Ήρθε η ώρα! Θα φάει; Δε θα φάει; Θα το καταπιεί; Θα το μασάει μια ώρα; Θα τρέχουμε γύρω γύρω στο σπίτι με το κουτάλι στο χέρι; Θα το ξεγελάσω με τα παραμύθια ή θα με τρελάνει;

Η αγωνία της μητέρας για τη σωστή διατροφή του παιδιού της δεν είναι μια παλιά ιστορία που περιγράφουν τα βιβλία για την εποχή της κατοχής. Είναι μια ιστορία που συνεχίζεται και στις μέρες μας με όλο και μεγαλύτερη ένταση. Στη σημερινή εποχή, η διατροφή δεν είναι πλέον πρόβλημα των μαμάδων όσο τα παιδιά τους είναι μικρά. Ολοένα και περισσότεροι έφηβοι με πρωταγωνίστριες τα κορίτσια, έχουν πολύ σοβαρά διατροφικά προβλήματα από παχυσαρκία, βουλιμία μέχρι νευρική ανορεξία.

Χρειάζεται να δούμε πιο βαθιά, πίσω από τα γραμμάρια και τις βιταμίνες για να μπορέσουμε να αγγίξουμε αποτελεσματικά το πρόβλημα του φαγητού. Ποιος είναι άραγε ο συμβολισμός πίσω από κάθε διατροφική διαταραχή; Η τροφή συμβολίζει τη σχέση μας με την ίδια τη ζωή. Τρέφομαι για να ζήσω. Η ζωή στα μάτια και στην καρδιά ενός παιδιού είναι συνυφασμένη με τη μητέρα. Η μητέρα είναι εκείνη που μας δίνει τη ζωή και η μητέρα είναι εκείνη από την οποία παίρνουμε την πρώτη μας τροφή. Από τη μητέρα γεννιόμαστε και από το στήθος της πρωταρχικά τρεφόμαστε. Μέσα στην αγκαλιά της παίρνουμε την τροφή για ζωή.

Ακόμη και να μια μητέρα δε θηλάσει, μας δίνει τη ζωή μέσα στη ζεστή αγκαλιά της. Μας κρατάει στα χέρια της και αισθανόμαστε τη μυρωδιά της, ακούμε την ανάσα της και τους χτύπους της καρδιάς της. Αυτή η σχέση με τη μητέρα είναι που μας κάνει να θέλουμε ή να αρνούμαστε την τροφή.

Αν κάτι αισθάνεστε πως δεν πάει καλά με τις διατροφικές συνήθειες, ή με τη συμπεριφορά του παιδιού σας σχετικά με το φαγητό, κοιτάξτε τη σχέση σας με το παιδί. Εστιάστε στην προσοχή που του δίνετε. Στο πόσο κοντά σας το δέχεστε. Εστιάστε στη δική σας αγάπη για τη ζωή και πώς μπορεί αυτή να μεταφέρεται ή να εμποδίζεται από τον τρόπο που κρατάτε το παιδί στην αγκαλιά σας.
Καμιά βιταμίνη και καμιά ποσότητα φαγητού δεν μπορεί να θρέψει μια ψυχή όσο η ζεστή αγκαλιά. Δώστε την αγκαλιά σας απλόχερα στα παιδιά σας για να αγαπήσουν τη ζωή και να μην έχουν προβλήματα με το φαγητό.
Αν είσαστε ιδιαίτερα αγχωμένη ή κουρασμένη, καλύτερα να αφήσετε κάποιον άλλο να ταΐσει το παιδί σας. Το άγχος μας μεταφέρεται στα παιδιά μας σαν τα μικρόβια. Μην επιμένετε να φάει όλο το φαγητό αν δε θέλει. Είναι πιο σημαντικό να φύγει από την αγκαλιά σας ή από το τραπέζι σας χαρούμενο.

*Σμαρούλα Παντελή, Ιατρική Ψυχολόγος, συγγραφέας εκπαιδευτικών παραμυθιών και βιβλίων ψυχολογίας. Εργάζεται ως ψυχοθεραπεύτρια και διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς.