Στη δύσκολη εποχή που διανύουμε γινόμαστε συχνά αποδέκτες θετικών ή αρνητικών συμπεριφορών, της αδικίας και αχαριστίας, κυρίως από όσους έχουμε ευεργετήσει στο παρελθόν.
Είναι συχνό το φαινόμενο να έχεις ευεργετήσει κάποιον και, αντί αναγνώρισης ή ευγνωμοσύνης, να εισπράξεις αδικία, αδιαφορία, ακόμη και περιφρόνηση. Στο πλαίσιο αυτό βρίσκει εφαρμογή το διαχρονικά επίκαιρο ρητό: «Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός, του ευεργετηθέντος αχαρίστου» που σημαίνει Κανένας δεν είναι πιο αχάριστος από αυτόν που ευεργετήθηκε.
Στην αρχαιότητα η «χάρις», η άδολη και οικειοθελής προσφορά στο διπλανό, στον γνωστό ή ξένο, θεωρούνταν ιερή υποχρέωση του αγαθού άνδρα. Στην εποχή μας τα πράγματα είναι διαφορετικά με δεδομένο του ότι απουσιάζει η ενσυναίσθηση, η καλή προαίρεση και όποιος ευεργετεί, εκείνος που προσφέρει, έρχεται συχνά στη δυσάρεστη θέση, καθώς η πρόθεση και η συμπεριφορά του παρεξηγείται, ενώ άλλες φορές θεωρείται η όποια θετική πράξη του ως δεδομένη από τον ευεργετούμενο.
Όταν ευεργετήσεις κάποιον την πρώτη φορά, ίσως τον εκπλήξεις ευχάριστα, όταν όμως το πράττεις επανειλημμένα προς το ίδιο πρόσωπο, τότε ενδόμυχα ίσως γεννώνται σε αυτόν δεύτερες σκέψεις, όπως το να θεωρεί τον εαυτό του πιο σημαντικό από εσένα και να ερμηνεύει τη δοτικότητα, την ευεργεσία και την προσφορά σου προς εκείνον ως υποχρέωση, καθώς είναι πιο σημαντικός από εσένα και τον έχεις ανάγκη. Πολύ εύστοχα ο αρχαίος Μέναδρος σημειώνει ότι «Μετά την δόσιν, τάχιστα γηράσκει χάρις». που σημαίνει ότι μετά τη δωρεά, η χάρη ξεχνιέται πολύ γρήγορα, Καθώς ο ευεργετηθείς τείνει να μη θέλει να θυμάται το καλό που του έκανες.
Την αχαριστία τη συναντάμε συχνά διότι, από ένα σημείο και μετά, ο ευεργετημένος αρχίζει να θεωρεί την ευεργετική πράξη ως δεδομένο και να απαιτεί περισσότερα από όσα ο ευεργέτης μπορεί να προσφέρει. Κάτω από το πνεύμα αυτό φτάνουμε στο σημείο να παρατηρούμε το «σύνδρομο της λεμονόκουπας» που, όταν το κομμένο λεμόνι δε βγάζει άλλο χυμό, το πετάμε.
Στην εποχή μας πολλοί επιστήμονες και ψυχολόγοι έχουν αναλύσει τα παραπάνω και κάποιοι τείνουν να επιρρίπτουν την ευθύνη στον ευεργέτη καθώς, σύμφωνα με αυτούς, είναι εκείνος που υπομένει μια τέτοια συμπεριφορά αναμένοντας εσφαλμένα την αναγνώριση της πράξης του από τον άλλο.
Η δική μας προσέγγιση είναι εντελώς διαφορετική, καθώς το να ευεργετείς, να βοηθάς κάποιον, είναι πράξη καλοσύνης που πηγάζει από το μέσα σου. Το να συνεχίζεις να βοηθάς και να ευεργετείς, ακόμα και αυτούς που σε έχουν αδικήσει ή εξακολουθούν να σε αδικούν, δεν συνιστά αδυναμία αλλά δύναμη. Δείχνει ότι δίνεις στον άλλο μία ακόμη ευκαιρία, το περιθώριο να αντιληφθεί το λάθος του και να διορθώσει τη συμπεριφορά του.
Η παραπάνω διάθεση και στάση ζωής από μέρους του ευεργέτη, προϋποθέτει καρτερικότητα και υπομονή προς την αδικία του ευεργετούμενου, η οποία είναι δείγμα σοφίας και δύναμης, όχι αδυναμίας. Βέβαια πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος να μην αξιοποιηθεί η ευκαιρία που δίνουμε στον άλλο καθώς, οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να ανταποδώσουν το κακό παρά το καλό σε κάθε ευεργεσία σου. Η ευγνωμοσύνη είναι γι’ αυτούς, σύμφωνα με το Ρωμαίο ιστορικό Τάκιτο, βάρος, ενώ η εκδίκηση είναι ευχαρίστηση.
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η υπομονή είναι αρετή κι ευθύνη για εκείνον που την κατέχει. Ποτέ όμως δεν ξέρεις τα όρια που έχει κάποιος ως προς αυτήν. Άλλο το βάρος της υπομονής για αυτόν που την ζητάει και άλλο γι' εκείνον που την κουβαλάει. Ο υπομονετικός άνθρωπος δεν είναι βλάκας. Δεν υστερεί σε εξυπνάδα, πονηριά κι ευθύτητα. Είναι μετρημένα τα λόγια του και, όταν μιλήσει ή αντιδράσει, το αποτέλεσμα θα είναι οδυνηρό για όλους όσοι εκμεταλλεύονται την ανοχή και την καλοσύνη του. Όταν φτάσεις να ακούσεις όσα έχει να σου πει, μπορεί να είναι πια πολύ αργά. Το ξέσπασμα του θα είναι σαν τσουνάμι που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Ας έχουμε κατά νου τα λόγια του Αμερικανού συγγραφέα Ουίλιαμ Φώνκερ ο οποίος σημειώνει ότι:
«Ένα μουλάρι θα σου δουλέψει για δέκα χρόνια πρόθυμα και υπομονετικά, για να έχει το προνόμιο όταν ωριμάσει η ώρα και φτάσει στο απροχώρητο, να σε κλωτσήσει μια φορά.»
Ποιος είναι ο Αντώνιος Δουνδουλάκης
O Δουνδουλάκης Αντώνιος γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 15 Ιανουαρίου του 1977. Αποφοίτησε από τη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και σπούδασε Θεολογία στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών .
Έγινε δεκτός από το Ινστιτούτο Ανωτέρων Σπουδών στην Ορθόδοξη Θεολογία του Σαμπεζύ και το Ρωμαιοκαθολικό Πανεπιστήμιο του Φριβούργου (Ελβετία), προκειμένου να πραγματοποιήσει Μεταπτυχιακές Σπουδές στη Θεολογία, όμως προσωπικοί και επαγγελματικοί λόγοι δεν συνέργησαν στην πραγματοποίησή τους. Διετέλεσε υπεύθυνος του Βυζαντινού Μουσείου Ιερών Εικόνων και Κειμηλίων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης, στο ναό της Αγίας Αικατερίνης των Σιναϊτών .
Eξελέγη για δυο θητείες Γενικός Γραμματέας του Παγκρητίου Συνδέσμου των Θεολόγων. Συμμετείχε ενεργά στη Ραδιοφωνική εκπομπή με τίτλο: «Επί τον τύπον» του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης.
Ο Κος Δουνδουλάκης υπήρξε λημματογράφος της Μεγάλης Ορθόδοξης Χριστιανικής Εγκυκλοπαίδειας (Στρατηγικές εκδόσεις, 2011) Συγγραφέας του θεολογικού Βιβλίου με τίτλο «ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑΣ». Ασχολείται με τη Βυζαντινή Αγιογραφία από το 1992. Οι φορητές εικόνες και τοιχογραφίες που φιλοτεχνεί, βρίσκονται σε Ιερές Μονές, Ιερούς Ναούς, Παρεκκλήσια και ιδιώτες στην Ελλάδα & το Εξωτερικό (Κωνσταντινούπολη: στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, Ελβετία, Καναδά, κ.ά.).
Η επαγγελματική του σταδιοδρομία ως Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής ξεκίνησε το 2003 στην Interamerican, στο Ηράκλειο Κρήτης, έως το Δεκέμβριο του 2010 και από το 2011 έως το Φεβρουάριο του 2014 σε Πρακτορείο Ασφαλειών. Το Μάρτιο του 2014 μετακόμισε στην Αθήνα όπου συνέχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία σε μεγάλο Πρακτορείο, ως Ασφαλιστικός διαμεσολαβητής, με κύριο πεδίο εξειδίκευσης και δραστηριοποίησης στον κλάδο ζωής, υγείας, συνταξιοδοτικών και ομαδικών Ασφαλίσεων.
Το Σεπτέμβριο του 2019 λόγω της εμπειρίας και της ενδελεχούς ενασχόλησής του με τον κλάδο των ομαδικών ασφαλίσεων ανέλαβε τη θέση του προϊσταμένου εξυπηρέτησης μεγάλων Πελατών, με παράλληλη δραστηριοποίηση στις πωλήσεις και την ανάπτυξη του Πελατολογίου του Πρακτορείου και στη συνέχεια ανέλαβε τα καθήκοντα του Διευθυντή πωλήσεων.
Είναι αρθρογράφος από το Μάϊο του 2021 (άρθρα κυρίως Ασφαλιστικού αλλά και κοινωνικού περιεχομένου) Το Σεπτέμβριο του 2021 εξελέγη Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 9ου Δημοτικού Σχολείου Αλίμου. Τον Ιανουάριο του 2022 ανέλαβε τη θέση του Επιθεωρητή πωλήσεων και Ανάπτυξης δικτύου της BROKERS UNION. Τον Απρίλιο του 2022 εξελέγη ως μέλος του Δ.Σ της Ένωσης Γονέων του Δήμου Αλίμου. Επίσης τον Απρίλιο του 2022 εξελέγη ως Αναπληρωτής εκπρόσωπος της Πρωτοβάθμιας Σχολικής Επιτροπής του Δήμου Αλίμου.
Ο κ. Δουνδουλάκης είναι έγγαμος και πατέρας τριών παιδιών.
