Τα ανεξόφλητα δάνεια, γίνονται κάθε μέρα και μεγαλύτερος βραχνάς για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αδυνατούν να τα εξυπηρετήσουν. Εξαιτίας αυτών των βαρών χιλιάδες είναι οι επιχειρήσεις που έκλεισαν ή αναγκάστηκαν να περάσουν στην αδράνεια, λόγω αδυναμίας να εξασφαλίσουν τις απαραίτητες ενημερότητες αλλά και την αναγκαία χρηματοδότηση από τις τράπεζες. Το αποτέλεσμα είναι να διογκώνονται τα χρέη, να αδρανούν τεράστια κεφάλαια που έχουν επενδυθεί και να αυξάνονται οι στρατιές των ανέργων.
Σημειώνουμε ότι οι επισφάλειες των επιχειρηματικών δανείων φτάνουν στο 1/3 (39 δισεκ. ευρώ) αλλά για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις το ποσοστό φτάνει στο 47%! Οι χιλιάδες επιχειρήσεις που έκλεισαν και το 1,5 εκ. άνεργοι, είναι ήδη βαρύ τίμημα για τη χώρα, δεν υπάρχει λόγος να διογκωθούν με συνέχιση λανθασμένων πολιτικών.
Το θέμα είναι τόσο σοβαρό που ανάγκασε το, μέχρι χθες, ανυποχώρητο Υπουργείο Οικονομικών, να βάλει «νερό στο κρασί του» και να ανοίξει διάλογο για το θέμα. Με ποιους όρους όμως και ποιους θα αφορά το λεγόμενο «κούρεμα δανείων επιχειρήσεων»;
Για το θέμα αυτό ο Γενικός Γραμματέας του Επαγγελματικού Επιμελητήριου Αθήνας κ. Γιάννης Ρεκλείτης, έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Η κυβέρνηση άργησε πολύ να αντιληφθεί ότι όταν ολόκληρη η οικονομική δραστηριότητα πέφτει και οι επιχειρήσεις συνθλίβονται από την κρίση, οι απαιτήσεις των τραπεζών για πλήρη αποπληρωμή δανείων με τους παλιούς όρους, είναι ανέφικτη και οδηγεί και στο κλείσιμο και σε ολική απώλεια δανείου. Έστω και τώρα όμως δεν είναι αργά, γιατί υπάρχουν χιλιάδες επιχειρήσεις που μπορούν να διασωθούν και άλλες που μπορούν να επαναλειτουργήσουν. Αρκεί η πρόθεση για διαγραφή μέρους των χρεών επιχειρήσεων («κούρεμα») να μην είναι προπαγανδιστικό πυροτέχνημα και να μην αφεθεί στην καλή θέληση των τραπεζών, να κάνουν επιλεκτική πολιτική και με βάση δικούς τους όρους.
Το θέμα αφορά την εθνική οικονομία, την επανεκκίνησή της και την έξοδο από την κρίση και όχι απλώς τις τράπεζες. Για το λόγο αυτό η όποια ρύθμιση πρέπει να πάρει νομοθετικά χαρακτηριστικά, να δίνει τη δυνατότητα σε όλους να έχουν πρόσβαση σε αυτή και κυρίως να υπάρξουν δικλείδες για τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, ώστε να μπορέσουν να αποτινάξουν ένα μέρος του χρέους ξεκινώντας μια νέα πορεία ανάπτυξης και εξυπηρέτησης των υποχρεώσεων που παραμένουν.
Με άλλα λόγια το θέμα είναι με ποιούς όρους και προδιαγραφές θα γίνει το κούρεμα, ποιους θα αφορούν και πώς μια τόσο θετική εξαγγελία δεν θα καταλήξει να είναι απαγορευτική μέσα από τους όρους υλοποίησης. Έχουμε, δυστυχώς, πικρή πείρα από την μετατροπή θετικών εξαγγελιών στο αντίθετό τους και για το λόγο αυτό, καλό θα είναι η κυβέρνηση να ανοίξει πραγματικό διάλογο με τους φορείς των επιχειρήσεων, πριν προχωρήσει σε οποιαδήποτε θεσμοθέτηση του μέτρου.
Επίσης η κυβέρνηση, πρέπει να προχωρήσει και σε άλλα μέτρα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όπως η φορολογική ανακούφιση των, η αναμόρφωση του Πτωχευτικού Δικαίου, η δυνατότητα αξιοποίησης «δεύτερης ευκαιρίας» για μικρομεσαίους επιχειρηματίες που τους συνέθλιψε η κρίση ενώ είχαν κάθε καλή πρόθεση να εργαστούν δημιουργικά και τέλος να ενισχυθεί ουσιαστικά η χρηματοδότηση και η ρευστότητα της αγοράς.
Πέρα από αυτά, η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει σε ρυθμίσεις και για τα δάνεια των νοικοκυριών, τα οποία υποφέρουν από την κρίση και τα περισσότερα δεν διαθέτουν πλέον ούτε το στοιχειώδες εισόδημα να βγουν στην αγορά».
