο, όπου κυριαρχεί μια ρευστή σταθερότητα.
Θα αντέξει η Κυβέρνηση την πίεση της ίδιας της πραγματικότητας; Ή θα διαμορφωθούν σταδιακά οι συνθήκες για ένα εντελώς νέο πολιτικό τοπίο; Ο χρόνος θα δείξει, αλλά πολύ περισσότερο οι κυβερνητικές επιδόσεις στην εφαρμοσμένη πολιτική θα το καθορίσουν.
