Ξημερώνει του Αη – Λιά αύριο και για μένα είναι μια μεγάλη μέρα καθώς γιορτάζω και καμαρώνω πως φέρω το όνομα του προφήτη Ηλία και ότι συνδέει αυτόν με τις κορυφές των βουνών τις οποίες πλέον βλέπω από μακριά. Όπως και από μακριά και νοερά θα ζήσω κι εφέτος τα ωραία πανηγύρια που πήγα τα περασμένα χρόνια, είτε βουνά, είτε στα νησιά. Ομολογώ ότι μου λείπουν αλλά με το πέρασμα του χρόνου έχω συνειδητοποιήσει ότι αυτά είναι πράγματα που γίνονταν κάποτε και όπως τα γνωρίσαμε δεν πρόκειται να τα ζήσουμε καθώς άλλαξε ο κόσμος και το κυριότερο, αυτοί που ήξεραν πως να τα οργανώσουν δεν είναι πια μαζί μας. Έτσι, αντί να ζήσω άλλη μια παρωδία πανηγυριού, προτιμώ να σταθώ σε μια απόσταση που μου δίνει όμως το δικαίωμα για έναν νοσταλγικό αναστοχασμό.

Τον αναστοχασμό αυτό έρχονται να φουντώσουν ειδήσεις από κάποιες κοινότητες Συνελλήνων που μέσα στον κατακλυσμό των νεωτερισμών σε κάθε τι στη ζωή μας καταφέρνουν εντούτοις να οργανώσουν κάποια πανηγύρια που δεν ξεφεύγουν από το νόημα των παλιών και τα χαίρονται όλοι. Υπεύθυνοι για αυτά τα μικρά θαύματα στις μικρές μας πατρίδες είναι διάφοροι φωτισμένοι άνθρωποι οι οποίοι εμπνέουν την κοινότητά τους και όλοι μαζί αγωνίζονται να μην τους καταπιούν τα τέρατα της νέας εποχής.

Ένας απ’ αυτούς τους ανθρώπους είναι η Ιωάννα Λουλάκη και ο σύζυγός της Μιχάλης Κεραμάρης που τα τελευταία χρόνια έχουν αφοσιωθεί στο ζωντάνεμα και την ανάδειξη του χωριού τους, το ιστορικό Επταχώρι της Καστοριάς και οι οποίοι με την βοήθεια των συγχωριανών του και των φίλων του χωριού έκαναν θαύματα. Το «Τζημοπούλειο» είναι ένας χώρος που συγκεντρώνουν τα ιστορικά στοιχεία του χωριού και έχουν δημιουργήσει μια εκπληκτική συλλογή με φωτογραφίες από το Επταχώρι και την ζωή των ανθρώπων του.

Από αυτή τη συλλογή ξεσηκώνουμε σήμερα λίγες φωτογραφίες για να θυμηθούμε πως ήταν το πανηγύρι του Αη -Λιά στο ομώνυμο εκκλησάκι, σε ύψωμα αριστερά από το Φράξο.   

«Το εκκλησάκι» γράφει η Ιωάννα Λουλάκη «χτίστηκε το 1870 από τις οικογένειες Φέκα, Σερδένη, Τσιαπράζη, Μπίλη, Καρανάσιου. Ανακαινίστηκε στη δεκαετία '70, αφού έγινε έρανος στο χωριό. Η τελευταία ανακαίνιση έγινε από την Κοινότητα Αρενών, στα χρόνια που ήταν πρόεδρος ο Ζώης Γάκης (1998-2006). Κατά τις δεκαετίες '50 και '60 θυμούμαι κοιμόμασταν αποβραδίς μέσα στο ξωκκλήσι, κάποιοι και έξω. Αυτό γίνεται και στα νεότερα χρόνια, κυρίως η νεολαία ξενυχτάνε εκεί με κιθάρες και τραγούδια, ψήνοντας σουβλάκια. Την άλλη μέρα, μετά τη λειτουργία, γίνονταν χορός με κλαρίνα και νταούλια, ενώ ετοιμάζονταν οι σούβλες με τα κατσίκια».

Ευχαριστούμε την Ιωάννα Λουλάκη για την δυνατότητα που μας δίνει μέσω της συλλογής των φωτογραφιών να ζήσουμε έστω νοερά ένα πανηγύρι από τα χρόνια του ’60.