Nextdeal newsroom, 17/11/2011 - 12:57 facebook twitter linkedin Ο φίλος μου ο Λευτέρης Τρύφωνας της METLIFE ALICO που ίσως κάποια μέρα τον χρειασθείτε κι εσείς…. Nextdeal newsroom, 17/11/2011 facebook twitter linkedin Ο Λευτέρης Τρύφωνας, ο καλός Διευθυντής της εταιρείας METLIFE ALICO στις 5.7.2000 μου ‘στειλε ένα σημείωμά του με κάποιες σκέψεις του για τις λέξεις «ανταγωνιστής» και «συναγωνιστής». Σε δεύτερη επιστολή του ένα χρόνο μετά στις 15.5.’01 τελείωνε γράφοντας ότι «… δεν στέλνω την επιστολή για να τη δημοσιεύσεις τώρα, απλά θέλω να δεις πάλι τι έγραφα τότε και κάποια μέρα να την χρειασθείς, πού ξέρεις!». Μια δεκαετία μετά εκτός από μένα πιστεύω πως αυτά τα λόγια του Λ. Τρύφωνα τα χρειάζονται όλοι στην αγορά μας. Στο ποτάμι του χρόνου κύλησαν πολλά μεταξύ 2000-2011. Πολλοί από μας μεγάλωσαν, σε κάποιους άσπρισαν τα μαλλιά, δάκρυα κύλησαν στα μάγουλα ορφανών, αρκετοί άρρωστοι μπήκαν στα νοσοκομεία, μερικοί πήραν σύνταξη, κάποιοι πέθαναν, ένας αριθμός ασφαλιστών εγκατέλειψε το επάγγελμα, χήρες αποζημιώθηκαν και άλλες έπιασαν για πρώτη φορά δουλειά… Ο Λευτέρης βοήθησε κόσμο, ανέπτυξε συνεργάτες, πήγε ταξίδια, συνέδρια, συναντήσεις εκπαιδευτικές, σε γάμους, σε βαπτίσεις, σε κηδείες… Γέμισε και με έπαθλα, με βραβεία, με διακρίσεις… και βράδυ-πρωί, καλοκαίρι-χειμώνα, ήλιο-βροχή υπηρέτης καθημερινώς του θεσμού εκπαιδεύοντας, ενθαρρύνοντας, καρδιοχτυπώντας, στοχεύοντας, αγαπώντας, κατακτώντας, συνεχίζοντας με American Life, με ALICO, με ALICO AIG LIFE, με METLIFE ALICO για να έχουν οι συνάνθρωποί του ένα καλύτερο μέλλον, προστασία, φροντίδα, οικονομική στήριξη. Είχα αναφερθεί λοιπόν, στο τεύχος Μαΐου-Ιουνίου 2000 του ΝΑΙ, ότι ο Λευτέρης Τρύφωνας ενημέρωσε έναν ανταγωνιστή του στις πωλήσεις άλλης εταιρείας στην Ελληνική ασφαλιστική αγορά, για την πορεία ασφαλιστή του που έκανε μεταγραφή και έφυγε απ’ το υπ/μά του και πήγε σ’ αυτόν. Το σχολιασμό που έκανα, τον σχολίασε και αυτός ως εξής:«Αγαπητέ φίλε Βαγγέλη, ….σε κάποιο σημείο του ΝΑΙ αναφερόσουν σ’ εμένα και συγκεκριμένα για την ενημέρωση που έκανα σε ανταγωνιστή μου, όσον αφορά την ποιότητα κάποιων ανθρώπων που ενώ παλαιότερα ανήκαν σ’ εμένα, τώρα ανήκουν σ’ αυτόν…. Θέλω να σου πω μέσα από την καρδιά μου ότι δεν αισθάνομαι ούτε αισθάνθηκα ποτέ ότι ενημέρωσα έναν ανταγωνιστή γιατί τότε δε θα το έκανα ποτέ. Αισθάνομαι ότι ενημέρωσα μόνον έναν συναγωνιστή, συνάδελφο, που πιστεύω ότι και αυτός παλεύει για τα ίδια με μένα, το καλό του θεσμού, της αγοράς, των πελατών μας και των ανθρώπων μας. Μπορεί σήμερα ο φίλος μου να φορά κόκκινη φανέλα κι εγώ μπλε, το θέμα είναι όμως ότι και οι δυο έχουμε κοινό σκοπό και στόχο να προστατεύσουμε τον κόσμο και το θεσμό της ασφάλισης που τόσο ταλαιπωρείται, ενώ δεν πρέπει, γιατί προσφέρει και εμείς το γνωρίζουμε αυτό, αλλά δυστυχώς εμείς οι ίδιοι που ζούμε απ’ αυτόν το θεσμό και μέσα σ’ αυτόν εμείς τον ταλαιπωρούμε και τον σκοτώνουμε…».Συνεχίζοντας τις σκέψεις του ο Λευτέρης Τρύφωνας θίγει το θέμα των μετακινήσεων και τη ζημιά που κάνουν όσοι ανοίγουν «πόρτα» σε ζημιογόνους ασφαλιστές ή σε επιλήσμονες του ρόλου και των ευθυνών τους. Είναι πολλοί αυτοί που στην παλαιά τους εταιρεία αφήνουν ζημιές, χρέη, λάθος συμπεριφορές και βρίσκουν εύκολα ανοιχτές αγκαλιές σε άλλη εταιρεία που κατά κανόνα κάνουν τα ίδια και χειρότερα… Πρόσφατα έγραψα γι’ αυτό το θέμα στο www.nextdeal.gr και ζήτησα οι υποψήφιοι να δεσμευτούν σ’ αυτές τις εκλογές στα επιμελητήρια ότι θα προωθήσουν το θέμα με τις ασφαλιστικές εταιρείες να μη δέχονται νέα σύμβαση αν δεν έχει τακτοποιηθεί η συνεργασία με την προηγούμενη εταιρεία. Μόνο ο Γιάννης Χατζηθεοδοσίου απάντησε. Οι άλλοι Πρόεδροι γιατί; Είναι ένα κλειδί αυτή η βεβαίωση για να σταματήσει το ξέφραγο αμπέλι. (Πατήστε εδώ και δείτε την απάντηση του κ. Χατζηθεοδοσίου) Όμως αυτό απαιτεί ασφαλιστική παιδεία και ευαισθησία σαν αυτή που μου μοιραζότανε στο γράμμα του ο Λευτέρης. Ο κάθε Διευθυντής ασφαλιστών θα βρει αρκετά ενδιαφέρουσα για το ήθος της τη γνώμη του για τις περιπτώσεις που ένας ασφαλιστής συμπεριφέρεται εγκληματικώς έναντι πελάτη και εταιρείας του. Να πώς πρέπει να σκέφτεται ο Διευθυντής σε σχέση με την ευθύνη των ανθρώπων που δεν εκφράζουν επαγγελματισμό. Γράφει ο Λευτέρης:«Φίλε Βαγγέλη αισθάνομαι προσωπικά πιο υπεύθυνος για ό,τι έγινε από το φίλο συναγωνιστή μου που συνεχίζει το λάθος μου αφού εγώ αυτόν τον άνθρωπο τον έβγαλα στην αγορά, του έδωσα γνώσεις μου, κάρτα επαγγελματία Manager να φτιάχνει δυστυχώς ίδιους μ’ αυτόν επικίνδυνους για την αγορά μας και τους συναδέλφους…. Αν είναι δυνατόν! Τώρα προσπάθησα να του κλείσω το δρόμο για να προστατεύσω τους ανθρώπους και το θεσμό της ασφάλισης που υπηρετώ 15 χρόνια (2000). Και ο φίλος μου του ξανάνοιξε το δρόμο να συνεχίσει πιθανόν ζημιές με άλλη φανέλα, αλλά στο ίδιο γήπεδο με τους ίδιους φιλάθλους και τους ίδιους συναθλητές! …. Εγώ λοιπόν έχω ευθύνη τεράστια, γιατί γέννησα αυτό το τέρας επαγγελματία και θα το κυνηγάω παντού μέχρι να το σκοτώσω έτσι ώστε να μη φάει άλλους ανθρώπους πελάτες, ούτε φίλους συναγωνιστές μου». Δέκα χρόνια μετά η πατρίδα μας περνά δύσκολες μέρες και η ασφαλιστική αγορά κυριαρχείται σχεδόν