Το παρόν άρθρο αποτελεί συνέχεια σχετικού άρθρου που δημοσιεύθηκε με τον ίδιο τίτλο και υπότιτλο “Προσεγγίζοντας την ουσία της Ασφάλισης” (βλ. ΕΔΩ).
Στη μακρόχρονη επαγγελματική διαδρομή μου, λόγω κάποιας συγκυρίας που αναφέρω στη συνέχεια, μου δόθηκε η ευκαιρία να προσεγγίσω, επί της ουσίας, τις έννοιες Ποιότητα και Ασφάλιση καθώς και τη μεταξύ τους σχέση. Ήταν το 1992, στην αρχή της καριέρας μου στον κλάδο των Ασφαλίσεων, όπου είχα την τύχη να εμβαθύνω σε εξειδικευμένες ασφαλίσεις, εργαζόμενος σε διεθνή ασφαλιστικό όμιλο της Γαλλίας ως Underwriter ασφάλισης βιομηχανικών κινδύνων και τεχνικών έργων. Δηλαδή, είχα ως αντικείμενο την ανάλυση και την εκτίμηση της ασφαλισιμότητας κινδύνων, προκειμένου να γίνει η κάλυψή τους από την ασφαλιστική εταιρεία. Φυσικά, είχε προηγηθεί 6μηνη ειδική εκπαίδευση με ιδιαίτερη έμφαση στην Ασφάλιση Αστικής Ευθύνης για την οποία η υποκειμενική έννοια της “ποιότητας”, διαπίστωσα από τότε, έχει ιδιαίτερη σημασία. Ειδικότερα, σημειώνω πως στις διάφορες περιπτώσεις Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης, η ποιότητα επηρεάζει σημαντικά την ασφαλισιμότητα του κινδύνου. Εν πολλοίς, θεωρείται δεδομένη ή πρέπει να συμπεραίνεται από τα στοιχεία της Αίτησης η οποία υποβάλλεται προκειμένου να γίνει η ασφάλιση.
No Quality – No Business
Για όσους γνωρίζουν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (Social Media), σημειώνω πως στο επαγγελματικό δίκτυο LinkedIn, υπάρχουν, διάφορες Ομάδες Επικοινωνίας (Discussion Groups). Μια από αυτές στην οποία κάποτε συμμετείχα ενεργά (τότε που ως αρκετά νεότερος πίστευα πως θα μπορούσα αν όχι να αλλάξω “το σύστημα”), ήταν η Ομάδα “Ελληνικό Forum Ποιότητας”, με ενδιαφέροντα γύρω από τη σύγχρονη επιχειρηματικότητα. Θέλοντας τότε να προκαλέσω σχετικό προβληματισμό στα μέλη της Ομάδας, προκειμένου να εισάγω την έννοια της ασφάλισης επιχειρηματικών κινδύνων, είχα θέσει προς συζήτηση θέμα με τίτλο “No Quality – No Business”. Υπήρξαν, θυμάμαι, ενδιαφέρουσες αυθόρμητες αντιδράσεις και γόνιμες απόψεις, οι οποίες μολονότι δεν είχαν κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα, παραμένουν πάντα επίκαιρες. Η αλήθεια είναι πως στα τελευταία χρόνια, με την παρουσία του Εθνικού Συστήματος Διαπίστευσης (ΕΣΥΔ ΑΕ) και τη διαπίστευση διαφόρων Φορέων Πιστοποίησης δημιουργήθηκε ένα είδος “κουλτούρας” γύρω από την Ποιότητα. Ωστόσο, η σχετική πρόοδος εστιάστηκε κατά βάση σε παραγωγή Συστημάτων Διαχείρισης Ποιότητας που αφορούν κυρίως την παραγωγή και εμπορία καταναλωτικών προϊόντων. Όχι την παροχή υπηρεσιών (κοινωνικά “προϊόντα”) και την υλοποίηση (μελέτη & κατασκευή τεχνικών έργων (επενδυτικά “προϊόντα” υποδομής). Σε ότι αφορά την παροχή υπηρεσιών και την υλοποίηση τεχνικών έργων, η έννοια της Ποιότητας στην ευρύτερη μορφή της, ουδέποτε ευδοκίμησε επί της ουσίας στη χώρα μας. Οι όποιες προσπάθειες προσέγγισής της εκφυλίστηκαν σε τυπικά Πιστοποιητικά Ποιότητας κατά ISO για λόγους marketing και όχι, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή - διεθνή πρακτική, σε “εργαλεία” επιχειρηματικότητας και σταθερής οικονομικής ανάπτυξης.
