Στην οθόνη, μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία, οι εικόνες που βλέπουμε από την κακοκαιρία που έπληξε τις τελευταίες ημέρες την Ήπειρο και γενικά το Ιόνιο και την Δυτική Ελλάδα, εκτός από τις σκέψεις για τις συνέπειες που προκαλεί στους ανθρώπους και τις περιουσίες τους μας οδηγούν και σε κάτι πιο βαθύ που βγάζει στην επιφάνεια τον αρχέγονο φόβο για τη δύναμη της φύσης και ειδικότερα, όταν αυτή δείχνει όλη τη δύναμή της. Έτσι έρχονται μνήμες από κατακλυσμούς που αναφέρονται στην μυθολογία και τις τρομακτικές αλλαγές που επιφέρουν στο ανάγλυφο της γης όπου συμβαίνει το φοβερό φαινόμενο.

Δεν αισθάνονται όμως έτσι και όσοι βρίσκονται κοντά στο φαινόμενο και ειδικά αυτοί που καθώς βλέπουν την κακοκαιρία να κλιμακώνεται αναλογίζονται όχι μόνο το βιός τους που θα πάρει τη νερό και θα σκεπάσει η λάσπη, αλλά και την ίδια την τύχη τους. Είναι τρομακτικό να βρίσκεσαι σε έναν τόπο που να σείεται συθέμελα από τα νερά που κατεβαίνουν με ασύλληπτη ταχύτητα από τα βουνά και πλημμυρίζουν τα ρέματα, νερά που δεν υπολογίζουν κανένα εμπόδιο, που σαρώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους και σέρνουν μαζί τους τεράστιους όγκους από λιθάρια, λάσπη και ξεριζωμένα δέντρα που διαλύουν τα γεφύρια, δρόμους και όποιες άλλες υποδομές και εγκαταστάσεις βρουν μπροστά τους.   

Δεν γίνεται πάντα αυτό, συνήθως οι βροχές είναι ήπιες και ευνοούν την βλάστηση και επηρεάζουν αγαθά τη ζωή των ανθρώπων και των άλλων πλασμάτων όπου αυτές πέφτουν. Είναι όμως φορές που τα σύννεφα που κουβαλούν ανυπολόγιστους όγκους νερού κάτω από ιδιαίτερες και σύνθετες κλιματολογικές συνθήκες, το αδειάζουν όλο σε ένα τόπο. Τότε γίνεται πραγματικά ένας μικρός κατακλυσμός και μοιραία ξυπνά τον τους φόβους της ολικής καταστροφής. Στην ελληνική σκέψη αλλά και  χριστιανική πίστη, οι κατακλυσμοί ήταν τεράστιας κλίμακας γεγονότα  που άλλαξαν την ανθρωπότητα που υπήρχε μέχρι την στιγμή που εκδηλώθηκαν και την ιστορία συνέχισαν όσοι γεννήθηκαν από τις πέτρες που πετούσαν πίσω τους ο Δευκαλίων και η Πύρα και όσοι ήταν μέσα στην Κιβωτό του Νώε.

Δεν ξέρουμε αν συμβεί το ίδιο όταν και αν ξεσπάσει ένας νέος ολοκληρωτικός κατακλυσμός αφού όλα είναι πιθανά – έγινε μια φορά και γιατί να μην ξαναγίνει; Αυτό που ξέρουμε όμως και οι εμπειρίες τα τελευταία χρόνια πυκνώνουν. Η πλημμύρες που προκάλεσαν τα φαινόμενα «Ιανός» και «Ντάνιελ» πριν από λίγα χρόνια στη Θεσσαλία δεν έχουν ακόμη στεγνώσει και να ήρθε η καινούργια να δημιουργήσει άπειρα προβλήματα στην Ήπειρο.  

Αυτό που πρέπει όμως να καταλάβουμε και μας το διδάσκει η φύση με τον δικό της τρόπο είναι ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα για να έχουμε την στοιχειώδη ασφάλεια εμείς και το βιός μας. Δηλαδή, πρέπει να ξαναδούμε τι επεμβάσεις κάνουμε που ενοχλούν τη φύση και που το βιός μας την επιβαρύνει. Με λίγα λόγια να ξαναδούμε που χτίζουμε σπίτια και που απλώνουμε εγκαταστάσεις κι όπου γίνεται αυτό να γίνεται σε διάλογο μαζί της γιατί όσο και να είναι, τις αρέσει να την προσέχουμε και δεν θέλει καθόλου, μα καθόλου να ακούει οργισμένα λόγια και το χειρότερο κατάρες.

ΥΓ. Οι φωτογραφίες με τις καταστροφές της κακοκαιρίας στο Δήμο Κεντρικών Τζουμέρκων είναι του Νίκου Τρουμπούκη. Τον ευχαριστούμε.