Η εποχή που τα βουνά περνούν στην μοναξιά είναι ασφαλώς ο χειμώνας και αυτό έχει να κάνει με τις δυσκολίες που συναντά ο άνθρωπος και κάθε άλλο πλάσμα να πάρει το μονοπάτι που οδηγεί στις κορυφές γιατί είναι δύσκολο να υπολογίσει κανείς, όσο έμπειρος κι αν είναι, πόσο ύψος έχει σε διάφορα σημεία και τούτο κρύβει αρκετές εκπλήξεις.
Ο αέρας είναι αυτός που δεν επιτρέπει να πέσει το χιόνι στα βουνά όπως σε μια πεδιάδα, το παίρνει από τις ράχες και στροβιλίζοντάς το, το ρίχνει σε βαθιές χαράδρες όπου το ύψος του μπορεί να ξεπεράσει τα πέντε και παραπάνω μέτρα. Εκεί παγώνει, διατηρείται ως την άνοιξη και είναι αυτό που βλέπουμε να ασπρίζει τις πλαγιές μέχρι το καλοκαίρι κάποιες φορές. Υπάρχουν δε και ένα σωρό τρύπες, καταβόθρες και σπήλαια που το παγωμένο χιόνι εκεί δεν λιώνει ποτέ και παλιότερα, όταν δεν υπήρχαν ψυγεία ανέβαιναν ως εκεί και το έπαιρναν για να δροσίζονται, να κρυώνουν μπύρες, ακόμη και για φάρμακο. Σε αυτές τις τρύπες επίσης οι τσοπάνηδες έβαζαν για να διατηρηθούν, γάλατα, τυριά και κρέατα.
Ο μόνος ασφαλής τρόπος για να ανέβει κάποιος χειμώνα σε μια χιονισμένη κορυφή, όπως η κορυφή της Καράβας, του ψηλότερου (2184 μέτρα) και πλέον εμβληματικού βουνού των Αγράφων, στην Αργιθέα, που επιχείρησαν να πατήσουν λίγοι φίλοι από τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Καρδίτσας είναι να ακολουθήσουν το μονοπάτι που περπατούν και τις υπόλοιπες εποχές. Ένα μονοπάτι που έχει ανοιχτεί, ποιος ξέρει από πότε από το περπάτημα των κοπαδιών και των τσοπάνηδων καθώς η Καράβα ήταν και είναι ένα απέραντο ορεινό λιβάδι όπου άκμασε η παραδοσιακή κτηνοτροφία και πρόκοψαν πολλοί τσελιγκάδες. Τα ζώα, με το ένστικτό τους επέλεξαν να το σημαδέψουν όσο πιο ευνοϊκά ήταν γι’ αυτά και τις μετακινήσεις τους και κατόπιν ήρθε ο άνθρωπος που έκανε κάποιες βελτιώσεις για να μπορεί να μεταφέρει τα αγαθά του κοπαδιού και να έχει λιγότερο κόπο όταν το περπατάει.
Αυτό το μονοπάτι που ξεκινάει από τον αυχένα του Αγίου Νικολάου ήρεμα στην πλαγιά, όπου σε ένα σημείο και το εικόνισμα του αείμνηστου Στέργιου Βλαχογιάννη ο οποίος τραγούδησε όσο λίγοι την ομορφιά της Αργιθέας, ανηφορίζει στη ράχη Κουλκουτσάρι, περνάει δίπλα από τη Λούτσα, μια μικρή δρακολίμνη και καταλήγει στην κορυφή της Καράβας Αυτό βαδίζουν όλοι όσοι θέλουν να ανέβουν στην κορυφή καθώς η ανάβαση στην Καράβα είναι κάτι που θέλουν να κατορθώσουν όλοι όσοι αγαπάνε τα βουνά. Το καλοκαίρι βεβαίως, όποιος θέλει μπορεί να ξεστρατίσει σε άλλες κατευθύνσεις και να απολαύσει πολλές ομορφιές του βουνού και της εξαιρετικής θέας που έχει προς τις άλλες κορυφές.
Το χειμώνα όμως κάτι τέτοιο είναι απαγορευτικό γιατί κανένας δεν υποτιμά τις δυνάμεις του και κυρίως, σέβεται το βουνό που θέλει κι αυτό την ησυχία του για λίγο διάστημα και με γνώμονα αυτό κινήθηκαν οι φίλοι από την Καρδίτσα. Η ανάβαση μέσα από το δάσος με τις γυμνές οξιές ήταν πολύ όμορφη και εντυπωσιακή αλλά από ένα σημείο και πάνω, η πυκνή ομίχλη δεν άφησε περιθώρια για τη συνέχεια προς την κορυφή και γύρισαν με την απλή ικανοποίηση που έχει κάθε ορειβάτης, ότι περπάτησε λίγη ώρα στο βουνό που αγαπάει και φυσικά, με τον απαιτούμενο σεβασμό που θέλει η φύση και χωρίς να υπερβούν τις δυνάμεις τους. Η πείρα τους ως ορειβάτες είναι ο καλύτερος σύμβουλος σε αυτές τις περιπτώσεις και τούτο είναι που εκτιμά το βουνό και με τον τρόπο του τους δείχνει μέχρι που μπορούν να πάνε για να μπορέσουν να ξαναγυρίσουν…
Η φωτογραφία, του Μιχάλη Γκαραγκάνη δείχνει την παρέα των φίλων, Αποστόλη, Δημήτρη, Αποστόλη και Φώτη, από τον ΕΟΣ Καρδίτσας να προχωράει μέσα στο δάσος με τις γυμνές οξιές πριν συναντήσει την ομίχλη που τους έκοψε τον δρόμο προς την κορυφή. Την επόμενη φορά ευχόμαστε να φτάσουν.
Ο Ηλίας Γ. Προβόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μεγάλη Κάψη της Δυτικής Φθιώτιδας. Έγινε δημοσιογράφος και εργάστηκε επί πολλά χρόνια και αποκλειστικά στις εφημερίδες, κυρίως στην «Ελευθεροτυπία» από τις στήλες της οποίας οργάνωσε και προέβαλλε μια ειδική αρθρογραφία με τον τίτλο «Μικρές Πατρίδες» για την ελληνική περιφέρεια και τους ανθρώπους της καθώς και για την Αθήνα, τα τελευταία χρόνια. Συνεχίζει να γράφει και να δημοσιεύει φωτογραφίες με την ίδια θεματογραφία στο actimon.blogspot.com ενώ εκδίδει και βιβλία που έχουν σχέση με την τοπική ιστορία.
*Αραρίσκω = Συνάπτω, συνδέω, προσαρμόζω