No Insurance – No Business
Όλο και πιο συχνά στο χώρο της Ιδιωτικής Ασφάλισης γίνονται αναφορές στον κλάδο της Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης και στις μεγάλες προοπτικές ανάπτυξής της στη χώρα μας. Εδώ και πάνω από 20 χρόνια που ενημερώνω την αγορά αρθρογραφώντας πάνω σε θέματα εξειδικευμένων ασφαλίσεων με έμφαση στην Αστική Ευθύνη, ομολογώ πως το σύστημα δεν αντιλήφθηκε ή μάλλον δεν θέλησε να καταλάβει τη σημασία της συγκεκριμένης ασφάλισης και δεν ευνόησε την ανάπτυξή της. Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως κάποιες αλλαγές συντελούνται τον τελευταίο καιρό. Όλο και πιο συχνά, προκύπτουν αιτήματα για Ασφάλιση Επαγγελματικής Ευθύνης, προκειμένου να ικανοποιηθεί κάποια απαίτηση στο πλαίσιο Σύμβασης Παροχής Υπηρεσιών, συνήθως με ξένο Εργοδότη (τελευταία αρχίζει κάτι να γίνεται και σε ειδικές συμβάσεις έργων). Μερικές φορές δέχομαι από κάποιους ενδιαφερόμενους επαγγελματίες / επιχειρηματίες, το ερώτημα: “Γιατί μου ζητάνε μια τέτοια ασφάλιση; Τη στιγμή που αναγνωρίζουν τις ικανότητες μου να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις της σύμβασης, δεν καταλαβαίνω σε τι ωφελεί η Ασφάλιση;” Δίνοντας σχετικές εξηγήσεις, απαντώ: “Εσύ μπορεί να μην αντιλαμβάνεσαι τη σημασία της, αλλά ξέρουν αυτοί που τη ζητάνε. Σου εμπιστεύονται και σου αναθέτουν τη σύμβαση, αλλά δεν θα ήθελαν να προσφεύγουν στα δικαστήρια για να αποζημιωθούν όταν υπάρξει κάποια οικονομική ζημιά από εξ αμελείας λάθος ή παράλειψή σου“.
Συνεχίζω να επιμένω μέχρι σήμερα στην προώθηση της Ασφάλισης Αστικής Ευθύνης, πιστεύοντας πως η όποια οικονομική ανάπτυξη, σταδιακά θα αναδείξει κάποιες καταξιωμένες αρχές και πρακτικές του σύγχρονου επιχειρείν, όπως είναι η εγγύηση αξιοπιστίας και ποιότητας. Αυτό ακριβώς που επί της ουσίας, είναι η Ασφάλιση Αστικής Ευθύνης. Σχετικά, θα τολμούσα να εκφράσω την άποψη πως σε κάποια επόμενη φάση όταν η εγχώρια αγορά “ξυπνήσει” και γίνει περισσότερο ευρωπαϊκή, το σλόγκαν “No Quality – No Business” που είχα θέσει κάποτε ως θέμα προβληματισμού σε ομάδα Εμπειρογνωμόνων Ποιότητας, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε “No Insurance – No Business”! Υπονοώντας πως χωρίς την κατάλληλη ασφαλιστική κάλυψη, η ποιότητα θα είναι μειωμένης αξιοπιστίας και οι αντίστοιχοι παραγωγικοί φορείς θα υστερούν σε επιχειρηματικότητα! Μπορεί το σλόγκαν να φαίνεται ουτοπικό και, όπως θα έλεγε κανείς, αρκετά ρομαντικό,. Ωστόσο, διαβεβαιώνω πως παραπέμπει σε γόνιμο προβληματισμό για την επιχειρηματικότητα της “επόμενης μέρας”.
