Δεν είναι είδηση ότι στα Σεπόλια έχουμε πολλές αδέσποτες γάτες και οι οποίες μάλιστα είναι καλοζωισμένες, αφού πολλοί είναι οι περίοικοι που τις σκέπτονται και φροντίζουν να έχουν τροφή και άφθονο νερό αυτές τις καυτές ημέρες που διανύουμε. Οι γάτες των Σεπολίων ζουν σε διάφορα παρατημένα παλιά σπίτια τα οποία δυστυχώς όλο και λιγοστεύουν κι εκεί μεγαλώνουν τα βλαστάρια τους μέχρι να βγουν κι αυτά στο δρόμο κι όσα είναι τυχερά, θα επιβιώσουν και θα ενισχύσουν τον γατοκοινωνία της γειτονιάς μας. 

Τις βλέπω κάθε μέρα, στο μικρή διαδρομή μου από Δράμας και Ιωαννίνων ως τον σταθμό του Μετρό να πλησιάζουν τα σημεία όπου οι γείτονες τοποθετούν σε ασφαλή μέρη έξω από τις πόρτες τους κουτάκια με τροφή και νερό. Κάθε μια ξέρει που την έχουν υιοθετήσει και πηγαίνει εκεί ενώ όπως έχω παρατηρήσει σπάνια κάποια διεκδικεί τον χώρο της άλλης και όλες μαζί αντιστέκονται και αντιδρούν στην παρουσία αγνώστων που έρχονται από άλλα μέρη αναζητώντας κι αυτές τροφή, νερό και έρωτα. Δημιουργείται τότε κάποια στιγμή έντασης και ανάλογα με την δύναμη που διαθέτει η κάθε μια εξαρτάται και το αποτέλεσμα. Ο ξένος, γιατί συνήθως αρσενικοί είναι αυτοί που επιθυμούν να ενταχθούν στις ομάδες των Σεπολίων περνάει από πολλά κοσκινίσματα και δοκιμασίες πριν αυτός γίνει αποδεκτός.

Στα Σεπόλια έχουμε πολλές μαύρες γάτες πράγμα που δηλώνει επίσης πως κάποιοι αρσενικοί είναι κυρίαρχοι στις ομάδες και έτσι αυξάνονται οι απόγονοί τους. Αυτούς τους μαύρους γάτους τους βλέπουμε να κινούνται παντού κι έτσι δεν κανένας δεν εντυπωσιάστηκε χθες που είδε έναν, ο Μπλάκι ήταν που ταΐζει ο ασφαλιστής της οδού Ιωαννίνων κ. Νίκος, ο οποίος διάλεξε ένα σημείο μπροστά στα μηχανήματα που φυσάει να δροσιστεί και να κόβει παράλληλα κίνηση. Ο κόσμος δε που κινούνταν εκείνη τη στιγμή στο Μετρό φρόντιζε να μην πέσει πάνω του και τον άφηνε να απολαύσει την δροσιά του.

Δεν ξέρω πόση ώρα έκατσε εκεί, πόσοι τον χαιρέτησαν με το όνομά του ή ένα χαμόγελο και βεβαίως δεν ξέρω αν περίμενε κανέναν γνωστό να ανέβει μαζί του με το ασανσέρ. Δεν είναι απίθανο να το έκανε αλλά και ούτε τότε θα ήταν είδηση. Γιατί στα Σεπόλια και σε άλλες γειτονιές, η καθημερινότητά των ανθρώπων και των γατιών ευτυχώς περνάει αθόρυβα και θέλουμε οι «ειδήσεις» να είναι σαν αυτή με τον Μπλάκυ που απολαμβάνει τη δροσιά του!  

Γιατί είναι καλοκαίρι και όσο λιγότερες ειδήσεις βγαίνουν τόσο καλύτερα για όλους μας. Να μας αφήσουν να το απολαύσουμε, όπου και όπως μπορεί ο καθένας και να χαιρόμαστε πρωτοβουλίες σαν αυτή του Μπλάκι και την παρέα του που νοιαζόμαστε όλοι…