Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν την ηλικία μου (ήδη είμαι 74 ετών) και έχουν αντιληφθεί ότι τουλάχιστον από το 1991 και εφεξής :

• Είμαι λάτρης της εκάστοτε ψηφιακής τεχνολογίας αιχμής και στον ιδιωτικό ασφαλιστικό χώρο.
• Θεωρώ ότι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στους ασφαλισμένους μιας ασφαλιστικής εταιρίας είναι να της αφαιρεθεί ξαφνικά η άδεια σε περίοδο κανονικής της λειτουργίας ή να της επιβληθούν «εδώ και τώρα» δυσβάσταχτοι όροι αύξησης είτε του SCR είτε (και κυρίως) του MCR, λόγω προγενέστερης άφρονος πολιτικής των Μετόχων της και του ανώτατου επιτελείου των διοικητικών της στελεχών (των CEO, των Προέδρων των ΔΣ και των Υπεύθυνων Αναλογιστών).

Το «πως» και το «που» κολλάνε/συνδέονται τα παραπάνω, θα το αντιληφθείτε όσοι έχετε την περιέργεια και την υπομονή να συνεχίσετε το διάβασμα αυτού του άρθρου.

Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα από την 1η Ιανουαρίου του 2021 είμαι και εγώ ένας από τους «εγκλωβισμένους» της τοπικής μας ιδιωτικής ασφαλιστικής αγοράς, παρ’ όλες τις εξειδικευμένες μου γνώσεις, τις προσωπικές μου επιλογές και τις κοινωνικές μου γνωριμίες στον ιδιωτικό ιατρικό και ασφαλιστικό χώρο.

Με άλλα λόγια, για μερικά ακόμα χρόνια θα αντέχει η «τσέπη» μου τόσο τα ετησίως αυξανόμενα ασφάλιστρα, όσο και την «απαλλαγή» που αναφέρει το ατομικό μου ασφαλιστήριο συμβόλαιο, το οποίο καλύπτει τις δαπάνες μιας ιδιωτικής μου νοσηλείας και πάντα σε συνδυασμό με τον ΕΟΠΥΥ.

Τώρα γιατί άραγε να θεωρώ την εκθετικά αναπτυσσόμενη ψηφιακή τεχνολογία αιχμής στον ιδιωτικό ασφαλιστικό κλάδο συνυπεύθυνη για τον παραπάνω αναφερόμενο εγκλωβισμό μου?

α. Μα γιατί αυτή βοηθάει αφάνταστα όσους έχουν και το «μαχαίρι» και το «πεπόνι» στην διαμόρφωση των ετησίων ασφαλίστρων που εκάστοτε θα αναλογούν στους ασφαλισμένους της ασφαλιστικής τους εταιρίας με ατομικά συμβόλαια, τα οποία καλύπτουν τις ιδιωτικές τους νοσηλείες, να αποδεικνύουν πρώτα στους εαυτούς τους και στη συνέχεια σε οποιονδήποτε «τρίτο» (Κυβέρνηση, Εποπτικές Αρχές, ασφαλισμένους, δίκτυα πωλήσεων κλπ) πως την ίδια χρονική περίοδο (π.χ. το ίδιο έτος) το μέσο κόστος των νοσηλειών των :

• 95άριδων ασφαλισμένων τους ήταν αρκετά μεγαλύτερο από το αντίστοιχο των 65άριδων ασφαλισμένων τους,
• 65άριδων ασφαλισμένων τους ήταν αρκετά μεγαλύτερο από εκείνο των 45άριδων ασφαλισμένων τους,
• 45άριδων ασφαλισμένων τους ήταν αρκετά μεγαλύτερο από εκείνο των 25άριδων ασφαλισμένων τους, κ.ο.κ.

Η βασική/ουσιαστική/κύρια αιτία των όσων αναφέρω παραπάνω οφείλεται στο ότι όσο γερνάμε, τόσο μια νοσηλεία μας αντιμετωπίζεται δυσκολότερα, άρα και δαπανηρότερα, λόγω των εν τω μεταξύ προβλημάτων της υγείας μας, τα οποία συνυπάρχουν με την εκάστοτε κύρια αιτία μιας νοσηλείας μας, έστω και ολιγοήμερης.

β. Μα γιατί αυτοί που έχουν το παραπάνω αναφερόμενο «μαχαίρι» και «πεπόνι» εκ των πραγμάτων γνωρίζουν πως η καρέκλα τους θα αρχίζει να τρίζει επικίνδυνα αν τολμήσουν να διατυπώσουν απόψεις και θέσεις, οι οποίες θα είναι εκ διαμέτρου αντίθετες από εκείνες που την ίδια χρονική περίοδο παίρνουν οι άλλες ασφαλιστικές εταιρίες, δηλαδή υπέρ μιας δύσκολης απόφασης να διευκολύνουν όσο γίνεται περισσότερο, αλλά όχι σε βάρος της ασφαλιστικής τους εταιρίας, τους γηραιότερους ασφαλισμένους τους (π.χ. εκείνους που θα ξεπερνούν την ηλικία των 70 ετών) να ανταπεξέρχονται στα εξ ανάγκης ολοένα αυξανόμενα ασφάλιστρα που αφορούν τα κόστη των ιδιωτικών τους νοσηλειών.

Μέχρις εδώ καλά, αλλά το μπαλάκι το έχω πετάξει σε εκείνα τα στελέχη των ασφαλιστικών εταιριών τα οποία έχουν την δυνατότητα να πάρουν τις παραπάνω αναφερόμενες δύσκολες αποφάσεις, χωρίς όμως να έχω ρισκάρει, δημοσιοποιώντας κάποιες απόψεις μου για το πως μπορεί να γίνει κάτι ανάλογο.

Τι προτείνω να κάνουν οι ασφαλιστικές εταιρίες και τα δίκτυα πωλήσεων

α. Δεν πρέπει να τρομάζουν/θορυβούν εκείνους τους ασφαλισμένους τους με προγράμματα που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας τους σε ιδιωτικές κλινικές και οι οποίοι έχουν μικρές ηλικίες (π.χ. κάτω των 45 - 50 ετών), πως όταν γεράσουν, δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στα ετησίως αυξανόμενα ασφάλιστρα των νοσοκομειακών τους προγραμμάτων, λόγω του συνδυασμού του εκάστοτε «ιατρικού πληθωρισμού» και της «ηλικιακής» αύξησης των ασφαλίστρων που λογικά οφείλουν να αναφέρουν οι όροι των ασφαλιστηρίων συμβολαίων τους.

β. Απεναντίας θα πρέπει να τους διαβεβαιώνουν πως τόσο η ασφαλιστική τους εταιρία όσο και τα συνεργαζόμενα μαζί της δίκτυα πωλήσεων θα φροντίζουν να τους εξασφαλίζουν πάντα την αντίστοιχα καλύτερη δυνατή λύση, ανάλογα με τις εκάστοτε οικονομικές τους δυνατότητες και βάσει του όρου περί «εγγύησης της ασφαλισιμότητάς τους», ο οποίος θα πρέπει να περιλαμβάνεται στους όρους των αντίστοιχων ασφαλιστικών καλύψεων που προωθούνται στην Ελληνική ασφαλιστική αγορά τις τελευταίες 10ετίες.

Όσοι όροι δεν αναφέρουν τίποτα περί «εγγύησης της ασφαλισιμότητας των ασφαλισμένων», θα μπορούν να τον αποκτήσουν άμεσα, με μια Πρόσθετη Πράξη εκδιδόμενη με πρωτοβουλία της ασφαλιστικής εταιρίας και χωρίς να απαιτείται η συναίνεση του Λήπτη της Ασφάλισης (Συμβαλλόμενου), μια και αυτός είναι προς όφελος των ήδη Ληπτών της Ασφάλισης και κατ’ επέκταση όλων των ασφαλισμένων.

