Την κυρά Ρηνιώ Θηραίου, τη γυναίκα που έμεινε μόνη στη μοναχική Κίναρο την γνώρισα πριν από 20 σχεδόν χρόνια που επισκέφτηκα το νησί της με φίλους από την Αμοργό για μια λειτουργία στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, του προστάτη του νησιού. Ζούσε τότε ο άντρας της, ο Μικές Κατσοτούρχης με τον όποιο είχαν μεταναστεύσει στην Αυστραλία αλλά γύρισαν το 2000 να ζωντανέψουν οι δυο τους το νησί το οποίο ζούσαν ακόμη οι γονείς της Ακαθή και Γιώργης Θηραίος.

Ο Μικές πέθανε το 2013 κι έτσι η Ρηνιώ έμεινε μόνη αλλά δεν έφυγε από το νησί και η μοναδική επικοινωνία με τον έξω κόσμο ήταν και είναι το «ταχυδρομείο» που κάνει σε τακτικά διαστήματα ο καπεταν Κωνσταντής με το ιστορικό καίκι «Χοζοβιώτισσα» και το οποίο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Στις 11 Φεβρουαρίου 2016 ένα ελικόπτερο  του Πολεμικού Ναυτικού στο οποίο επέβαιναν 3 Έλληνες αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, συνετρίβη υπό άγνωστες συνθήκες, τα ξημερώματα της Πέμπτης, και από τότε, αυξήθηκε το ενδιαφέρον για την Κίναρο όπου ανεγέρθηκε μνημείο για τους νεκρούς και φυσικά για την κυρά Ρηνιώ που ζει μόνη στο νησί.

Στις σκέψεις για την υποστήριξη της Ρηνιώς, η οποία ποικιλοτρόπως εκφράζεται από τους Αμοργινούς αλλά και πολλούς άλλους που επισκέπτονται το νησί υπήρξε και η μεταφορά στην Κίναρο ενός γαιδουριού για να εξυπηρετεί τις μεταφορές της. Ο δημοσιογράφος Βασίλης Σαριμπαλίδης, ο οποίος «οργώνει» όλα τα ελληνικά νησιά, πήρε την πρωτοβουλία και βρήκε ένα γαιδουράκι στην Κρήτη και μετά από μια συντονισμένη επιχείρηση το μετέφεραν τις προηγούμενες ημέρες στην Κίναρο.

 «Ήταν ένα πάρα πολύ δύσκολο εγχείρημα» λέει. «Βοήθησαν πολλοί άνθρωποι για να μπορέσει να γίνει αυτό. Ο γάιδαρος που βρήκαμε από την Κρήτη, έπρεπε να φιλοξενηθεί στην Αθήνα για κάποιες μέρες, μετά από τη Αθήνα έπρεπε να πάει στην Αμοργό, μετά με ειδικό τρέιλερ για άλογα να μεταφερθεί. Έπρεπε να πάρουμε άδεια από το Λιμεναρχείο κτλ. Από την Αμοργό με το καίκι «Χοζοβιώτισα» και έναν άνθρωπο που είναι ειδικός στα ιπποειδή μεταφέρθηκε πριν από 3-4 μέρες στην Κίναρο. Το τρέιλερ δεν χωρούσε στο καΐκι, μπήκε μόνο το ζώο».

Η χαρά της Ρηνιώς για το γαιδουράκι είναι μεγάλη. Θα το έχει πια συντροφιά και θα την βοηθάει στις μεταφορές που κάνει από τον κήπο της μέχρι το σπίτι και θα τις θυμίζει τις εποχές που στο νησάκι της έσφυζε από ζωή…