Φωτογραφία: dnews.gr
Η δημοσιοποίηση των πρώτων μετρήσεων κοινής γνώμης για το 2025, την ώρα που η πολιτική συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το όνομα του νέου ή της νέας Προέδρου της Δημοκρατίας, μας οδηγεί σε κάποια συγκεκριμένα συμπεράσματα:
πρώτον, η αντιπολίτευση δεν έχει αναπτύξει έως σήμερα τουλάχιστον μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση εξουσίας που να απειλήσει τη Νέα Δημοκρατία.
Δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έστω και με πλάγιο τρόπο ανέβηκε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν κατάφερε να αξιοποιήσει ούτε το momentum, ούτε τη δυναμική που του έδωσε η μεγάλη συμμετοχή στις εσωκομματικές του διαδικασίες μόλις τρεις μήνες νωρίτερα.
Τρίτον, ο Σύριζα έχοντας ήδη τριχοτομηθεί, αδυνατεί στην παρούσα φάση να προσελκύσει το ενδιαφέρον του ευρύτερου κοινού, ενώ το μέλλον του φαντάζει δυσοίωνο, ακόμα και στην περίπτωση επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα στην πρώτη γραμμή. Εξάλλου, η περίοδος της "πρώτης φοράς αριστερά" είναι σχετικά νωπή και έπεισε ένα σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης ότι δεν πρέπει να επαναληφθεί.
Τέταρτον, είναι σαφές πως λείπει η συγκολλητική ουσία που θα ένωνε την κεντροαριστερά και θα της έδινε το έναυσμα για να διεκδικήσει κάτι θετικότερο στις εθνικές εκλογές του 2027. Ο χρόνος κυλάει σαν νεράκι, αν και στην πολιτική τα δύο χρόνια είναι ένα ικανό διάστημα για να καταγραφούν ανατροπές.
Πέμπτον, στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας υπάρχει κινητικότητα, με την κα. Λατινοπούλου να αντλεί απευθείας από τη δεξαμενή των δυσαρεστημένων γαλάζιων ψηφοφόρων. Σε ποιο βαθμό θα κάνει ζημιά η παρουσία της στην κυβερνητική παράταξη; Αυτό είναι ένα στοιχείο που η Πειραιώς οφείλει να το λάβει σοβαρά υπόψη. Τη στιγμή δε που ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά του μετά τη διαγραφή, ενώ ο Κώστας Καραμανλής παραμένει σταθερός στις δικές του απόψεις, ασκώντας την κριτική του στην Κυβέρνηση. Συνεπώς, το δεξιό μέτωπο είναι μία παράμετρος που μπορεί να επηρεάσει, όχι μόνο τις μετρήσεις....
Έκτον, η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει να προηγείται σε όλες τις μετρήσεις, χωρίς ωστόσο να διαθέτει τον αέρα των προηγούμενων χρόνων του 41%, αλλά με ασφαλή διαφορά από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ. Παρά τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας (ακρίβεια, ασφάλεια, καθημερινότητα) και τη φθορά, βρισκόμενη πλέον στον έκτο χρόνο διακυβέρνηση της χώρας, δεν υπάρχει σε αυτή τη φάση τουλάχιστον πολιτικός αντίπαλος που την τρομάζει. Αν δεν προσέξει τα λάθη της και τα επαναλαμβάνει διαρκώς, τότε η συνέχεια δεν θα είναι θετική. Τα νούμερα στην πρόθεση ψήφου χτυπούν ένα ηχηρό καμπανάκι για την κεντροδεξιά, ενώ περιθώρια για χαλαρότητα και εφησυχασμό επ’ ουδενί δεν υπάρχουν.
Κοντολογίς, η Νέα Δημοκρατία είναι μεν πρώτη, αλλά η δεξαμενή των δυσαρεστημένων και των αναποφάσιστων παραμένει "φουσκωμένη" και μέχρι το τέλος της διαδρομής τα πάντα μπορεί να συμβούν.
