Δεν ξημέρωσε καλά η σημερινή μέρα με τον αχό του πολέμου που ακούγεται από την Ουκρανία να μουδιάζει όλο τον κόσμο και να ξυπνά στους παλαιότερους μνήμες από ανάλογες καταστάσεις στη χώρα μας. Λίγοι είναι αυτοί που απόμειναν που έζησαν σε πραγματικό χρόνο εκείνες τις δύσκολες χρονιές της δεκαετίας του 1940 – 1950 και έπαψαν πια να μιλάνε γιατί οι νεώτερες γενιές ναι μεν ξέρουν πάνω κάτω τι θα πει πόλεμος αλλά τον έμαθαν μέσα από τις οθόνες της τηλεόρασης και τις κινηματογραφικές ταινίες.
Έτσι ακούμε πως στην Ουκρανία ο κόσμος ξύπνησε από τις σειρήνες και έτρεξε στα καταφύγια – ναι στα καταφύγια! Μια λέξη που η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων αγνοεί τι σημαίνει ακριβώς και την μπερδεύει με τα καταφύγια άγριας ζωής, τα αλιευτικά και άλλα σχετικά. Η έννοια του καταφυγίου που ήταν η ελπίδα των ανθρώπων που έζησαν τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο στην Ελλάδα και αλλού να γλυτώσουν προσωρινά τουλάχιστον από τους βομβαρδισμούς είναι άγνωστη καθώς από τα μισά του προηγούμενου αιώνα καλλιεργήθηκε και εμπεδώθηκε σε όλο τον κόσμο η ειρήνη και αυτά, ως στοιχεία εφιαλτικών στιγμών απωθήθηκαν στην λήθη και ξεχάστηκαν εντελώς.
Μια ειρήνη που παρά τις κατά καιρούς διασάλευσή της σε πολλά μέρη του κόσμου, θεωρήθηκε ότι θα διατηρηθεί για πάντα αλλά, άλλες οι επιθυμίες των λαών και άλλες οι βλέψεις των ταγών του. Οι λαοί πίστεψαν στην ειρήνη, όπως αυτή εξελίχθηκε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και γι’ ξόρκισαν από τη σκέψη τους την έννοια καταφύγιο. Έτσι, σε ολόκληρες πόλεις με καινούργια κτήρια είναι ζήτημα κάποια απ’ αυτά να διαθέτουν καταφύγιο για περίπτωση πολέμου. Ενδεχομένως σε κάποια δημόσια κτήρια να προβλέπεται κάτι τέτοιο αλλά στις πολυκατοικίες, ακόμα και στις πιο ακριβές σπάνια προβλέπεται κάτι τέτοιο και αν έχει προβλεφθεί, έχει γίνει χώρος παρκαρίσματος ή αποθήκης όπου με τίποτα δεν μπορεί να βρει καταφύγιο να κοπάσει ο ανθρώπινος φόβος.
Σε κάποια μεγάλα κτίρια της Αθήνας βεβαίως και υπάρχουν υπόγειο καταφύγια και αυτά χρονολογούνται πριν από το 1940 που υποθέτω πως κάτι τέτοιο ήταν υποχρεωτικό για να δοθεί άδεια κατασκευής. Σε ένα τέτοιο υπόγειο που λειτουργεί σαν αποθήκη μπήκα πριν από λίγες ημέρες για άσχετο κάποιο λόγο και εντυπωσιάστηκα για την διαρρύθμιση του και την κατασκευή που μπορεί να αντέξει ακόμη και την πλήρη κατάρρευση του κτιρίου. Έτσι και χωρίς να έχω καμιά εντύπωση τότε όπως σήμερα από το θέμα της Ουκρανίας σκέφτηκα πως οι άνθρωποι από 15 διαμερίσματα (τόσα υπολογίζω έχει η πολυκατοικία) σε περίπτωση συναγερμού θα έτρεχαν να χωθούν στο καταφύγια του υπογείου. Ασφαλώς θα ακολουθούσαν κάποια τακτική ώστε να μην ποδοπατηθούν και ακόμη να έχουν και κάποια εφόδια, σε περίπτωση πολέμου εννοείται, ώστε να παραμείνουν ζωντανοί όσο χρειάζονταν.
Ήθελα γερά νεύρα μια τέτοια κατάσταση και νομίζω πολλών σήμερα αρχίζουν να τεντώνουν καθώς μετά από 80 χρόνια που από ένας πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να απλωθεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οπότε, όσα καταφύγια και να έχουμε δεν θα μας φτάσουν γιατί η εντύπωση πως η ειρήνη θα ήταν αιώνια, αποδείχθηκε σήμερα επισφαλής!
ΥΓ. Οι φωτογραφίες από το διαδίκτυο, σήμερα το πρωί.
