Ο μαγικός κόσμος των παιχνιδιών είναι ένα βιβλίο που έλαβα δώρο σε γιορτές Πρωτοχρονιάς. Το βιβλίο τυπώθηκε το 2003 για λογαριασμό του Μουσείου Μπενάκη και των εκδόσεων ΑΔΑΜ. Η υπεύθυνη τμήματος παιδικής ηλικίας της συλλογής παιχνιδιών Μουσείου Μπενάκη, Μαρία Αργυριάδη, έγραψε κείμενα που γοητεύουν και μαγεύουν όσους τολμούν να προσεγγίσουν το θέμα - παιγνίδια - παιδιά.

Στα χρόνια του Μεσαίωνα και Αναγέννησης τα παιγνίδια ήταν προνόμιο των πλούσιων και ευγενών και συνήθως εξυπηρετούσαν σκοπιμότητες ιδεολογικές, θρησκευτικές, πολιτικές. Από τα τέλη του 18ου - 19ου αιώνα τα παιγνίδια απλώνονται σε πλατύτερα κοινωνικά στρώματα. Από τους τεχνίτες παιγνιδιών η κοινωνία πέρασε στις βιοτεχνίες και τέλος στις βιομηχανίες παραγωγής σε παγκόσμιο επίπεδο. Ταυτόχρονα άρχισε και η αναζήτηση ποιοτικού αλλά και οικονομικά προσιτού παιχνιδιού. Στο Μουσείο Μπενάκη υπάρχει σημαντικό υλικό για όλες τις απορίες.

Τα βασικότερα κέντρα παραγωγής παιγνιδιών ξεκίνησαν στη Γερμανία, Αγγλία και Γαλλία. Κυρίαρχα τα κουκλοθέατρα, τα ξύλινα άλογα, η μπάλα, διάφορα ζώα, σβούρες, ιππότες, μαριονέτες, κούκλες. Η φτωχολογιά - λαϊκή τάξη έφτιαχνε τα παιγνίδια μόνη της - αυτοσχεδίαζε με υλικά του σπιτιού και γύρω περιβάλλοντος από ψωμί, ύφασμα, πηλό και φρούτα - καρπούς. Πολλοί θα θυμούνται στα ελληνικά χωριά κατασκευές αλογάκια ή ανθρώπους από κολοκυθάκια, ντομάτες κ.λπ. Μετά ήρθαν οι κούκλες και η μόδα, τα κουκλόσπιτα, τα ξύλινα ζώα, τα επιτραπέζια, οι χάρτινες κατασκευές, τα οπτικά παιγνίδια, τα μηχανικά παιγνίδια, η ωρολογιακή κίνηση, τα αυτόματα, τα τσίγκινα παιχνίδια, τα τσίρκο, οι ακροβάτες, τα υφασμάτινα ζώα, τσόχες, αρκουδάκια, σκυλάκια, κουνελάκια, τα πανηγύρια κ.λπ.

Να υπενθυμίσουμε ότι στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν παιχνίδια για παιδιά, δείγμα πολιτισμού και διαπαιδαγώγησης.

Το θέμα με τα παιγνίδια είναι πολλών διαστάσεων, αλλά εδώ στο ασφαλιστικό περιοδικό θα ήθελα να επισημάνω ότι τα παιγνίδια των παιδιών σχετίζονται και με την ασφάλεια των γονέων τους. Η αρρώστια, το ατύχημα, η ορφάνια επηρεάζουν τη ζωή των παιδιών και γίνονται πικραμένα και εξαρτημένα σε τρίτους που συνήθως δεν τους φέρονται καλά. Η φτώχεια, η ανέχεια, η ανεργία μαυρίζουν τα ήρεμα χρόνια, τα παιδικά, και είναι γεμάτη η κοινωνία με παιδιά που σταματάνε σχολεία, με παιδιά που εργάζονται από μικρά, με παιδιά που ζητιανεύουν ένα χαμόγελο, λίγο χρόνο να παίξουν, λίγα χρήματα να αγοράσουν ένα παιγνίδι στη βιτρίνα... Η σύγκριση με τα «πλούσια» είναι σκληρή για τις στερημένες παιδικές καρδούλες.

Μία ασφάλεια ζωής και υγείας λιγοστεύει τον πόνο, την πείνα την στέρηση. Είναι μια ανάσα 2,3,5 ετών μέχρι η οικογένειά να βρει το δρόμο της. Οι ασφαλιστές είναι τυχεροί επαγγελματίες που μπορούν εργαζόμενοι να απαλύνουν τον πόνο στις παιδικές δυσκολίες.

Ίσως είναι ένα πολύ σπάνιο επιχείρημα για να πεισθούν οι γονείς ότι εκτός των άλλων ας μη στερήσουν από τα παιδιά τους ένα παιχνίδι. Και το κόστος; Λιγότερο απ' το παιχνίδι για μια ασφάλεια ζωής - υγείας.

Ε.Σ.