γ. Οι αυξήσεις ασφαλίστρων των νοσοκομειακών προγραμμάτων κάθε ασφαλιστικής εταιρίας που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας και οι οποίες θα οφείλονται στην αύξηση της ηλικίας των αντίστοιχων ασφαλισμένων τους («ηλικιακή» αιτία αύξησης των ασφαλίστρων) θα πρέπει να περιλαμβάνουν όρο, ο οποίος θα τις δεσμεύει έτσι ώστε να μην μπορούν να την επικαλούνται για όσους ασφαλισμένους της θα ξεπεράσουν κάποια «ηλικία γήρατος» (π.χ. εκείνη των 65 ή το πολύ 70 ετών).

δ. Ο Κανονισμός Πωλήσεων κάθε ασφαλιστικής εταιρίας, στον οποίο παραπέμπουν πλέον όλες οι συμβάσεις έργου μεταξύ αυτής και των δικτύων πωλήσεων που συνεργάζονται μαζί της, θα πρέπει να αποκτήσει (αλλά αυστηρά μέσω συναινετικών διαδικασιών) ένα γενικό όρο, ο οποίος θα αφορά τα ασφάλιστρα ατόμων με ηλικία μεγαλύτερη από την παραπάνω υπονοούμενη «ηλικία γήρατος» και ο οποίος να αναφέρει περίπου τα εξής :

• Ότι η ασφαλιστική εταιρία δεν θα καταβάλει καμία προμήθεια, υπερπρομήθεια, αμοιβή ή bonus για λόγους «πρόσκτησης» & «διατήρησης σε ισχύ» εκείνου το μέρους του ασφαλιστικού της χαρτοφυλακίου που καλύπτει δαπάνες νοσηλείας και το οποίο θα αφορά ασφάλιστρα ατόμων μεγαλύτερα από την «ηλικία γήρατος».
• Ότι για το παραπάνω οριζόμενο ασφαλιστικό χαρτοφυλάκιο η ασφαλιστική εταιρία θα συνεχίσει να καταβάλει στα συνεργαζόμενα μαζί της δίκτυα πωλήσεων αμοιβή αλλά μόνο για την εξυπηρέτηση που οφείλουν να προσφέρουν στους αντίστοιχους ασφαλισμένους, όταν συντρέχουν λόγοι διαχειριστικών θεμάτων, όπως π.χ. είναι μια αποζημίωσής τους ή μια ενημέρωσή τους για τα εκάστοτε οφειλόμενα/ανείσπρακτα ασφάλιστρα.
• Ότι η συνολικής της επιβάρυνση για την παραπάνω αναφερόμενη αμοιβή εξυπηρέτησης, ανά Μονάδα Πωλήσεων και όχι ανά ασφαλιστικό πράκτορα, δεν θα μπορεί να είναι μεγαλύτερη από ένα αρκετά χαμηλό ποσοστό (π.χ. το πολύ 5%) των αντίστοιχων εισπραχθέντων ασφαλίστρων.

ε. Όταν αποφασίζουν αυξήσεις ασφαλίστρων στα νοσοκομειακά τους προγράμματα που καλύπτουν δαπάνες νοσηλείας λόγω «ιατρικού πληθωρισμού», να μην εκμεταλλεύονται την εύκολη ομαδοποίηση ορισμένων από αυτά (π.χ. όπως εκείνα με τα οποία ασχολούνται οι «Δείκτες Υγείας» του ΙΟΒΕ), μόνο και μόνο για να αντιμετωπίσουν ευκολότερα τις εκάστοτε Κρατικές και Εποπτικές Αρχές.

Ήδη γνωρίζουν πολύ καλά πως αυτοί οι «Δείκτες Υγείας» απευθύνονται στους αφελείς, μια και εδώ και αρκετά χρόνια αφορούν ένα «κλειστό» και ταχέως φθίνον ασφαλιστικό χαρτοφυλάκιο, το οποίο σε λίγα ακόμα χρόνια θα περιλαμβάνει μόνο ασφαλισμένους με μεγάλες ηλικίες, δηλαδή «ηλικίες γήρατος» και βάλε.

Λυπάμαι που στις παραπάνω προτάσεις περιλαμβάνω και τα δίκτυα πωλήσεων, αλλά γνωρίζω «από πρώτο χέρι» τις πιέσεις που ασκούν διαχρονικά στις διοικήσεις των ασφαλιστικών εταιριών για όσο το δυνατόν μεγαλύτερες αυξήσεις στις προμήθειές τους και σε όλες τις άλλες αμοιβές και bonus που τα αφορούν.

