Η χορεία των Εβδομήκοντα Αποστόλων υπήρξε σημαντική για την αρχαία Εκκλησία, διότι οι ένθεοι και ένθερμοι αυτοί άνδρες εργάστηκαν ιεραποστολικά ισάξια με τους Δώδεκα Αποστόλους για την διάδοση του Ευαγγελίου στα Έθνη. Ένας από αυτούς ήταν και ο άγιος Ηρωδίων, ο οποίος υπήρξε ιδιαίτερα ζηλωτής της ιεραποστολής της Εκκλησίας. Μάλιστα επειδή εργάστηκε ιεραποστολικά στην Ελλάδα, αποτελώντας καύχημα για την Ελληνική Εκκλησία και ειδικά για την Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδος.
Ήταν εβραϊκής καταγωγής και αναφέρεται από τον απόστολο Παύλο ως συγγενής του καθώς γράφει στην προς Ρωμαίους επιστολή του: «Ἀσπάσασθε Ἡρωδίωνα τόν συγγενῆ μου» (Ρωμ.16,11). Πιθανότατα πατρίδα του ήταν η Ταρσός της Κιλικίας, μια πόλη που ήταν κέντρο της ελληνιστικής παιδείας και του πολιτισμού στη Συρία και προφανώς έλαβε σημαντική ελληνική παιδεία. Για κάποιο λόγο βρέθηκε στην Παλαιστίνη, στα χρόνια μετά την Ανάσταση του Χριστού, γνωρίστηκε με τους Αποστόλους και μεταστράφηκε στην χριστιανική πίστη. Ενωρίς προσκολλήθηκε σε αυτούς και ειδικά στον απόστολο Πέτρο, τον οποίο ακολουθούσε στις ιεραποστολικές του περιοδείες του.
Τον διέκρινε η βαθειά πίστη του στο Θεό, ο ένθερμος ζήλος του για τη διάδοση του Ευαγγελίου και ο γλυκύς χαρακτήρας του. Περιόδευσε σε διάφορες χώρες, κηρύττοντας το Ευαγγέλιο με θέρμη και παρρησία. Σύμφωνα με την πληροφορία του αποστόλου Παύλου, η προς Ρωμαίους επιστολή του, τον βρήκε στη Ρώμη (περί το 56 μ. Χ.), προφανώς ως σημαίνον πρόσωπο της Εκκλησίας της Ρώμης.
Αργότερα τον βρίσκουμε στην Ελλάδα. Περιερχόμενος διάφορες πόλεις και χωριά, διδάσκοντας με θέρμη το Ευαγγέλιο και μεταστρέφοντας πολλούς ειδωλολάτρες στην πίστη στον αληθινό Θεό. Η παράδοση αναφέρει ότι έφτασε και στην Υπάτη της Φθιώτιδος, η οποία την εποχή εκείνη ονομαζόταν Νέαι Πάτραι. Εργάστηκε με ζήλο ιεραποστολικά και σύστησε εύρωστη τοπική Εκκλησία, στην οποία χειροτονήθηκε ο ίδιος Επίσκοπός της.
Μια άλλη παράδοση αναφέρει ότι ο Ηρωδίων έγινε διάδοχος του αγίου αποστόλου Ανδρέα στην Πάτρα της Αχαΐας, μετά το μαρτυρικό του τέλος. Πιθανόν να υπάρχει κάποια σύγχυση, με την κοινή ονομασία «Πάτραι». Η παράδοση κλείνει στην άποψη ότι πρόκειται για την Υπάτη.
Το πολύ σημαντικό έργο του ερέθιζε επικίνδυνα τους φανατικούς ειδωλολάτρες της περιοχής, οι οποίοι έβλεπαν με τρόμο και ανησυχία να θριαμβεύει η Εκκλησία και να συρρικνώνεται η αρχαία παγανιστική θρησκεία. Ιδιαίτερα εξόργιζε τους ιερείς και τους μάντεις, οι οποίοι έχαναν προσόδους από την μεταστροφή των ειδωλολατρών στη νέα πίστη. Αυτό δεν μπορούσαν να το ανεχθούν τα παράσιτα της αρχαίας θρησκείας και γι’ αυτό καλλιεργούσαν στις αμαθείς και δεισιδαίμονες μάζες των παγανιστών θεριεμένο μίσος κατά των Χριστιανών, εξωθώντας τους σε πράξεις βίας, διωγμών και θανατώσεων.
Ο Άγιος Ηρωδίων συνελήφθη από Ιουδαίους και ειδωλολάτρες, «ἐδάρη δυνατά, ἄλλων μέν δερόντων αὐτόν, ἄλλων δέ συντριβόντων τό σῶμα του διά λίθων καί ἄλλων κτυπόντων αὐτόν εἰς τήν κεφαλήν˙ τελευταῖον δέ κατέσφαξαν αὐτόν οἱ θηριόγνωμοι καί οὕτω ἐτελειώθη». Το ένδοξο μαρτυρικό του τέλος τον στεφάνωσε με το μαρτύριο του αίματός του. Και το δικό του τίμιο αίμα έβαψε τον «πορφυρό χιτώνα της Εκκλησίας» και τον ενέταξε στην ξεχωριστή χορεία των αγίων Μαρτύρων.
Η μνήμη του εορτάζεται στις 28 Μαρτίου, στις 8 Απριλίου (μετά τῶν ἁγίων Ἀποστόλων Ἀγάβου, Ρούφου, Ἀσυγκρίτου, Φλέγοντος καί Ἑρμοῦ), στις 10 Νοεμβρίου και στις 4 Ιανουαρίου (στη Σύναξη των Αγίων Εβδομήκοντα Αποστόλων).
Θεωρείται ο ιδρυτής της τοπικής Εκκλησίας της Φθιώτιδος, η οποία πανηγυρίζει λαμπρά και τον τιμά στις ως άνω ημέρες των εορτών του.
Πηγή: romfaia.gr
