Τούτες τις ώρες που μαύρισε η ψυχή της Ελλάδας από τις εικόνες του πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστύχηματος στα Τέμπη που αφειδώς προβάλλουν οι τηλεοράσεις, κάποιες άλλες από την έκτακτη αιμοδοσία που διοργανώθηκε κατ’ αρχάς στη Λάρισα και κατόπιν σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας, φανερώνουν ότι η αλληλεγγύη δεν έπαψε να χαρακτηρίζει την κοινωνία μας και την συγκίνηση που προκαλεί ο πόνος του άλλου.

Κάποια τέτοια οδυνηρά γεγονότα είναι που κατά καιρούς ξυπνάνε την ανθρωπιά η οποία σε άλλες στιγμές είναι σε λήθαργο ή ξέμαθε να εκφράζεται και δηλώνεται με την προσφορά σε αίμα, το ελάχιστο που μπορεί να διαθέσει κάποιος για την σωτηρία του άλλου. Πέρα από το πρακτικό μέρος του το αίμα που προορίζεται για μεταγγίσεις στους τραυματίες και δεν έχει τιμή είναι ένα δυναμικό στοιχείο που συνδέει αόρατα την κοινωνία. Και τούτο γιατί αποτελεί κομμάτι του εαυτού μας το οποίο διαθέτουμε οικειοθελώς και αφιλοκερδώς στον άλλον που το χρειάζεται να κρατηθεί στη ζωή. Γι’ αυτό και δεν έχει τολμήσει κανείς μέχρι στιγμής να το βάλει σε διατίμηση και να γίνει εμπορεύσιμο είδος - κάτι σαν φάρμακο δηλαδή όπως φανερώνουν κάποιοι ψίθυροι που κατά καιρούς ακούγονται εδώ κι εκεί.

Το αίμα είναι το μοναδικό δώρο που μπορούμε να κάνουμε ακόμη στον άλλο, ένα δώρο ζωής και δεν είναι λίγοι αυτοί που υπηρετούν αυτόν τον σκοπό. Ιατρικοί φορείς, Η Εκκλησία, ο Ερυθρός Σταυρός, άλλε οργανώσεις, ομάδες, σύλλογοι, διαρκώς προβάλλουν την εθελοντική αιμοδοσία και τονίζουν τα καλά της στην υγεία γιατί υπάρχει και αυτή η πλευρά που συχνά αγνοείται κι έτσι θεωρητικά υπάρχει πάντα ένα απόθεμα για έκτακτες καταστάσεις, όπως αυτή με τα Τέμπη που εκατοντάδες τραυματίες το έχουν ανάγκη.

Έτσι η εικόνα των Λαρισαίων που είδαμε χθες να συγκεντρώνονται αυτοβούλως στα νοσοκομεία να δώσουν είμαι για τους τραυματίες ήταν ο αντίλογος στη φρίκη των διαλυμένων βαγονιών και την οδύνη που έκρυβαν κάτω από τα συντρίμμια. Αξίζουν συγχαρητήρια στους Λαρισαίους αλλά και σε όλους τους Έλληνες που έδωσαν χθες αίμα για τους τραυματίες. Οι κινητοποιήσεις αυτές δίνουν μεν την ελπίδα της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης απέναντι στο μεγάλο κακό αλλά από την άλλη, βάζουν σε σκέψεις ακόμη και τους πλέον καλοπροαίρετους για την στιγμή που γίνονται, δηλαδή μετά το κακό.

Η εικόνα από την πλατεία της Λάρισας χθες θα μπορούσε να ήταν από κάποια άλλη μέρα με αίτημα, να οργανώσουμε έτσι την κοινωνία μας ώστε να μην συμβαίνουν τέτοια δυστυχήματα και να μπορεί ο καθένας να κινείται με ελευθερία και κυρίως ασφάλεια χωρίς να έχει στο μυαλό του ότι αν πάθει κάτι να μην υπάρχει μια φιάλη αίμα να τον περιμένει. Αυτό είναι το τελευταίο που πρέπει να μας απασχολεί γιατί αλλιώς πάμε χαμένοι…

Το ζήτημα με την αιμοδοσία είναι αρκετά σύνθετο και τούτο γιατί το αίμα δεν αποθηκεύεται για μακρύ χρονικό διάστημα και ως εκ τούτου, μπορεί με την μαζική προσέλευση αιμοδοτών για την κάλυψη κάποιας έκτακτης ανάγκης να περισσέψει και να πάει χαμένο. Γι’ αυτό όσοι επιθυμούν να δίνουν αίμα πρέπει να ενημερώνονται πρώτα από τους αρμόδιους και να εγγράφονται στα σχετικά μητρώα. Έτσι το κάνουν πιο πολύτιμο…

φωτογραφία της αιμοδοσίας στην πλατεία της Λάρισας, από άγνωστη πηγή το διαδίκτυο. Ευχαριστούμε πολύ αυτόν ή αυτή που την κοινοποίησε).