Γράφει ο Ευάγγελος Γ. Σπύρου

Εκδότης-Δημοσιογράφος

Αν ήταν να ζωγραφίσω με χρώματα τη ζωή μας στο 2024, δεν θα ήταν τόσο εύκολο. Τι χρώματα θα έβαζα στη μέρα με τα φωτεινά χρώματα και τι στη νύχτα με τα σκοτεινά;

Γεμάτος αλλαγές και ανατροπές ο κόσμος σήμερα, που όλοι μας βιώνουμε απίθανες αλλαγές παντού. Η Τεχνητή Νοημοσύνη (ΑΙ) μπήκε στη ζωή γεμάτη εκπλήξεις στην Ιατρική, στη νομική επιστήμη, στον χρηματοπιστωτικό τομέα, στις ασφάλειες, στις σχέσεις κρατών, στη διπλωματία, στα πανεπιστήμια. Ο διπλωματικός και ο στρατιωτικός πόλεμος έφεραν ένα άλλο είδος πολέμου, «ψυχρού», στις επιχειρήσεις ΗΠΑ, ΚΙΝΑΣ, ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ και σε πολιτικό, αλλά και στρατιωτικό τομέα. Πάνω από το μισό, 4 δισ. παγκόσμιος πληθυσμός θα ψάξουν την τύχη των κρατών τους σε εκλογικές αναμετρήσεις όχι και τόσο δημοκρατικές, παρ’ όλα τα ψέματα περί δημοκρατικών διαδικασιών. Οι συνέπειες θα αφορούν όλο τον κόσμο, και αυτούς που δεν ψηφίζουν, και ας είναι μακριά τους οι μεγάλες συγκρούσεις όπως π.χ. στη Μέση Ανατολή, στην Ουκρανία, στην Αφρική… Το κλίμα και η ενέργεια θα φέρουν ανακατατάξεις στον πλούτο και τη φτώχεια των πολλών, με πολλούς νικημένους, αν και πολλά θα γίνουν υπέρ των πολλών με την «πράσινη ανάπτυξη» που θα πλουτίσει λίγους, που ίσως είναι και οι υπεύθυνοι της κλιματικής κρίσεως. Οι μετακινήσεις προσφύγων και πληθυσμών θα «υλοποιήσουν» προβλέψεις του 1980 για τους ανθρώπους του «φτωχού τρίτου κόσμου» που θα βρεθούν στις «αυλές» των πλουσίων, όπως άκουγα φοιτητής στα χρόνια της δεκαετίας του 1970. Στις ρόδινες ανατολές στρατιώτες με όπλο θα σκοτώνουν και θα διώχνουν από τον τόπο τους ανθρώπους.

Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και οι νέες μπαταρίες θα μπουν πιο πολύ στην καθημερινότητα και οι παχύσαρκοι, πάνω από 1,2 ΔΙΣ. άνθρωποι, θα καταλάβουν πως είναι «ασθενείς» με πολλές επιπτώσεις και πιθανότητες να πάθουν πάνω από δέκα σοβαρές ασθένειες, που αν δεν έχουν δημόσια ασφάλιση ή ασφαλιστήριο ζωής-υγείας θα δυσκολευθούν πολύ να προστατέψουν τη ζωή τους. Και είναι πολλοί, θα ήταν ένα τρίτο σε μέγεθος κράτος μετά την Ινδία και Κίνα, όπως δήλωσε σε ιατρική ημερίδα η διακριμένη γιατρός κατά της παχυσαρκίας στο Ιατρικό Αθηνών, κ. Γιούλη Αργυρακοπούλου. Η παράταση ζωής θα προβληματίσει τις μεγάλες ηλικίες που δεν έχουν καλή σύνταξη.

Μπήκε το 2024 και στην Ελλάδα οι εκπλήξεις ξεκίνησαν με τους νόμους για οικογένειες ομοφυλοφίλων, όπου οι πιο πολλοί Έλληνες αντιδρούν όπως ακούσαμε τον Κουτσούμπα του ΚΚΕ, τον Σαμαρά της Ν.Δ., τα κόμματα Ελληνική Λύση και Νίκη και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι ξεσηκωμοί συνεχίστηκαν με τους αγρότες σε απόγνωση, όπως και οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί τους, που δηλώνουν την αντίθεσή τους στην ευρωπαϊκή και την ελληνική πολιτική. Η κυβέρνηση συμφωνεί μεν, αλλά δεν μπορεί, υποστηρίζει, να κάνει και πολλά να βελτιώσει την κατάσταση. Στη Θεσσαλία με τις πλημμύρες οι ασφαλιστές έδωσαν 500 εκατ. ευρώ με αποζημιώσεις (δυστυχώς σε λίγους ασφαλισμένους - οι πολλοί υποφέρουν), ενώ η κυβέρνηση ως τώρα 300 εκατ. ευρώ όπως δηλώνουν οι κυβερνώντες. ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ και λοιποί όπως το ΚΚΕ αντιδρούν στην ιδιωτική ασφάλιση, αλλά άμεσες λύσεις ΔΕΝ έχουν καλύτερες για το ΤΩΡΑ. Όλα σε… άλλον κόσμο, ιδεολογικά διαφορετικό (ο πρόεδρος της ΕΑΕΕ Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου αγωνίστηκε πολύ να πείσει την κυβέρνηση να ψηφίσει την έκπτωση στον ΕΝΦΙΑ και την υποχρεωτική ασφάλιση σε επιχειρήσεις άνω των 2 εκατομμυρίων). Όμως οι ασφαλιστές πρώτης γραμμής όχι σε ανάλογες του θέματος ενημερώσεις και κινητοποιήσεις από εταιρείες, σωματεία, ενώσεις, τράπεζες. Και όχι πολλές φωτεινές ενέργειες στον Τύπο και στην TV!

Με τι χρώματα να βάψω τον κόσμο μας που μπαίνει στο 2024 με πολλούς συννεφιασμένους ουρανούς και κυριαρχία του γκρίζου ή σκοτεινού, που εμποδίζει τις νέες γενιές να δουν τα άλλα χρώματα, το πράσινο, το γαλάζιο, το χρυσαφί;

Διαβάζω φράσεις στο βιβλίο «Ο ΕΝ ΤΗ ΛΕΞΕΙ ΛΟΓΟΣ» (εκδόσεις Γεωργιάδη): «Η γαρ αυτή φύσις, ότε μεν σκότος, ότε δε φως εστίν», θα γράψει ο Αριστοτέλης, στο «Περί ψυχής Β’ βιβλίον»… Το αντίθετο του «σκοτεινού» το «φωτεινόν», το οποίο παρίσταται κυρίως διά του λευκού, του χρυσοχρόου και του ροδοχρόου (ροδοδάκτυλος ηός). «Οι πυθαγόρειοι δε χροιάν και χρώμα εκάλουν την επιφάνεια του σώματος», γράφει ο Γαληνός, όπου χρως = επιδερμίς. «Των δε χρωμάτων, απλά μεν λέγει τέσσαρα ο Δημόκριτος», θα πει ο Θεόφραστος. «Λευκόν τε και μέλαν και ερυθρόν και ωχρόν. Τα δε άλλα χρώματα, εκ τούτων των απλών τη κράσει…. γινόμενα, πολλάς και ποικίλας ποιεί χρωμάτων φαντασίας», γράφει ο Αριστοτέλης. Ο Πλάτων παρατηρεί ότι «λευκόν δε εις μέλαν έμπεσον, κυανούν χρώμα αποτελείται», «Τίμαιος». «Το δε ωχρόν, εκ λευκού ξανθώ μεμιγνυμένον». Η ώχρα (κιτρινωπής χροιάς) δημιουργείται εκ της οξειδώσεως του σιδήρου. Με ώχρα έβαψα το σπίτι μου στα Χανιά και πράσινα κυπαρισσί παράθυρα… Ο σίδηρος, λέξη που μόνο στην ελληνική γλώσσα υπάρχει, προέρχεται από ρήμα σίζω, που σημαίνει συρίζω από τον ήχο που προκαλεί όταν βυθίζεται ζεστός στο νερό στην κατεργασία του και από το ίδος που είναι η λάμψη του σιδήρου. Ο Όμηρος τον αποκαλεί πόλιον, λάμποντα. «Πόλιον σίδηρον» (ω168 – «Οδύσσεια»). Πυρωθείς ο σίδηρος γίνεται λαμπερός.

Παίρνω τα χρώματα και φιλοσοφώ με τι να γράψω τις μέρες που έρχονται. Φωτεινά; Λευκά; Τι; Πώς να ζωγραφίσω τις πίκρες, τα βάσανα, τα κλάματα, την ορφάνια, τις χήρες, τις κηδείες, τις ζημιές, τις αρρώστιες μας; Και τα γέλια, τα όνειρα, τα βραβεία, τις επιτυχίες, τα κατορθώματα, τα παιδιά που γεννιούνται, τα παιδικά τραγούδια, τις αγκαλιές, τους πρωτοέρωτες των εφήβων, τα λαμπυρίζοντα μάτια, τα «άριστα» στα σχολεία, τα δάκρυα συγγνώμης στα λάθη, τα ζωγραφιστά ταξίδια, τις πολύχρωμες διακοπές, τους γάμους, τα ρεκόρ, τα ζευγαρώματα των νιόγαμπρων, τα χαμογελαστά σπίτια που φρεσκοαγοράσθηκαν μετά από σκληρές οικονομίες, τα εγκαίνια γραφείων και νέων επιχειρήσεων, τα αρραβωνιάσματα, τους τοκετούς, την απόκτηση πτυχίων, τις ευτυχισμένες οικογένειες;

Κάπου από την Πεντέλη αγναντεύω την ώρα του πολύχρωμου ηλιοβασιλέματος, μακριά στην Αίγινα, στον Πειραιά, πέρα προς το Αιγάλεω και την Πάρνηθα, και βλέπω να στάζουν χρώματα χρυσαφένια, τριανταφυλλένια και μενεξεδένια απ’ τα πινέλα που ζωγραφίζει ο Θεός, που μάλλον κατά λάθος του χύθηκαν στη θάλασσα του Σαρωνικού. Όλες οι αποχρώσεις του ουράνιου τόξου με μπέρδεψαν στο τι να διαλέξω φόντο στις ευχές και μαγεμένο με πήραν οι μαύρες σκιές στις ρεματιές του Υμηττού, δεξιά στην Πάρνηθα προς Λαμία, πιο δεξιά στην Εκάλη και την Πεντέλη, στα σπίτια, στα δρομάκια, στα χωράφια… Έρχεται το μαύρο της νύχτας αθόρυβα, σαν τις άτυχες μέρες μας που προσμένουμε να περάσουν ως τις ρόδινες ανατολές μιας καινούριας μέρας. Κάπως έτσι πάνε οι μέρες μας, έτσι θα ’ναι και στο 2024. Άναψα το φως, θυμήθηκα το τραγούδι του 1998 της Άννας Βίσση «Μη βάζεις μαύρο». Της είχα ασφαλίσει τότε στην INTERAMERICAN το σπίτι της στην Κυψέλη. Ήμουν παρών στην ηχογράφηση «ΚΙΤΡΙΝΟ ΓΑΛΑΖΙΟ» όταν παρέδωσα το συμβόλαιο, στο STUDIO ERA στην οδό Μεσογείων. Ακούστε το! Σας το αφιερώνω για το 2024!

«… Δώσε μου πράσινο απ’ τα μάτια σου
Και χρυσαφί απ’ τα μαλλιά σου
Κι έλα πριν φέξει ο ουρανός
Έλα να βάψουμε το δρόμο
Έλα να βάψουμε τον κόσμο
Για να ξυπνήσει γαλανός

Μπα σε καλό σου τι κάνεις στάσου
Μη βάζεις μαύρο απ’ την καρδιά σου
Μη βάζεις μαύρο απ’ την καρδιά σου
Μπα σε καλό σου μην κλαις, να ζήσεις
Και ξεθωριάσει και μου το σβήσεις

Δώσε μου κόκκινο απ’ τα χείλια σου
Και θαλασσί απ’ τ’ όνειρό σου
Έλα κρυφά στα σκοτεινά
Έλα να βάψουμε τα τρένα
Τα σπίτια τα ορφανεμένα
Και τα λιμάνια γαλανά

Μπα σε καλό σου τι κάνεις στάσου
Μη βάζεις μαύρο απ’ την καρδιά σου
Μη βάζεις μαύρο απ’ την καρδιά σου
Μπα σε καλό σου μην κλαις, να ζήσεις
Και ξεθωριάσει και μου το σβήσεις».

Καλό, φωτεινό 2024!

Ευάγγελος Γ. Σπύρου

Πεντέλη 29 Φεβρουαρίου 2024

Για μεγέθυνση πατήστε ΕΔΩ