Nextdeal newsroom, 17/5/2012 - 11:45 facebook twitter linkedin Το λάθος μου με τα βαρέλια του «Φιλιππόπουλου»… Nextdeal newsroom, 17/5/2012 facebook twitter linkedin Έβλεπα μια μέρα στην τηλεόραση μια εκπομπή για το πώς ζουν κάποιοι συνάνθρωποί μας, λαθρομετανάστες, πρόσφυγες, Έλληνες και αλλοδαποί μαζεύοντας και πουλώντας κουρέλια, παλιοσίδερα, χαρτιά, αλουμίνια, χαλκό, για να ζήσουν. Έσπρωχναν «καρότσια» επιβίωσης, πάνω στα οποία μάζευαν στα σκουπίδια διάφορα υλικά για να τα πουλήσουν σε άλλους εμπόρους που και αυτοί με τη σειρά τους θα τα πήγαιναν σε μάνδρες με 6 λεπτά το κιλό το χαρτί, 17 λεπτά το σίδερο, 80 λεπτά το αλουμίνιο, 3 ευρώ το χαλκό… Το μεροκάματο πήγαινε κάπου εκεί στα 10 ευρώ και το ενοίκιο σε σπίτια με 40-45 άτομα μαζί κάπου 145 € το μήνα… Και όλα αυτά στις γειτονιές της Αθήνας από εξαθλιωμένους που ανάμεσά τους έβρισκες κι έναν Μωχάμεντ που έγινε Μήτσος, έναν Αρθούρο που έγινε Ηλίας, έναν Βίκτωρα που έγινε Γιάννης, έναν Ομέρ, έναν David, έναν… Ίσως στην πατρίδα του να είχε σπουδάσει Μαθηματικός… Καθώς έβλεπα και άκουγα για το πώς μαζεύουν τα παλιοσίδερα, θυμήθηκα έναν Φιλιππόπουλο, που είχε διάφορες επιχειρήσεις κι ανάμεσά τους κάπου εκεί στην Ιερά Οδό προς το Αιγάλεω μάνδρα που πουλούσε βαρέλια και σίδερα και εκεί στο Νέο Αιγάλεω, πίσω από το Γ΄ Νεκροταφείο, μάνδρα που αποθήκευε παλιοσίδερα. Ήμουν (1975) νέος ασφαλιστής, δεν είχα κλείσει χρόνο (;) και στο ξεκίνημά μου μάζευα «νέα ονόματα» υποψήφιους πελάτες αγνώστους, για να τους κάνω «κρούση» να τους ασφαλίσω… Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες, μετά από αυτόν γράφτηκε ολόκληρη ιστορία. Είχα ασφαλίσει αργότερα έναν αδελφό του κι ένα μαγαζί, το FIORINO δίπλα στην Καπνικαρέα, ένα σπίτι κάπου ψηλά στη Μεταμόρφωση Παγκρατίου, είχα πάει με μια μηχανή μέχρι την Αταλάντη προς Λαμία σ’ ένα παραθαλάσσιο εξοχικό (κάπου 150 χιλιόμετρα) με τον Ανδρέα Ζωγόπουλο, λίγο αργότερα το 1977 και ένα μοντέρνο μαγαζί έκθεση επίπλων στην Ηλιούπολη… Είχα αποζημιώσει κι ένα μικρό ημιυπόγειο ξυλουργείο σ’ αυτή την οικογένεια… Από τον τελευταίο αυτόν πήρα πολλά ονόματα κι ανάμεσά τους ασφάλισα και μία ιερόδουλο κάπου στην οδό Λιοσίων, που της είχε πουλήσει κομοδινάκια… Είχα ερωτευτεί και μια κοπέλλα της παρέας… Πριν γίνουν όλα αυτά έκανα ένα λάθος που με βοήθησε πολύ στις πωλήσεις και γι’ αυτό έγραψα συνοπτικά λίγα από αυτή τη γνωριμία και όσα ακολούθησαν. Τότε λοιπόν που ξεκίναγα και «μάζευα» εδώ κι εκεί συστάσεις-ονόματα, όπως με είχαν εκπαιδεύσει, πήρα ονόματα κατ’ αρχάς από αυτούς που είχαν κάποια εμπορική σχέση με το εργοστάσιο FIX, όπου ήμουν βοηθός στο Λογιστήριο. Ανάμεσά τους και κάποιοι που αγόραζαν τα «άχρηστα» χαρτιά του Λογιστηρίου και τα έκαναν χαρτοπολτό. Κάπου εκεί στην Κουμουνδούρου, στην οδό Λεωκορείου, ήταν ένας που μάλλον αυτός θα μου έδωσε το όνομα του παλιοσιδερά… Δεν θυμάμαι καλά. Πήγα λοιπόν στην Ιερά Οδό, βρήκα αυτόν τον Φιλιππόπουλο σ’ ένα σκονισμένο μικρό τζαμένιο γραφείο, «δεν μου γέμισε το μάτι», ήταν και ο τύπος του άριστος έμπορος, με «αγόρασε και με πούλησε» στο πι και φι, «ψάρωσα» και τέλος πάντων μου έκλεισε ραντεβού να μιλήσουμε κάπου στην παραλιακή, στο σπίτι του, στο Παλαιό Φάληρο. Άπειρος, επιπόλαιος, ανεκπαίδευτος και με το «τουπέ» του φοιτητή Νομικής, χωρίς στοιχεία και έρευνα «ποιος είναι», πήγα, ανεβαίνω στον 4ο ή 5ο όροφο, μπαίνω σ’ ένα μεγάλο σπίτι με τα χρωματιστά ακριβά χαλιά, τους πίνακες, τα σαλόνια του και τη βεράντα που έβλεπε τη θάλασσα… Αρχοντιά, χλιδή, άλλος άνθρωπος ο Φιλιππόπουλος, με το ουϊσκάκι του, το άνετο φέρσιμό του και την καλωσύνη να με ακούσει…! Ίδρωσα, κοκκίνισα, ταπεινώθηκα, σαν να έφαγα σφαλιάρα! Δεν έχει σημασία η συνέχεια… Δεν τα κατάφερα να κάνω πώληση! Ξαναπήγα στην Ιερά Οδό 3-4 φορές, είδα πίσω και τις αποθήκες σιδερένιων βαρελιών στο ανοιχτό οικόπεδο, «άνοιξαν» τα μάτια μου και σαν «βρεγμένη γάτα» προσπαθούσα να ξανασυνδέσω τα κομμάτια μου… Θυμήθηκα μια δασκάλα ξαδέλφη μου στο χωριουδάκι μας που έλεγε «όποιος περηφανεύεται, γρήγορα ταπεινώνεται» και αποθήκευσα μέσα μαζί με το μάθημα να μην υποτιμώ και να μη κρίνω από τα «εξωτερικά γνωρίσματα» και λίγο από το «κόμπλεξ» που αποκτούν όλοι οι ασφαλιστές και γίνονται «περίεργοι». Ίσως όλοι οι πωλητές να έχουν τέτοιες αναμνήσεις από περιπτώσεις που «υποτίμησαν» ανθρώπους… Ίσως, μια καλή εκπαίδευση και μια άλλη μόρφωση να είναι η λύση να λιγοστέψουν παρόμοιες περιπτώσεις. Σίγουρα χρήσιμο είναι να μάθουμε να ρωτάμε πιο πολλά για τους άλλους… Συνάνθρωποι μας είναι εξάλλου, σαν κι ημάς! Ακολουθήστε το Nextdeal.gr στο Google News .
Nextdeal newsroom, 29/3/2024 Αγρίνιο: Αποζημίωση στην κάτοχο του ΙΧ που καταστράφηκε από την κατάρρευση τμήματος των αποθηκών Ηλιού
Πώληση ακινήτων της «ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ ΑΕΓΑ ΥΠΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ» μέσω πλειοδοτικού διαγωνισμού! Με την υπ’ αριθ. 156/2/21.9.2009 (ΦΕΚ τ. ΑΕ – ΕΠΕ 11292/21.9.2009) απόφαση της ΕΠ.Ε.Ι.Α., η εταιρεία «ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ ΑΕΓΑ» ετέθη... Nextdeal newsroom, 29/03/2024 - 11:28 29/3/2024
Έλλειψη ασφαλιστικής συνείδησης ή αγοραστικής δύναμης; Το ερώτημα που θέτει η καμπάνια της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος μέσω των social media υποτίθεται ότι «θέτει τον δάκτυλον... Λάμπρος Καραγεώργος, 29/03/2024 - 10:27 29/3/2024