σ’ όλα τα επίπεδα από πληθώρα μεταγραφών σ’ όλη την ιεραρχία. Λίγες οι εξαιρέσεις, 2-3 στον κλάδο Ζωής και 4-5 στις Γενικές. Όλοι οι άλλοι πήραν μεταγραφές! Ο μεγάλος κορμός της αγοράς «ανακατεύθηκε» με τα ίδια σχεδόν πρόσωπα εδώ-εκεί… Ως επί το πλείστον ούτε προσχήματα, ούτε ευαισθησίες, ούτε «καθαρές» ήταν όλες οι μεταγραφές ως προς το όφελος των πελατών και ασφαλιστών. Υπήρχαν και ελάχιστες εξαιρέσεις. Μεγάλες μεταγραφές στα χαρτοφυλάκια, στους ασφαλιστές, στα πελατολόγια αυτοκινήτων. Έγιναν πολλά… Άλλαξαν πολλοί και πολύ. Υπάρχουν όμως και κάποια φιλαράκια όπως ο Λευτέρης που «κράτησαν». Και θα ‘θελα να τους πω πως άξιζε να είναι «με το Σταυρό στο χέρι». Αυτοί γέμισαν την τσέπη χρήματα (όσα έπρεπε) και την καρδιά τους πληρότητα αγάπης… Δεν μπόρεσαν να συμβιβαστούν στα χαμηλά, να γίνουν σπουργίτια, να κοιτάνε απλώς τα ψηλά. Οι φίλοι του Τρύφωνα ομορφαίνουν εδώ κι εκεί τις εταιρείες, νοστιμίζουν ανάλατες συμπεριφορές, σηκώνουν λίγο ψηλότερα τον κόσμο, ανθίζουν τις αμυγδαλιές στο καταχείμωνο. Είναι αετοί και φωλιάζουν στα στήθη των εταιρειών τους δίνοντας φτερά να πετάξουν. Είναι τα «θέλω» που μπολιάζουν την ανωνυμία και την κάνουν «επώνυμη»… Είναι αυτοί που τραγουδούν με τον Ηπειρώτη ποιητή Κώστα Κρυστάλλη:«…μπεζέρισα να περπατώ στου κάμπου τα λιοβόρια.Θέλω τ’ αψηλού ν’ ανεβώ… θέλω ν’ αράξωστα βουνά, θέλω να ζάω με σένα….»Ρίξτε μια ματιά και θα το δείτε ποιοι τραβάνε το τρένο των εταιρειών. Κυρίως οι παλιοί. Ευάγγελος Γ. Σπύρου Κώστα Κρυστάλλη: Στο ΣταυραητόἈπὸ μικρὸ κι ἀπ᾿ ἄφαντο πουλάκι, σταυραητέ μου,παίρνεις κορμὶ μὲ τὸν καιρὸ καὶ δύναμη κι ἀγέρακι ἁπλώνεις πῆχες τὰ φτερὰ καὶ πιθαμὲς τὰ νύχιακαὶ μέσ᾿ στὰ σύγνεφα πετᾶς, μέσ᾿ στὰ βουνὰ ἀνεμίζειςφωλιάζεις μέσ᾿ στὰ κράκουρα, συχνομιλᾶς μὲ τἄστρα,μὲ τὴν βροντὴ ἐρωτεύεσαι, κι ἀπιδρομᾶς καὶ παίζειςμὲ τἄγρια ἀστροπέλεκα καὶ βασιλιᾶ σὲ κράζουντοῦ κάμπου τὰ πετούμενα καὶ τοῦ βουνοῦ οἱ πετρίτες.Ἔτσι ἐγεννήθηκε μικρὸς κι ὁ πόθος μου στὰ στήθη,κι ἀπ᾿ ἄφαντο κι ἀπ᾿ ἄπλερο πουλάκι σταυραητέ μου,μεγάλωσε, πῆρε φτερά, πῆρε κορμὶ καὶ νύχιακαὶ μοῦ ματώνει τὴν καρδιά, τὰ σωθικά μου σκίζεικι ἔγινε τώρα ὁ πόθος μου ἀητός, στοιχειὸ καὶ δράκοςκι ἐφώλιασε βαθιὰ - βαθιὰ μέσ᾿ στ᾿ ἄσαρκο κορμί μουκαὶ τρώει κρυφὰ τὰ σπλάγχνα μου, κουφοβοσκάει τὴν νιότη.Μπεζέρισα νὰ περπατῶ στοῦ κάμπου τὰ λιοβόρια.Θέλω τ᾿ ἀψήλου ν᾿ ἀνεβῶ ν᾿ ἀράξω θέλω, ἀητέ μου,μέσ᾿ στὴν παλιά μου κατοικιά, στὴν πρώτη τὴ φωλιά μου,Θέλω ν᾿ ἀράξω στὰ βουνά, θέλω νὰ ζάω μ᾿ ἐσένα.Θέλω τ᾿ ἀνήμερο καπρί, τ᾿ ἀρκούδι, τὸ πλατόνι,καθημερνή μου κι ἀκριβὴ νὰ τἄχω συντροφιά μου.