Έφυγε ενεργή ως τα τελευταία της βήματα η Καλλιρόη μας! Νύφη στο Κρίκελλο, γυναίκα του Βαγγέλη Γ. Πανάρα, η σεβαστή μας Καλλιρόη έδειξε πώς μπορεί να επιβιώσει ένας άνθρωπος και να μην δώσει δικαίωμα σε κανέναν να τον κατηγορήσει για τίποτα. Αθόρυβη η παρουσία της στο χωριό. Έκανε τα δύο της παιδιά, τα μεγάλωσε γνωρίζοντας μόνο εκείνη και ο άντρας της «τα του οίκου» τους! Ήταν η μόνη που γνωρίζω η οποία έζησε τόσο αθόρυβα μεταξύ μας! Ή μόνη της παρέα το μικρό της γίδινο κοπαδάκι …Μαζί του έβγαινε τις βόλτες της στα κοντινά του χωριού μέρη τελευταία, αφού οι δυνάμεις της δεν την άφηναν να φτάσει στο χωράφι εκεί στην Κουφόβρυση που φύτευε η οικογένεια τα εξαιρετικά τους φασόλια. Το χωράφι που με τόση υπομονή εμπλούτιζαν όλη η οικογένεια με κοπριά απ’ τα ζώα τους, κουβαλώντας την με τον μοναδικό γάϊδαρο που έμεινε στο χωριό! Έδειξε η Καλλιρόη τον δρόμο στη ζωή ετούτη αλλά και τον δρόμο για την φυγή από ετούτο τον κόσμο… Αθόρυβα και πάλι. Δεν πιστεύω ότι η φυγή μετά πολύμηνη παραμονή σ’ ένα νοσοκομείο, με τεχνητούς τρόπους παράτασης μιας ζωής που τελειώνει, είναι ό,τι καλύτερο για τον άνθρωπο! Κι όμως όλοι μας σε μια πολύ πείσμονα και φαρισαϊκή πρακτική οδηγούμε τους δικούς μας ανθρώπους, τάχα να τους σώσουμε, στα νοσοκομεία και τις ιδιωτικές κλινικές. Η Καλλιρόη μπορούσε ίσως να ζήσει λίγα χρόνια ακόμα. Όμως και μόνο αν δεν μπορούσε να σκαρίσει τις γίδες της θα είχε λόγο να αποφασίσει, όσο εξαρτιόταν από εκείνη, να φύγει ήρεμη και σχεδόν όρθια έως το τέλος! Αυτό ίσως να είναι και το αίτημα της εκκλησίας μας για «χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών…..». Ποιο «χριστιανά» δεν γίνεται πιστεύω. Φυσικά η φυγή της Καλλιρόης θα πονέσει πολύ τον Βαγγέλη και τα παιδιά της. Σ’ αυτούς και τα θερμά μας συλλυπητήρια από καρδιάς. Η απουσία της όμως θα είναι μεγάλη και για όσους από εμάς δίνουμε άλλους ορισμούς στους σημαντικούς ανθρώπους! Εκείνη, αναπαύεται ήδη από χθες 5-3-2024 στην Αγία του Λόφου… Θα έχει εκεί τακτικά αναμμένο το καντήλι της από τον γιό της Γιώργο που διάλεξε να ζήσει κοντά τους στο χωριό! Αιωνία της η μνήμη.
ΥΓ. Με αυτό το κείμενο ο Μάκης Φλώρος από το Κρίκελο της Ευρυτανίας, αποχαιρετά την Καλλιρόη και μαζί της μια γενιά γυναικών που κράτησε την ελληνική ύπαιθρο ψηλά. Μια γενιά που τέλειωσε και ουδέποτε θα επανέλθει….
