Ηλίας Προβόπουλος, 6/11/2025 - 08:45 facebook twitter linkedin Το επιτίμιον της πολύχρονης υπηρεσίας Ηλίας Προβόπουλος, 6/11/2025 facebook twitter linkedin Αποτελεί φαινόμενο ο γερόσκυλος του Πέτρου Χρήστου (Χαλιάπα), κτηνοτρόφου από τον Άγιο Αθανάσιο ή Χαλιαπέικα όπως τα λένε στο χωριό Λαμπερό, κοντά στη λίμνη Πλαστήρα: ένας σκύλος που έχει περάσει τα δεκαπέντε χρόνια υπηρεσίας στο κοπάδι και το μαντρί, που έχει ζήσει πλημμύρες και παγωνιές και ξενύχτησε να ακούει λύκους, που έκανε 24ωρες βάρδιες. Τα πόδια του έχουν χάσει πλέον την ταχύτητα, το τρίχωμα τη στιλπνότητα, και τα δόντια του είναι πια λιγότερα από όσα του χρειάζονται – μα αρκούν. Αρκούν, για να κρατά ακόμα το μεγαλύτερο κόκκαλο, κερδισμένο όχι από τη δύναμη αλλά από το δικαίωμα. Γιατί το δικαίωμα του γέροντα δεν του το χαρίζει κανείς· του το αναγνωρίζουν. Κι αυτό, στην κοινωνία των σκύλων, εξακολουθεί ευτυχώς να ισχύει σαν αυτονόητος νόμος. Οι νεαροί, νευρικοί, βιαστικοί σκύλοι του κοπαδιού μπορεί να χοροπηδούν γύρω του, να θέλουν κι αυτοί το τρόπαιο, αλλά σταματούν ένα βήμα πριν. Κάτι μέσα τους —ίσως μια μνήμη ενστικτώδης, ίσως μια παραδοχή χαραγμένη βαθιά στα σπλάχνα τους— τους υπενθυμίζει πως πρώτα τρώει αυτός που έζησε, που έτρεξε, που μάτωσε, που φύλαξε. Δεν δίνουν σύνταξη μεταξύ τους οι σκύλοι. Δίνουν χώρο. Και τούτη η στάση τους, που δεν εξελίχθηκε μέσα από φιλοσοφίες, πολιτεύματα και προοδευτικές θεωρίες, αλλά από μια γυμνή και καθαρή αίσθηση του χρόνου, μοιάζει σήμερα να μην συγκινεί τα ανώτερα θηλαστικά – αυτά που διαφημίζουν τον ορθό λόγο και την ανωτερότητά τους. Κυρίως δεν συγκινεί τον άνθρωπο της εποχής μας, που συχνά κοιτά τον ηλικιωμένο όχι σαν φορέα εμπειρίας αλλά σαν βάρος: μια παρουσία που «πρέπει» να τακτοποιηθεί, να μετακινηθεί, να σωπάσει, να μην εμποδίζει την ταχύτητα της νεότητας. Κι όμως, όπως ο γερόσκυλος μετράει στο σώμα του ιστορίες που δεν γράφτηκαν ποτέ, έτσι και οι γεροντότεροι άνθρωποι κουβαλούν στις σιωπές τους δρόμους, μέρες, ονόματα, λάθη, σωτηρίες — όσα σήμερα επιβιώνουν μόνο αν κάποιος τα ρωτήσει. Το πρόβλημα δεν είναι ότι γερνούν. Είναι ότι ξεχνάμε να τους αφήσουμε το «μεγαλύτερο κόκκαλο»· όχι για να το φάνε, αλλά για να θυμόμαστε ποιοι ήμασταν πριν από εμάς. Ίσως, τελικά, ο γερόσκυλος να μη διεκδικεί απλώς ένα κόκκαλο· να μας θυμίζει κάτι που προσπερνάμε: πως ο χρόνος, όταν δεν μετριέται σε ημερολόγια αλλά σε πράξεις, γεννάει ένα είδος δικαιοσύνης που δεν ζητάει αποδείξεις ούτε συμφωνίες. Μόνο αναγνώριση… Ακολουθήστε το Nextdeal.gr στο Google News .
Ηλίας Προβόπουλος, 22/12/2020 - 08:30 Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Μέρες γουρνοχαράς και γουρνοχλίψης
Ηλίας Προβόπουλος, 21/12/2020 - 16:22 Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Οι ευχές φέτος έχουν... αέρα από τ' Άγραφα!
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Περιμένοντας τα Χριστούγεννα! Σε δυο προηγούμενα σημειώματα αναφερθήκαμε στη σημασία που είχε το γουρούνι σε ένα σπίτι μέχρι τα χρόνια που ήταν ακμαία... Ηλίας Προβόπουλος, 21/12/2020 - 08:22
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Ο «ειδικός» των γουρουνιών Με το χθεσινό σημείωμα για τα Χριστούγεννα ανοίξαμε ένα παράθυρο στο όχι και πολύ μακρινό παρελθόν της κοινωνίας μας και... Ηλίας Προβόπουλος, 19/12/2020 - 14:19
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Το γουρούνι των Χριστουγέννων Εκτός από τον στόχο που έβαζε κάθε νοικοκυριό μέχρι πριν από δυο – τρεις δεκαετίες να έχει γεμάτο το αμπάρι... Ηλίας Προβόπουλος, 18/12/2020 - 11:53
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Ένα προσκύνημα στα ερημοκλήσια Ο εκκλησιασμός και οι εν γένει εκδηλώσεις της λατρείας και της πίστης στον καιρό της πανδημίας και εν όψει μάλιστα... Ηλίας Προβόπουλος, 17/12/2020 - 11:52
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Η αλεπού στο καφενείο Τώρα που ο καιρός δεν μου επιτρέπει να ασχολούμαι με τα χωράφια και καθώς στην ορεινή καραντίνα δεν φθάνουν εφημερίδες... Ηλίας Προβόπουλος, 16/12/2020 - 17:20
Αραρίσκοντας Ηλίας Προβόπουλος: Περιμένοντας την επόμενη μέρα... Πέρα από το καθαρά υγειονομικό ζήτημα που προβάλλει η πανδημία, το πρωτόγνωρο και παγκόσμιο αυτό φαινόμενο δημιουργεί ένα σωρό άλλα... Ηλίας Προβόπουλος, 16/12/2020 - 08:23