«Βάζεις στοίχημα, αγαπητέ μου Πίκερινγκ, ότι μπορώ να μεταμορφώσω αυτό το λιγδιασμένο πλάσμα σε λαίδη και να το παρουσιάσω στο απογευματινό τσάι της βαρόνης;»

Αυτός που το λέει είναι ο Χένρι Χίγγινς, στον «Πυγμαλίωνα» του G.B. Shaw, ο καθηγητής της φωνητικής με τους περίεργους κυλίνδρους του, ο οποίος μπορεί να ξεχωρίσει την καταγωγή των ανθρώπων ανάμεσα σε δυο δρόμους, και το λιγδιασμένο πλάσμα, το στοίχημά του, είναι η Ελίζα Ντούλιτλ, η νεαρή κοπέλα που μιλά μόνο με φωνήεντα, χωρίς σύνταξη, επειδή μεγάλωσε στο πεζοδρόμιο και κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί της.

Το παιδί, λοιπόν, όταν αρχίζει να μαθαίνει την Αγγλική γλώσσα εκτίθεται στο πολιτισμικό του περιβάλλον. Δηλαδή μαθαίνει τις λέξεις που χρησιμοποιούνται σε κάθε περίπτωση, τον τρόπο με τον οποίο απευθυνόμαστε στους άλλους. Αρχίζει να καταλαβαίνει το «εγώ» δίπλα στο «εμείς». Ένα παράδειγμα είναι η χρήση της προσωπικής αντωνυμίας «you» που είναι ίδια στον ενικό και πληθυντικό αριθμό αλλά διαφοροποιείται ανάλογα με τον τόνο της φωνής. Το αρχαϊκό «thou» χρησιμοποιείται ως υποτιμητικό, αλλά «Thou» προσφωνείται ο Θεός.

Η Ελίζα, λοιπόν, καταφέρνει να μάθει κάποιο στοιχειώδες λεξιλόγιο και σύνταξη και καταφθάνει στο απογευματινό τσάι, όπου όλοι γοητεύονται από την κομψότητα  και τους τρόπους της όταν όμως τα θέματα του καιρού και της μόδας εξαντλούνται και την ρωτούν αν μένει σε προάστιο, απαντά: "Καλέ τι προάστιο; Προαστιότατο. Μια θεία μου που κατέβαζε το τζιν σα νεροφίδα, μου έταξε το καπέλο της όταν θα ψόφαγε, αλλά την ξεπαστρέψανε  την γριά και της το πήραν". Γιατί προκαλείται γέλιο;

Επειδή η γλωσσική συμβολή της Ελίζας δεν ανταποκρίνεται στην γλωσσική σύμβαση της κομψής συντροφιάς της βαρόνης: Άψογη προφορά, εκλεπτυσμένο λεξιλόγιο, απουσία χειρονομιών και μορφασμών (the Queen’s English). Οι κοινωνικοί όροι «Ladylike»- αυτό που αρμόζει σε Κυρία (όχι απλώς γυναίκα) και «Gentleman» (όχι απλώς άνδρας) είναι σαφέστατοι. Η λέξη «Cockney» περιγράφει το ιδιόλεκτο των χαμηλών τάξεων.

Η διδασκαλία της Αγγλικής γλώσσας θα πρέπει να εστιάζει από τα αρχικά στάδια στην πολιτισμική διάσταση και όχι στην επικοινωνία μόνο. Κανένας γονέας δεν θα ήθελε το παιδί του να ξέρει πώς να συντάσσει προτάσεις γεμάτες βωμολοχίες.
Η Αγγλική γλώσσα είναι γεμάτη ποίηση και εικόνες.

Γονείς, όταν σας δοθεί η ευκαιρία, ψάξτε με τα παιδιά σας ένα λογοτεχνικό κείμενο, ένα κομμάτι Ιστορίας, μια Οικονομική θεωρία στον υπέροχο κόσμο του πολιτισμού της κοινωνίας.

*Το άρθρο υπογράφει η κ. Ευθυμία Γ. Μανούσακα, Καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας