Ιατρικά Λάθη σε Δημόσιο Νοσοκομείο
Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας (67%)
Ευθύνη Δημοσίου

Αγωγή του τραυματισθέντος κατά του Νοσοκομείου Κερκύρας, ευθυνόμενου από εσφαλμένες ενέργειες και παραλείψεις ιατρών του κατά τη διάρκεια νοσηλείας του σε αυτό.

Για τη στοιχειοθέτηση της ευθύνης του Δημοσίου ή ν.π.δ.δ. με βάση τις διατάξεις των άρθρων 105-106 του ΕισΝΑΚ απαιτείται , μεταξύ άλλων, αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ παρανομίας και ζημίας.

Τραυματισμός οδηγού μοτοποδηλάτου σε τροχαίο ατύχημα. Άμεση εισαγωγή του στο Νοσοκομείο Κερκύρας, όπου διαπιστώθηκε «κάκωση κεφαλής, κάκωση κοιλίας, κάταγμα Αρ. μηριαίου και κάκωση Αρ. ποδοκνημικής με θλαστικό τραύμα». Επιδείνωση της καταστάσεώς του και , μετά από αίτημά του, διακομιδή του σε νοσοκομείο της Γερμανίας, όπου χειρουργήθηκε. Διεσώθη τελικά το αριστερό του πόδι, αλλά με την προαναφερόμενη μόνιμη αναπηρία.

Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας – ΑΚ 931 (1) 15.000.000 δρχ. (44.020,50 ευρώ)
Αναιρετικός Έλεγχος

O αναιρεσείων συνεπεία του τραυματισμού του σε τροχαίο ατύχημα την 24-8-1998 και της βαρύτατης και σπάνιας επιπλοκής του “διαμερισματικού συνδρόμου” κατέστη μόνιμα ολικά ανάπηρος σε ποσοστό ανώτερο του 67% δια βίου.

Για τη θεμελίωση της αυτοτελούς αξιώσεως για πρόσθετη χρηματική παροχή κατά το άρθρο 931 ΑΚ απαιτείται να συντρέξουν ιδιάζοντα περιστατικά, εκτός και πέραν εκείνων που χρειάζονται για τη στοιχειοθέτηση αξιώσεων κατά τα άρθρα 929 και 932 του Α.Κ. Δηλαδή περιστατικά από τα οποία θα πρέπει να προκύπτουν οι ιδιαίτεροι λόγοι και τρόποι, εξαιτίας των οποίων επέρχονται δυσμενείς συνέπειες στην οικονομική πλευρά της μελλοντικής ζωής του αιτούντος αυτήν.

Εν προκειμένω έγινε δεκτό ότι το Εφετείο ορθώς έκρινε ότι η αναπηρία του αναιρεσείοντα επιδρά από το χρόνο του ατυχήματος και θα επιδρά δυσμενώς εφ’ όρου ζωής στην οικογενειακή, επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική ζωή του», και συνεπώς «δικαιούται πρόσθετης αποζημιώσεως κατ’ άρθρο 931 ΑΚ, προκειμένου να δημιουργήση οικονομική και επαγγελματική αυτοτέλεια». Το ποσό των 15.000.000 δρχ. (44.020,50 ευρώ) εξ ΑΚ 931 κρίθηκε ότι δεν είναι προδήλως δυσανάλογο και συνεπώς απορριπτέος ο σχετικός λόγος αναίρεσης.

Ηθική Βλάβη – ΑΚ 932  40.000.000 δρχ. (117.388 ευρώ)
Το ύψος των επιδικαζόμενων ποσών ελέγχεται αναιρετικώς ως εύλογο

Ο προσδιορισμός του ύψους της χρηματικής ικανοποιήσεως για ηθική βλάβη που καθορίζεται από το δικαστήριο της ουσίας, υπόκειται σε αναιρετικό έλεγχο για παράβαση της διατάξεως του άρθρου 932 του Α.Κ., αν κριθή ότι το δικαστήριο αυτό υπερέβη τα άκρα όρια της διαγραφόμενης από την εν λόγω διάταξη εξουσίας του.

Εν προκειμένω εκ μέρους του αναιρεσείοντα προβάλλεται ότι τα επιδικασθέντα ποσά είναι υπερβολικά χαμηλά. Κρίθηκε όμως ότι αβασίμως επικαλείται ο αναιρεσείων εν σχέσει προς τον προσδιορισμό του ύψους της χρηματικής ικανοποιήσεως, λόγω ηθικής βλάβης, την οικονομική κατάσταση του νοσοκομείου, καθ’ όσον το στοιχείο αυτό δεν ήταν εν πάση περιπτώσει ληπτέο, τα επιδικασθέντα δε ποσά εξ ΑΚ 932 δεν είναι προδήλως δυσανάλογα.

Δαπάνες Εξωτερικού
Μεταφρασμένες από Δικηγόρο

Κρίθηκε ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση είναι εσφαλμένη κατά το μέρος που δεν έλαβε υπόψη κάποιες αποδείξεις πληρωμής δαπανών στο εξωτερικό, οι οποίες είχαν μεταφρασθεί από δικηγόρο, με την αιτιολογία ότι δεν είχαν μεταφρασθεί από επίσημη κρατική αρχή.

Τόκοι
Αίτημα προβληθέν το πρώτον κατ΄έφεση

Νομίμως απερρίφθη με την απόφαση του εφετείου αίτημα περί επιδικάσεως τόκων, με την αιτιολογία ότι αυτό υπεβλήθη απαραδέκτως για πρώτη φορά με την έφεση.

Σχόλια – Παρατηρήσεις

Έφεση του ενάγοντος έγινε εν μέρει δεκτή και επιδικάσθηκαν σ’αυτόν από το ΤΔΕ Ιωαννίνων, συνεπεία της σοβαρής αναπηρίας του εφόρου ζωής, η οποία οφείλεται σε ιατρικά σφάλματα των ιατρών του Νοσοκομείου Κερκύρας, τα παρακάτω ποσά:

α) Για συμπαράσταση τρίτου προσώπου, λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρετήσεως του ανωτέρω, 3.000.000 δρχ. (8.804, 11 ευρώ).

β) Για βελτιωμένη τροφή 783.990 δρχ. (2.300,10 ευρώ).

Το ΣτΕ δεν ελέγχει κατ’ αναίρεση την εκτίμηση των αποδεικτικών μέσων από τα δικαστήρια της ουσίας, ούτε την κρίση αυτών ως προς το αν συντρέχει ή όχι πιθανότης υπάρξεως ή μη διαφυγόντος κέρδους.

1. Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας – ΑΚ 932  Επιδικάζεται άνευ σύνδεσής της με περιουσιακή ζημία.

Προέχον και κρίσιμο είναι το γεγονός της αναπηρίας ή παραμορφώσεως ως βλάβης του σώματος ή της υγείας του προσώπου ως ενός αυτοτελούς εννόμου αγαθού, που απολαύει και συνταγματικής προστασίας, σύμφωνα με τις παραγράφους 3 και 6 του άρθρου 21 του Συντάγματος, όχι μόνο στις σχέσεις των πολιτών προς το Κράτος, αλλά και στις μεταξύ τους σχέσεις, χωρίς αναγκαίως η προστασία αυτή να συνδέεται με αδυναμία πορισμού οικονομικών ωφελημάτων ή πλεονεκτημάτων. Συνεπώς κρίνεται ορθότερη η ερμηνεία της διατάξεως εξ Α.Κ. 931 που την καθιστά εφαρμόσιμη χωρίς σύνδεσής της με συγκεκριμένη περιουσιακή ζημία .

(Σ.Σ. Συνεπώς για την πληρότητα του δικογράφου της αγωγής δεν απαιτείται   να αναφέρεται στην αγωγή κατά τρόπο σαφή και ορισμένο ποία και πόση είναι η ζημία που παθαίνει αυτός εξαιτίας της αναπηρίας ή της παραμορφώσεώς του. ). "Ως αναπηρία" θεωρείται κάποια έλλειψη της   σωματικής, νοητικής ή ψυχικής ακεραιότητας του προσώπου, ενώ ως "παραμόρφωση" νοείται κάθε ουσιώδης αλλοίωση της εξωτερικής εμφανίσεως του προσώπου , η οποία καθορίζεται ΟΧΙ αναγκαίως κατά τις απόψεις της ιατρικής, αλλά κατά τις αντιλήψεις της ζωής.

