H βασιλική της Σάντα Μαρία Ματζόρε (ιταλ. Santa Maria Maggiore, δηλ. της Αγίας Μαρίας της Μείζονος) που θα ταφείο ο πάπας Φραγκίσκος είναι μία από τις τέσσερις παπικές βασιλικές και η μεγαλύτερη στη Ρώμη που είναι αφιερωμένη στην Παρθένο Μαρία. Σε αυτή φυλάσσεται ευλαβικά η σεβαστή εικόνα της Βρεφοκρατούσας ως βοηθού και προστάτιδας των κατοίκων της Ρώμης. Το 1838 ο Πάπας Γρηγόριος ΙΣΤ΄ χορήγησε στην εικόνα κανονική στέψη με απόφασή του (bulla).
Σύμφωνα με τη Συνθήκη τού Λατερανού (1929) μεταξύ της Αγίας Έδρας και του Ιταλικού κράτους, η βασιλική ανήκει στην Αγ. Έδρα και είναι έδαφος εκτός τού Βατικανού, με τα δικαιώματα που έχουν οι πρεσβείες άλλων κρατών στην Ιταλία.
Ο τωρινός ναός κτίστηκε από τον πάπα Σίξτο Γ΄ (432-440), σύμφωνα με την αφιερωτική επιγραφή στο θριαμβευτικό τόξο: Sixtus episcopus plebi Dei. Εκτός από το ναό αυτόν στον Εσκουιλίνο λόφο, ο πάπας λέγεται, ότι ανέθεσε εκτεταμένα οικοδομικά έργα σε όλη την πόλη, που συνεχίστηκαν από τον διάδοχό του πάπα Λέοντα Α΄. Ο ναός διατηρεί τον πυρήνα της αρχικής του κατασκευής, παρά τις αρκετές κατασκευαστικές προσθήκες και τις ζημιές από τον σεισμό τού 1348. Η οικοδόμηση των ναών στη Ρώμη την περίοδο αυτή, όπως για παράδειγμα η Σάντα Μαρία Ματζόρε, εμπνέεται από την ιδέα της πόλης ως κέντρο του χριστιανικού κόσμου.
Ο ναός, ένας από τους πρώτους που ανεγέρθηκαν στο όνομα της Παρθένου Μαρίας, άρχισε να κτίζεται μετά τη Σύνοδο της Εφέσου το 431, η οποία διακήρυξε την Παναγία ως Θεοτόκο. Ο Σίξτος Γ΄ τον έκτισε σε ανάμνηση της απόφασης αυτής. Η ατμόσφαιρα που δημιούργησε τη Σύνοδο, επηρέασε και τα ψηφιδωτά τού εσωτερικού, καθώς «είναι σαφές, πως οι σχεδιαστές της διακόσμησης ανήκουν σε μία περίοδο πυκνών συζητήσεων για τη φύση και τη σχέση της Παρθένου με τον σαρκωθέντα Χριστό». Τα μεγαλειώδη ψηφιδωτά στον σηκό και στο θριαμβευτικό τόξο είναι ορόσημα στις απεικονίσεις της Παρθένου. Απεικονίζουν σκηνές της ζωής της και του Χριστού καθώς και της Παλαιάς Διαθήκης, όπως τον Μωυσή που κτυπά την Ερυθρά Θάλασσα και τον πνιγμό των Αιγυπτίων σε αυτή.
Το εσωτερικό της εκκλησίας έχει 86μ μήκος και χωρίζεται σε τρία κλίτη, μονολιθικών κιόνων, που καταλήγουν σε Ιωνικά κιονόκρανα. Είναι έργο του μεγάλου γλύπτη και αρχιτέκτονα της εποχής Τζιάν Λορέντζο Μπερνίνι, όπου και ο ίδιος έχει ταφεί εκεί. Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους της τεχνοτροπίας του ιταλικού Μπαρόκ. Εκτός της Σάντα Μαρία Ματζότερε μεταξύ άλλων ο Μπερνίνι σχεδίασε την πλατεία του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό, αλλά και την Κρήνη των Τεσσάρων Ποταμών το 1651 (ένα αλληγορικό γλυπτό, που απεικονίζει τον Γάγγη, τον Δούναβη με το Παπικό Οικόσημο, τον Νείλο και τον Ρίο ντε λα Πλάτα) στο μέσον της Πιάτσα Ναβόνα.
Η οροφή της εκκλησίας είναι κοσμημένη με φύλλα χρυσού. Ομοίως και τα ψηφιδωτά της. Λέγεται ότι έφερε τον χρυσό από τον Νέο Κόσμο ο Χριστόφορος Κολόμβος.
Στην Santa Maria Maggore ο Πάπας Φραγκίσκος επέλεγε να προσευχηθεί, πριν από κάθε ταξίδι του στο εξωτερικό. Στον συγκεκριμένο ναό, βρίσκονται τα λείψανα του Αγίου Ιερωνύμου και χρονολογικά έχουν ταφεί και άλλοι οι Πάπες, των προηγούμενων αιώνων όπως οι: Ονώριος Γ΄ (1227), Νικόλαος Δ΄ (1292), Πίος Ε΄ (1572), Σίξτος Ε΄ 1590, Κλήμης Η΄ Αλντομπρανντίνι (1605), Παύλος Ε΄(1615) και τελευταίος πάπας που θάφτηκε εκεί, ήταν ο Κλήμης Θ' το 1669.
Εκεί έχει ταφεί και η Παυλίνα Βοναπάρτη-Μποργκέζε 1825 αδελφή του Ναπολέοντα Βοναπάρτη και συγκεκριμένα στην Καπέλα Παολίνα, ένα παρεκκλήσι, που χρίστηκε με θέληση του Πάπα Παύλου Ε΄ Μποργκέζε 1605-1615 και θεωρείται το ωραιότερο και ακριβότερο παρεκκλήσι του κόσμου, διακοσμημένο με αρχαία μαρμαρά διαφορετικής προέλευσης.
Η ανατολική όψη της βασιλικής με τον κίονα και την πλατεία Σάντα Μαρία Ματζόρε
Η δυτική όψη της Σάντα Μαρία Ματζόρε με τον οβελίσκο και την πλατείας Εσκουιλίνο
Η Σάντα Μαρία Ματζόρε με τον οβελίσκο σε πίνακα του Τζιοβάνι Πάολο Πανίνι
Η Παρθένος ως φύλαξ τού ρωμαϊκού λαού (salus populi Romani)
