Όσοι από εμάς οδηγούν αυτοκίνητο στην Αθήνα, ή και σε άλλες πόλεις, έχουμε έρθει αντιμέτωποι με έναν άνθρωπο που έχει θελήσει επίμονα να μας καθαρίζει τα τζάμια παρά την θέληση μας! Θα σας περιγράψω πώς το βιώνω προσωπικά, μέσα από μία ιστορία, θεωρώντας ότι θα αγγίξουν πολλούς τα παρακάτω.
Είναι Τρίτη πρωί και έχω ένα ραντεβού στο Γαλάτσι, επομένως αποφασίζω να διασχίσω σχεδόν όλο το κέντρο προκειμένου να φτάσω στον προορισμό μου, δεδομένου ότι μένω κοντά στην περιοχή του Κουκακίου. Προ δύο ημερών είχα πάει να πλύνω το αυτοκίνητο μου για να είναι λαμπερό και καθαρό, και από το πρώτο κιόλας φανάρι με περιμένει ο πρώτος πωλητής πλυσίματος κρυστάλλων αυτοκινήτων, ο οποίος με ρωτάει, κουνώντας με νόημα το εξοπλισμό του, αν επιθυμώ να μου παρέχει τις υπηρεσίες του. Φυσικά, λόγω του γεγονότος ότι το αυτοκίνητο έλαμπε, δεν ήθελα, και απάντησα και εγώ στην νοηματική. Μπορώ να πω ότι αυτή ήταν μία αξιοπρεπής προσέγγιση από την πλευρά του, με μία απλή ερώτηση, που στη συνέχεια με απόλυτο σεβασμό στην άρνησή μου, πήγε στον επόμενο υποψήφιο.
Λίγο παρακάτω, σε κάποιο επόμενο φανάρι, ήρθα αντιμέτωπη με έναν άλλο πωλητή της ίδιας ιδιότητας, ο οποίος αντίστοιχα μου έκανε προσφορά της υπηρεσίας του. Αυτή τη φορά όμως, την νοηματική την συνόδευαν και κάποια λόγια τα οποία, μέσα στη φασαρία, δυσκολεύτηκα να αποκωδικοποιήσω. Αντίστοιχα αρνήθηκα, αλλά αυτή την φορά η απλή άρνηση μου δεν φάνηκε αρκετά πειστική και έπρεπε να επιμείνω λίγο παραπάνω ώστε να γίνει αποδεκτή η επιθυμία μου. Ευτυχώς για μένα δεν συνάντησα κάποιον άλλο στη συνέχεια της διαδρομής μου, και έφτασα αισίως στο ραντεβού μου.
Με αφορμή όμως τα παραπάνω, θέλω να αναφερθώ σε άλλες αντίστοιχες εμπειρίες που πολλοί από εμάς έχουμε ζήσει.
Για παράδειγμα, την περίπτωση που ο επαγγελματίας πωλητής καθαρισμού κρυστάλλων, επιμένει…επιμένει επίμονα…επιμένει συνέχεια…επιμένει με όλο του το είναι…και παρά την άρνηση μας, ακουμπάει τον εξοπλισμό του πάνω στο τζάμι μας, επιθυμώντας να μας δείξει με το έτσι θέλω, πόσο μα πόσο καλός είναι στη δουλειά του. Προσωπικά, όταν μου συμβαίνει κάτι τέτοιο νιώθω την απόλυτη παραβίαση του είναι μου, μέσω του «περιουσιακού» μου στοιχείου, νιώθω θυμό γιατί ενώ πολύ ευγενικά έχω αρνηθεί σε κάτι, ο άλλος επιμένει να μου πουλήσει κάτι που δεν επιθυμώ, ειδικά την στιγμή που το αυτοκίνητο μου λάμπει.
Για να είμαι δίκαιη όμως, υπάρχουν και οι φορές που τα τζάμια του αυτοκινήτου μου είναι τόσο βρώμικα που και εγώ η ίδια αναρωτιέμαι αν βλέπω μέσα από αυτά (όχι δεν κινδυνεύετε, οδηγώ προσεκτικά, ακόμα και όταν δεν βλέπω..!)
Εκείνες τις φορές λοιπόν που με πλησιάζει κάποιος πωλητής, συνηθίζω να δέχομαι τις υπηρεσίες, αν θεωρώ ότι όντως τις χρειάζομαι.
ΟΜΩΣ, υπάρχει και η περίπτωση των αντίθετων απόψεων!!!
Ο πωλητής θεωρεί πως χρειάζομαι απαραιτήτως εκείνη την στιγμή τις υπηρεσίες του, ενώ εγώ θεωρώ πως τα τζάμια μου είναι μια χαρά! Τότε, ο φίλος πωλητής επιμένει με παράπονο και απορία λέγοντας με το βλέμμα του τις εξής λέξεις: μα είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνεις πόσο έχεις ανάγκη ένα πλύσιμο του παρμπρίζ αυτή τη στιγμή;;;;; Και συνεχίζει με νοήματα: μα κοίτα πως είναι το τζάμι σου!!!!! Ενώ εγώ «χτυπιέμαι» μέσα από το αυτοκίνητο, προσπαθώντας να τον πείσω ότι όντως το εννοούσα ότι δεν ενδιαφέρομαι, από την πρώτη φορά που μου το πρότεινε και του αρνήθηκα.
Φυσικά, υπάρχει και η περίπτωση εκείνου που μας καθαρίζει το τζάμι με το έτσι θέλω και μετά μας «ζητάει και τα ρέστα» γιατί δεν τον πληρώσαμε!
Αυτό που θέλω να πω με τα παραπάνω, είναι το εξής.
Επειδή σε ένα πολύ γενικό πλαίσιο, για να μην παρεξηγηθώ, το επάγγελμα του ασφαλιστή μοιάζει με του καθαριστή κρυστάλλων, στο γεγονός ότι η προσέγγιση του πελάτη γίνεται κυρίως από την πλευρά του επαγγελματία, και γίνεται για ευνόητους λόγους ώστε να υπάρξει πρόληψη κινδύνου, αν είστε ασφαλιστής, θα ήταν καλό να αναλογιστείτε πότε αισθανθήκατε καλύτερα και πότε δεχτήκατε τις υπηρεσίες ενός επαγγελματία, από την θέση του πελάτη. Η πίεση που νιώθει ένας υποψήφιος πελάτης όταν επιμένει κάποιος να του πουλήσει κάτι, είναι η ίδια με αυτή που έχετε νιώσει και εσείς όταν επιμένουν να σας πλύνουν το τζάμι του αυτοκινήτου σας.
Εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι στο γεγονός ότι η ευγένεια και ο σεβασμός είναι απαραίτητα και από τα δύο μέρη όταν συζητάμε είτε για μία πρόσκαιρη συνεργασία δευτερολέπτων στο φανάρι ενός δρόμου, είτε για μία μακροσκελή ή ακόμα και εφ’ όρου ζωής συνεργασία. Το πιο βασικό στοιχείο πάντα, είναι η αμοιβαία επιθυμία των δύο μερών για συνεργασία!!!
Φανταστείτε έναν καρδιοχειρουργό να επιμένει για να σας παρέχει τις υπηρεσίες του…
Θα ήταν κάπως περίεργο…
