Η είδηση από το LAMIANOW και την συνοδεύει μια φωτογραφία που δείχνει σακούλες με ψώνια κρεμασμένες στον τοίχο ενός φτωχικού σπιτιού, βάζει σε πολλές σκέψεις για το παρόν αλλά και το μέλλον της ελληνικής υπαίθρου και των λιπόθυμων κοινοτήτων της..  

Ένας άνδρας 78 ετών βρέθηκε νεκρός μέσα στο σπίτι του στο χωριό Τσούκα του Δήμου Μακρακώμης. Πρόκειται, όπως διαβάσαμε στο ρεπορτάζ  για έναν αδύναμο, χωρίς οικογένεια, μοναχικό και ήσυχο άνθρωπο, αγαπητό στους χωριανούς και τον οποίο στήριζαν διακριτικά.  Αυτός είχε να δώσει σημάδια ζωής κάποιες ημέρες και όταν τον αναζήτησαν είδαν πως τις σακούλες με τα ψώνια που κρεμούσαν δίπλα από την πόρτα του ήταν απείραχτες στη θέση τους. Του φώναξαν πολλές φορές, δεν αποκρίθηκε. Ο νους τους πήγε αμέσως στο κακό, κάλεσαν την Αστυνομία και έτσι τον βρήκαν πεθαμένο.  

Το θλιβερό γεγονός δεν είναι καινούργιο και φυσικά δεν αφορά μόνο την Τσούκα. Συχνά – πυκνά και ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες που το κρύο στα ορεινά χωριά και όχι μόνο υποχρεώνει τους ανθρώπους να μένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους, κάποιοι δεν βγαίνουν απ’ αυτά ποτέ. Αυτοί είναι συνήθως μοναχικοί άνθρωποι και τέτοιοι είναι και η πλειονότητα των κατοίκων στα χωριά.

Συνταξιούχοι του ΟΓΑ οι περισσότεροι βιώνουν το λυκόφως της ζωής τους μέσα σε ποικίλες στερήσεις και κυρίως χωρίς φυσική επικοινωνία με τους συγχωριανούς ή τους οικείους τους. Αρκετοί απ’ αυτούς έχουν παιδιά στις πόλεις αλλά για διάφορους λόγους δεν θέλουν να πάνε να ζήσουν μαζί τους. Μένουν στα σπίτια τους των οποίων οι ανέσεις, όπως η θέρμανση και η καθαριότητα συζητούνται και αν έρθει το τέλος θέλουν να τους βρει εκεί. Αυτή είναι η πιο συνηθισμένη απάντηση σε όποιον τους ρωτά για αυτή την επιλογή τους ενώ όλες τις περιπτώσεις χαρακτηρίζει και μια περηφάνια  που στηρίζεται στην νιότη που πέρασε ο καθένας μια εποχή που πια δεν υφίσταται.  

Άλλοι απ’ αυτούς έχουν κάποια επικοινωνία με τους δικούς τους, άλλοι καθόλου και υπάρχουν πολλοί λόγοι γι’ αυτό. Άλλοι πάλι δεν έχουν κανέναν και η προσοχή σ’ αυτούς επαφίεται στην καλοσύνη των συγχωριανών η οποία εκφράζεται με διάφορους τρόπους και κυρίως με την προμήθεια κάποιων απαραίτητων αγαθών επιβίωσης και φυσικά φαρμάκων. Υποτίθεται πως σε αυτούς τους ανθρώπους έχουν την προσοχή τους και κάποιες υπηρεσίες των Δήμων, όπως η «Βοήθεια στο Σπίτι» αλλά αυτή είναι μια πονεμένη υπόθεση και λίγοι Δήμοι μπορούν να πουν ότι λειτουργεί ικανοποιητικά και δημοκρατικά.

Τέλος, η προσοχή που δίνει  το χωριό σε αυτούς τους ανθρώπους, έχει να κάνει και με τον πρότερο βίο και την πολιτεία καθενός και αυτό επηρεάζει εν πολλοίς και την ανταπόκριση σε διάφορα ζητήματα και η οποία σκοντάφτει σε άλλοτε σε μικρότητες κι άλλοτε στην ιδιοτέλεια. 
Είναι μεγάλο ζήτημα η επιβίωση αυτών των μοναχικών ανθρώπων σε μια χώρα που οι κοινότητες των ανθρώπων όπως ξέραμε μέχρι πριν από λίγα χρόνια δεν υφίστανται και τις περισσότερες φορές υπάρχουν σαν παρωδία. Η πληθυσμιακή αποψίλωση έχει φτάσει στο απόγειό της ενώ  η οικονομική δυσπραγία αντανακλάται και στην κοινωνική συμπεριφορά.

Αποτέλεσμα είναι η προσοχή που δίνει ο ένας στον άλλο να μειώνεται στο ελάχιστο και οι απουσίες των συγχωριανών να γίνονται αισθητές αφού έχουν περάσει κάποια 24ώρα…