Κλείνοντας αυτό το σημείωμα θεωρώ χρέος μου να αναφέρω ότι όσες ασφαλιστικές εταιρίες κρίνουν/πιστεύουν πως από την ασφαλιστική μας αγορά θα πρέπει να εκλείψουν εντελώς όλοι οι νόμιμοι πλέον αλλά ανεξάρτητοι ασφαλιστικοί πράκτορες, οι συντονιστές τους, καθώς και εκείνοι οι μεσίτες ασφαλίσεων που δεν συνεργάζονται αποκλειστικά ή κυρίως μαζί τους, κάνουν τραγικό λάθος και ίσως χειρότερο από εκείνο που έκαναν στις 10ετίες του 1970 και του 1980 όταν έχριζαν ως «ασφαλιστικό τους σύμβουλο» τον οποιοδήποτε τους παρουσίαζαν τότε αρκετοί managers πωλήσεων (unit ή agency ή district ή area)

Φιλικά

Γιάννης Περιστέρης

Βιογραφικό
Γιάννης Περιστέρης

Προσωπικά Δεδομένα
Ονοματεπώνυμο: Γιάννης Περιστέρης
Ημερομηνία γέννησης: 01/01/1948
Οικογενειακή κατάσταση: Έγγαμος
Εθνικότητα: Ελληνική
Διεύθυνση οικίας: Ομήρου 22, 17121 Νέα Σμύρνη, Αττική
Τηλέφωνα: Σπίτι: 210 934 2645, Κινητά: 695 549 5878 & 694 5437 187
E-mail: [email protected]

Ανωτάτη Εκπαίδευση
BSc στα Μαθηματικά, από το Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1972).
BSc (Honors) στην Αναλογιστική Επιστήμη, από το City University of London (1978).

Επαγγελματική Εμπειρία στην Ασφαλιστική Βιομηχανία
3ος 2014 - σήμερα: South Eastern Insurance Broker, ως Σύμβουλος Αναλογιστής.
3ος 2018 - 4ος 2019: PrimaryLink Insurance Broker, ως Σύμβουλος Αναλογιστής.
11ος 2017 - 5ος 2018: Eurolife FFH (πρώην ERB) Insurance Company, ως Σύμβουλος Αναλογιστής στις Πωλήσεις.
11ος 2008 - 2ος 2014: La Vie Health Insurance Company, ως Σύμβουλος Διοίκησης (2008 – 2011), ως Υπεύθυνος Διοίκησης (2011 – 2014).
3ος  2005 - 10ος  2008: Alpha Insurance Company, η οποία στη συνέχεια εξαγοράστηκε από την Γαλλική Ασφαλιστική Εταιρία ΑΧΑ, ως Διευθυντής Ζωής και Υπεύθυνος Αναλογιστής.
9ος 1991 - 3ος 2005: Greek Branch of Allianz Life Insurance, ως Διευθυντής Ζωής και Υπεύθυνος Αναλογιστής.
1ος 1973 - 8ος 1991: Ethniki Insurance Company, αρχικά ως υπάλληλος στη Διεύθυνση Αναλογισμού (1973 – 1982) και στη συνέχεια (1982 – 1991) ως Υπεύθυνος του Τομέα Ανάπτυξης των Πωλήσεων Ασφαλειών Προσώπων, με κυριότερο έργο τη δημιουργία και επίβλεψη του ανθρώπινου δυναμικού Agency («διαμεσολαβούντες», αποκλειστικά συνδεδεμένοι με την ΑΕΕΓΑ Η ΕΘΝΙΚΗ).

Λοιπές Δραστηριότητες
Πλήρες μέλος της Ένωσης Αναλογιστών Ελλάδος (FHAS) (https://www.actuaries.org.gr/), από την ημερομηνία ίδρυσής της (1979).
Σχολιασμός επίκαιρων θεμάτων σημαντικού ασφαλιστικού ενδιαφέροντος.