Η θρυλική πια ηθοποιός Sylvia Kristel, σε ηλικία 60 ετών, νικημένη απ' τον καρκίνο, άφησε την τελευταία της πνοή σε νοσοκομείο όπου νοσηλευότανε μετά και από σοβαρό εγκεφαλικό.

Οι ασφαλιστές ζωής που "πουλάνε" ασφάλειες ζωής-θανάτου θα βοηθηθούνε πολύ στην στάση που κρατάνε έναντι του θανάτου όταν συζητάνε παρόμοια ζητήματα στην διάρκεια μιας πώλησης ασφάλειας ζωής εάν κάθε τόσο με αφορμές θανάτους φίλων ή αγνώστων το φιλοσοφούνε και λίγο το θέμα. Οι ασφαλιστές δεν είναι δυνατόν να είναι χωρίς άποψη για ένα θέμα που προβληματίζει όλους τους ανθρώπους και δεν είναι ωραίο να μιλάνε για τις συνέπειες του θανάτου χωρίς κάποια ενημέρωση και μόρφωση για το μυστήριο του θανάτου. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει για τον άνθρωπο ότι είναι "πηλός αυθάδης","μεγαλορρήμου θράσος" , "μεγαλόφρων σκόνη", "ευρίπιστος λύχνος, που σε κάθε φύσσημα αέρα κινείται", "σήμερον απειλών και αύριο τελευτών", "σήμερον εν πλούτο και αύριον εν τάφω", "σήμερον εν διαδήματι και αύριο εν μνήματι". Θεολογικότατα και φιλοσοφικότατα και τα ποιήματα που έγραψε ο Ιωάννης Δαμασκηνός:
«Πάντα ματαιότατης τα ανθρώπινα, όσα ούχ υπάρχει μετά θάνατον. Ου παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα˙ επελθών γαρ ο θάνατος ταύτα πάντα εξηφάνισται».Που έστιν η του κόσμου προσπάθεια; Που έστιν η των πρόσκαιρων φαντασία; Που έστιν ο χρυσός και ο αργυρός; Πάντα κόνις πάντα τέφρα πάντα σκιά…».

Πολλοί πανικοβάλλονται με αυτά τα γραφόμενα. Ιδρώνουν, δυσφορούν «νταουνιάζουν»… Όμως ένας υγιής άνθρωπος θα ‘πρεπε να γεμίζει σοφία, σύνεση και αποστροφή στα ασταθή πράγματα που παραπλανούν, και να γαληνέψει ήσυχος στην πορεία της ζωής χωρίς φόβο. Το κάλλος είναι τόσο εφήμερο, για όσους υποφέρουν που δεν το έχουν, που χάνεται χωρίς ίχνος! Πού το κάλλος του προσώπου; Σκοτεινιάζει, χλομιάζει, μαυρίζει, παραμορφώνεται… "Που οι διανεύοντες(αυτοί που έκαναν νεύματα). Που των τριχών η ευπρέπεια; Ἰδού  απέπεσε. Που η γοργή γλώσσα; Ιδού ησύχασε… Που τα μύρα και αρώματα; Που η της νεότητος  ευφροσύνη; Ιδού παρήλθε..."(Ιω. Χρυσοστόμου περί θανάτου).

Ο ασφαλιστής και ο άνθρωπος γενικώς που φιλοσοφεί δεν αιχμαλωτίζει το νου του να έχει λάθος αντίληψη για την πραγματικότητα γύρω του και έτσι είναι πιο κατανοητός στις προτάσεις του. Οι ασφαλιστές ζωής που μπαίνουν στα σπίτια και τις οικογένειες και μιλάνε για τα ιερά και όσιά της για το μέλλον για την ζωή της οικογένειας ή τον θάνατο του αρχηγού της καλόν είναι να διαβάσουν πολλά και για το θέμα του θανάτου και πριν "πιάσουν στο στόμα τους" λέξεις που πονάνε να γνωρίζουν τις έννοιες. Ο Άγιος Γρηγόριος όταν εξεφώνησε έναν επιτάφιο λόγο για τον αδελφό του Καισάριον έδωσε και ένα μέτρο για το πως να μετράμε τα ανθρώπινα: "Τέτοιος είναι ο βίος μας, των ζώντων πρόσκαιρα. Τέτοιο το επί γης παιγνίδι˙ ενώ δεν υπήρχαμε, εγεννήθημεν και ήλθαμε για να βαδίσουμε στον θάνατο"! Μυστήριον!" Όνειρο είμαστε που φεύγει˙ πέταγμα πουλιού... καράβι που σχίζει την θάλασσα χωρίς να αφήνει ίχνος. Πάχνη πρωινή... Άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού. Ωσεί ανθός ούτως εξανθίσει...".

Όλα αυτά και άλλα είναι χρήσιμο να τα θυμόμαστε με διάφορες αφορμές αγγελιών θανάτων, όχι για δάκρυα και φοβίες. Αλλά για ηρεμία γνώσης. Όταν γνωρίζεις γίνεσαι πιο ανθρώπινος, διορθώνεις λάθη, αλλάζεις, αγαπάς τους άλλους, γίνεσαι χρήσιμος, φιλάνθρωπος...

Τέλος πάντων έχουμε και μια άποψη δεν είμαστε οπαδοί του "τίποτα". Παίρνουμε και δύναμη να αγωνισθούμε για κάτι ανώτερο, πιο θεϊκό...