Σίγουρα ζούμε σε μια εποχή αλλαγών (νομοθετικών, οικονομικών, τεχνολογικών κ.λπ.), που κάποιοι μπορεί να τις χαρακτηρίζουν ραγδαίες. Η άποψή μου είναι ότι οι αλλαγές δεν είναι ραγδαίες, αλλά φυσιολογικό αποτέλεσμα όλων των τεχνολογικών, επιστημονικών και οικονομικών εξελίξεων. Απλώς πρέπει να τις αντιλαμβανόμαστε γρήγορα και να τις αξιοποιούμε σε όφελός μας.
Αυτό χρειάζεται εγρήγορση, συνεχή ενημέρωση, καλό φιλτράρισμα των πληροφοριών και μια δομημένη «κοσμοθεωρία» απ’ τον κάθε ένα από εμάς, που θα μας επιτρέπει να «προβλέπουμε» τα επόμενα βήματα.
Σχετικά με αυτό το φιλοσοφικού χαρακτήρα προβληματισμό μου, που τον έχω αναπτύξει εδώ κα αρκετά μεγάλο διάστημα, μου έκανε εντύπωση ένα κείμενο που διάβασα σε κάποιο site. Σας μεταφέρω το κείμενο όπως το θυμάμαι.
Μία ημέρα μια γιαγιά καθόταν και άκουγε την εγγονή της να της παραπονιέται για τα διάφορα προβλήματα που αντιμετώπιζε στη δουλειά της. Όπως της μίλαγε η εγγονή της, η γιαγιά σηκώθηκε, πήρε τρία κατσαρολάκια, τα γέμισε με νερό και τα έβαλε στη φωτιά. Η γιαγιά ξανακάθισε και η εγγονή της συνέχισε να της λέει τα προβλήματά της.
Μετά από ένα δεκάλεπτο, αφού το νερό πλέον έβραζε στα κατσαρολάκια, η γιαγιά σηκώθηκε και έριξε στο πρώτο καρότα, στο δεύτερο αυγά και στο τρίτο φύλλα τσαγιού και τα άφησε στη φωτιά για άλλα είκοσι λεπτά. Η εγγονή της πάλι συνέχιζε την περιγραφή των προβλημάτων της.
Μετά η γιαγιά σηκώθηκε, έσβησε τη φωτιά, έχυσε το νερό από τα δύο πρώτα κατσαρολάκια και σέρβιρε το τσάι σε φλιτζάνια. Διέκοψε τον μονόλογο της εγγονής της και τη ρώτησε να της πει τι βλέπει. Η εγγονή της απάντησε πως βλέπει καρότα, αυγά και τσάι. Η γιαγιά της είπε να πιάσει τα δύο πρώτα και να δοκιμάσει το τρίτο και να της πει τι παρατηρεί.
Η εγγονή παρατήρησε ότι τα καρότα είχαν μαλακώσει, τα αυγά είχαν σκληρύνει και το τσάι ήταν πολύ γευστικό.
Η γιαγιά λοιπόν της εξήγησε ότι αυτά τα τρία υλικά είχαν τελείως διαφορετικές αντιδράσεις μέσα στο καυτό νερό. Το ένα μαλάκωνε, το άλλο γινόταν σκληρό, αλλά το τρίτο άλλαζε τις ιδιότητες και τη γεύση του νερού!
Στο τέλος λοιπόν ρώτησε την εγγονή της:
«Εσύ ποιο από τα τρία υλικά είσαι;»
Εσείς τι πιστεύετε; Οι ασφαλιστές, λόγω εργασιακού αντικειμένου και αντίστοιχης προσφοράς που μπορούν (ή θα μπορούσαν) να αποδώσουν στο κοινωνικό σύνολο, με πιο από τα τρία υλικά θα πρέπει να μοιάζουν περισσότερο;
Προσαρμογή κειμένου και σχολιασμός, Κώστας Παπαϊωάννου
