Μεγάλη ανάλυση γίνεται όσον αφορά στο γιατί το Ισραήλ δεν κατάφερε να αντιληφθεί τι ετοιμαζόταν κάτω από την μύτη του.
Η διαφορά βρίσκεται στο δόγμα της στρατηγικής που ακολουθούσε τα τελευταία χρόνια.
Για λόγους εξωτερικής πολιτικής, η γενική στρατηγική του ήταν να μη κάνει προληπτικά κτυπήματα. Το πνεύμα αυτό ώσμωσε και τις αρμόδιες υπηρεσίες, με αποτέλεσμα να ερμηνεύουν ανάλογα τις πληροφορίες και τις ενδείξεις, δηλαδή να λένε αυτά που οι πολιτικοί ήθελαν να ακούσουν.
Αν είχαν καθαρό μυαλό, θα είχαν δει (και πεί) τι αναμενόταν. Τότε, θα έπρεπε η πολιτική ηγεσία να πάρει μια δύσκολη απόφαση, αν δηλαδή θα έκανε προληπτικό κτύπημα.
Ή, αν θα δοκίμαζε να προειδοποιήσει μέσω υπόγειων καναλιών ότι «σας βλέπουμε», σε μια προσπάθεια να μην ακυρώσει την προσέγγιση με τη Σαουδική Άραβία.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, θα ήσαν προετοιμασμένοι.
Δύο παρατηρήσεις:
1. Τόσο το 1948, όσο και το 1967, το Ισραήλ είδε καθαρά τι ετοιμαζόταν εναντίον του και κτύπησε πρώτο. Το 1973 και τώρα, δεν το έκανε . Αυτό κάνει την διαφορά, στον περιβάλλον που βρίσκεται.
2. Η όλη πολιτική και κοινωνική κατάσταση στο Ισραήλ τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζεται από συνθήκες διχασμού. Αυτό είχε συνέπειες, όπως συμβαίνει πάντα.