Κάθε βραδούλα, κάθε αὐγή, θέλω τὸ κρύο τ᾿ ἀγέρινἄρχεται ἀπὸ τὴν λαγκαδιά, σὰν μάνα, σὰν ἀδέρφινὰ μοῦ χαϊδεύει τὰ μαλλιὰ καὶ τ᾿ ἀνοιχτά μου στήθη.Θέλω ἡ βρυσούλα, ἡ ρεματιά, παλιὲς γλυκές μου ἀγάπεςνὰ μοῦ προσφέρνουν γιατρικὸ τ᾿ ἀθάνατα νερά τους.Θέλω τοῦ λόγγου τὰ πουλιὰ μὲ τὸν κελαϊδισμό τουςνὰ μὲ κοιμίζουν τὸ βραδύ, νὰ μὲ ξυπνοῦν τὸ τάχυ.Καὶ θέλω νἄχω στρῶμα μου, νἄχω καὶ σκέπασμά μουτὸ καλοκαίρι τὰ κλαδιὰ καὶ τὸν χειμώ᾿ τὰ χιόνια.Κλωνάρια ἀπ᾿ ἀγριοπρίναρα, φουρκάλες ἀπὸ ἐλάτιαθέλω νὰ στρώνω στοιβανιὲς κι ἀπάνου νὰ πλαγιάζω,ν᾿ ἀκούω τὸν ἦχο τῆς βροχῆς καὶ νὰ γλυκοκοιμιέμαι.Ἀπὸ ἡμερόδεντρον ἀητέ, θέλω νὰ τρώω βαλάνια,θέλω νὰ τρώω τυρὶ ἀλαφιοῦ καὶ γάλα ἀπ᾿ ἄγριο γίδι.Θέλω ν᾿ ἀκούω τριγύρω μου πεῦκα κι ὀξιὲς νὰ σκούζουν,θέλω νὰ περπατῶ γκρεμούς, ῥαϊδιά, ψηλὰ στεφάνια,θέλω κρεμάμενα νερὰ δεξιὰ ζερβιὰ νὰ βλέπω.Θέλω ν᾿ ἀκούω τὰ νύχια σου νὰ τὰ τροχᾶς στὰ βράχια,ν᾿ ἀκούω τὴν ἄγρια σου κραυγή, τὸν ἴσκιο σου νὰ βλέπω.Θέλω, μὰ δὲν ἔχω φτερά, δὲν ἔχω κλαπατάρια,καὶ τυραννιέμαι, καὶ πονῶ, καὶ σβυιέμαι νύχτα μέρα.Παρακαλῶ σε, σταυραητέ, γιὰ χαμηλώσου ὀλίγοκαὶ δῶσ᾿ μου τὲς φτεροῦγες σου καὶ πάρε με μαζί σου,πάρε με ἀπάνου στὰ βουνά, τὶ θὰ μὲ φάῃ ὁ κάμπος! *Ο Ευάγγελος Γ. Σπύρου είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών και του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Από το 1989 έως σήμερα εκδίδει το περιοδικό "Ασφαλιστικό ΝΑΙ" και από το 2000 έως σήμερα την εφημερίδα NEXTDEAL. Από το 2007 προΐσταται του www.nextdeal.gr. Παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο του παιδιού ως ιδιοκτήτης του Νηπιακού Κέντρου "ΜΑΝΤΑΡΙΝΙ" και της εφημερίδας "Παιδικός Σταθμός για Γονείς". Σήμερα είναι μέλος του ΔΣ της Ένωσης Δημοσιογράφων Ιδιοκτητών Περιοδικού Τύπου -ΕΔΙΠΤ και μέλος του ΔΣ του Ενιαίου Ταμείου Ασφαλίσεως Προσωπικού-Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης-ΕΤΑΠ-ΜΜΕ. Είναι βασικός πρωτεργάτης στην τηλεοπτική εκπομπή «Ώρα Ασφάλισης» στο Κανάλι 9. Ακολουθήστε το Nextdeal.gr στο Google News .
Λαμία: Κάηκε ολοσχερώς το εργοστάσιο που εμπλέκεται στην πρόσφατη μαζική δηλητηρίαση μαθητών! Ολοκληρωτική ήταν η καταστροφή των εγκαταστάσεων της εταιρείας που φέρεται να εμπλέκεται στην πρόσφατη μαζική δηλητηρίαση μαθητών στη Λαμία, μετά... Nextdeal newsroom, 21/05/2024 - 10:18 21/5/2024
Το 6 ο OCEANMAN Greece | Chania - Crete 2024 προ των πυλών των Χανίων! Σ’ ένα μήνα η ιστορία του OCEANMAN Greece ξαναξεκινά! Μια καινούρια σελίδα στην παγκόσμια ιστορία της, ανοίγει η OCEANMAN Swim, με τον ιδιαίτερα προκλητικό και δυναμικό αγώνα της στα... Nextdeal newsroom, 20/05/2024 - 16:31 20/5/2024