Είναι πρόδηλο, ότι η κατά την Α.Κ. 931 αξίωση είναι διαφορετική:

α) από την κατά την Α.Κ. 929 αξίωση για διαφυγόντα εισοδήματα του παθόντος που κατ' ανάγκη συνδέεται με επίκληση και απόδειξη συγκεκριμένης περιουσιακής ζημίας, λόγω της ανικανότητας του παθόντος προς εργασία και

β) από την κατά την Α.Κ. 932 χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.

Όλες οι παραπάνω αξιώσεις δύνανται να ασκηθούν είτε σωρευτικώς, είτε μεμονωμένως , αφού πρόκειται για αυτοτελείς αξιώσεις   και η θεμελίωση κάθε μιας από αυτές, δεν προϋποθέτει αναγκαίως την ύπαρξη μιας των λοιπών, ΑΠ 670/2006, ΣΕΣυγκΔ 2006/136.

Αναιρείται   Εφετειακή απόφαση (κατ΄άρθρ. 559 αρ. 14ΚΠολΔ) που   απέρριψε   το σχετικό κονδύλιο ως αόριστο (επικυρώνοντας και την πρωτόδικη απόφαση), με την αιτιολογία ότι για την υποστήριξη του αιτήματος αυτού δεν έγινε επίκληση και ειδικών περιστατικών από τα οποία να προκύπτουν οι ιδιαίτεροι λόγοι και τρόποι, εξαιτίας των οποίων γεννώνται δυσμενείς συνέπειες στην οικονομική πλευρά της οικονομικής ζωής της παθούσας. Στο δικόγραφο διευκρινίζετο ότι οι δυσμενείς συνέπειες που θα προκύψουν στο μέλλον και αφορούν την κοινωνική και επαγγελματική - οικονομική κατάστασή της δεν είναι απόρροια της ανικανότητάς της για εργασία, αλλά της σωματικής βλάβης που έχει υποστεί. (βλ. σχετικά και σχόλια και παρατηρήσεις), ΑΠ.122/2006, ΕΣυγκΔ 2006/533.

Βλ. σχετικώς και ΑΠ.1780/2017, ΕΣυγκΔ 2017/425,

Αναιρείται κατ΄άρθρ. 559 § 1 ΚΠολΔ Εφετειακή απόφαση που απέρριψε το σχετικό αίτημα της αγωγής (λόγω μόνιμης αναπηρίας), ως αβάσιμο, κρίνοντας ότι ο τραυματισμός του ενάγοντος ήδη αναιρεσείοντος, στο αριστερό γόνατό του, δεν συνιστά αναπηρία σε τέτοιο βαθμό ώστε, να επιδράσει αρνητικά στο οικονομικό του μέλλον, καθότι περιόρισε την έρευνα της αναπηρίας μόνο στο οικονομικό μέλλον, για το οποίο δέχθηκε, ότι οι δυσμενείς επιπτώσεις του τραυματισμού του καλύπτονται με τις παροχές, που προβλέπονται από τις διατάξεις των άρθρων 929 και 932 ΑΚ, χωρίς ωστόσο να διατυπώνεται καμία πρόβλεψη για το επαγγελματικό του μέλλον ενόψει της ως άνω αναπηρίας, Επιπρόσθετα το Εφετείο δεν επέκτεινε, όπως έπρεπε, την έρευνα και στους λοιπούς τομείς του μέλλοντος αυτού, ήτοι το οικογενειακό, επαγγελματικό και κοινωνικό μέλλον αυτού. ΑΠ.1549/2017, ΕΣυγκΔ 2017/512.

Διαβάστε εδώ την απόφαση, όπως δημοσιεύθηκε στην Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου.