Εδώ και τρία χρόνια που ξεκίνησε η κρίση με πρωταγωνιστή και την AIG ο Γιάννης Δ…, ο ασφαλιστής δεν περνά καλά και αυτός και η οικογένειά του. Μειώθηκαν όλα, και η παραγωγή και οι στόχοι και οι προμήθειες και το χαρτοφυλάκιο. Οι θυγατρικές της AIG άκουσε ότι άλλαξαν ονόματα αλλά αυτός πώς να αλλάξει όνομα στη δυσκολία και την φτώχεια που κατέβηκε απ’τα κτίρια και τις ταμπέλλες, απ’τις αλλαγές στις Διοικήσεις και τα οργανογράμματα και μπήκε στα Λογιστήρια, στους ισολογισμούς, στους λογαριασμούς, στα έξοδα, στα bonus, στα ταξίδια, στα υπ/τα και έφτασε ως τα κουζινάκια κόβοντας ακόμα τη ζάχαρη και καφέ…

Η κρίση δεν έκανε εξαιρέσεις και μπήκε σ’όλες τις εταιρείες, μικρές, μεγάλες, τραπεζικές, ιδιωτικές, δημόσιες, ξένες, ελληνικές. Ήρθε σιγά σιγά όπως έρχεται η νύχτα και κατεβαίνει με σκιές απ’τα βουνά, στις ρεματιές, στα κτίρια, στους ακάλυπτους στα παρκάκια, στα λοφάκια, στις πίσω αυλές, στα παράθυρα, στα σπίτια, στα δωμάτια… Ήρθε και στη δική του εταιρεία , ανταγωνίστρια σκληρή του AIG.

Ήρθε και στο υποκατάστημα που δούλευε ο Γιάννης και έβλεπε δυσκολίες στο ενοίκιο, στις καθαρίστριες, στις γραμματείες, στα χαρτιά, στα άτομα που λιγόστευαν. Έβλεπε ο Γιάννης λιγότερα νούμερα στους πίνακες, μικρότερους στόχους, γκρίνια στα τηλέφωνα, απαιτήσεις απ’τα Κεντρικά, καθυστερήσεις. Μια μέρα μάζεψε πικραμένος κάτι λίγα χαρτιά που είχε και του είπαν τη νέα διεύθυνση συστέγασης με άλλο υποκατάστημα όπoυ δεν θα έχει δικό του γραφείο, αλλά κοινό με άλλους. Κι εκεί τα ίδια…γκρίνια, απειλές, απαιτήσεις και συνεχώς περικοπές. Φταίει το Agency έλεγαν συνέχεια από τα κεντρικά και θα μπούμε σε πολυκαναλικές λύσεις.

Ο Γιάννης παρακολουθούσε τί έγραφε το www.nextdeal.gr , τί και πώς περιέγραφε τις εξελίξεις. Τα μάθαινε όλα. Ο Διευθυντής υποκαταστήματος και η εταιρεία δεν ήθελαν την πληροφόρηση, τους άρεσε το σκοτάδι και η εταιρική προπαγάνδα.. Ο Γιάννης έκανε συγκρίσεις και τους μισούσε για τον τρόπο που συμπεριφερόταν στους μέχρι…χθες «πρώτους των πρώτων και πρωταθλητές των πρωταθλητών» ασφαλιστές τους. Σιγά σιγά έχασε την εμπιστοσύνη του και σε πρόσωπα και σε εταιρεία. Η πληροφόρηση και βοήθεια ήταν αρνητική. Αντί ενθαρρύνσεις και παρακινήσεις υπήρχε καταπίεση και προσβολή. Άκουγε και κάποιους από πιο πάνω να τους προσβάλλουν συνεχώς λέγοντας τους ότι είναι ανοργάνωτοι, κοστοβόροι, τεμπέληδες, απατεώνες και καταχραστές. Αγανακτισμένος ένα απόγευμα ο Γιάννης δεν άντεξε και για πρώτη φορά σήκωσε φωνή στον Διευθυντή του «έχω τα βάσανά μου. Λεφτά δεν έχω. Κύρος δεν έχω. Οι πελάτες με αγνοούν. Δεν με υπολογίζουν, μου αρνούνται. Δεν αντέχω άλλο! Θα φύγω!» Γύριζε σπίτι του ο Γιάννης ένα ράκος σωματικό και ψυχικό. Άδειος. Και μ’ένα βλέμμα φοβισμένου αγριμιού. Σαν φταίχτης. Ένοιωθε πάνω στην καρδιά κάτι που δεν ήξερε τι είναι αλλά τον «πάταγε» δυνατά να τον πνίξει.

Αλλά κι όταν ξεκίναγε για δουλειά ήταν ήδη κουρασμένος σα να τρεξε Μαραθώνιο. Βουβοί, αδιάφοροι, τον τρόμαζαν και οι συνάδελφοι που δεν ήταν πια ούτε φίλοι, ούτε εχθροί.. Η σημερινή κατάσταση δεν είχε καμιά σχέση με όσα γινόντουσαν πριν λίγα χρόνια. Θυμάται εκείνα τα πρώτα χρόνια που στρατολογήθηκε για ασφαλιστής. Όλα ήταν στο όνειρο! Όριο μας ο ουρανός! Όλα τα επιτυχημένα ρητά και γνωμικά στριφογύριζαν σαν χαρούμενα πουλιά μες το υποκατάστημα. Τι είπε ο Τσώρτσιλ, πότε πέτυχε ο Αβραάμ Λινκολν, πώς νίκησε ο ρήτωρ Δημοσθένης το «ρ», οι δέκα εντολές επιτυχίας, ο δεκάλογος του καλού ασφαλιστή, φράσεις και λέξεις επιτυχίας. Πίνακες με ονόματα πρώτων, φωτογραφίες του πρώτου του μήνα, η ομιλία Δ/ντος Συμβούλου, η βράβευση της εταιρείας, οι δέκα πρώτοι…Σήμερα όλα αυτά εξαφανίστηκαν. Τα νέα αφεντικά θέλουν κέρδη και εξορθολογισμό! Περικοπές, περικοπές, περικοπές αλλά και νέα πρόσωπα, νέα «κομματόσκυλα», νέες πρακτικές, νέα μετρήματα, νέες φωνές. Κόβουν στην ΕθΝΙΚΗ. Κόβουν στην INTERAMERICAN. Κόβουν στην ALLIANZ…Δεν μπορούμε άλλες σπατάλες! Και λεφτά δεν θα ξαναπιάσετε στα χέρια σας! Θα βάλουμε ταχυπληρωμές και κάρτες και υπηρεσίες είσπραξης επειδή εσείς είστε κλέφτες, τα καθυστερείτε, δεν τα αποδίδετε….ΟΛΟΙ! Δεν υπάρχουν περιθώρια πάνω από εφτά μέρες. Αλλιώς θα σας πάμε στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ….

Τι είναι Τειρεσίας; Ρώτησε ο Γιάννης τον δ/ντή του. Μέσες-άκρες εκείνος δεν του είπε πολλά ψέματα αλλά από τα λίγα που ήξερε…Να η Εποπτική Αρχή, η ΤτΕ φτιάχνει ένα σύστημα να γράφει τους κακούς ασφαλιστές που θα του υποδεικνύουν οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες στηρίζουν τις ενέργειες της Τράπεζας, που η Τράπεζα στηρίζει τις ενέργειες της Ένωσης ασφαλιστικών εταιρειών, που αυτολί που είναι μέλη στηρίζουν τις ενέργειες του Δ.Σ., που το Δ.Σ στηρίζει τις ενέργειες των μελών που τα μέλη στηρίζουν τις ενέργειες του Προέδρου, που ο Πρόεδρος κουτός είναι να μην εκμεταλλευθεί τις ενέργειες των άλλων όταν εξυπηρετούν και είναι πρόεδρος και στην εταιρεία του που οι ενέργειες των άλλων τον δίνουν και χρόνο να δει τι ενέργειες θα κάνει από δω και πέρα…

Εν τω μεταξύ Γιάννη, άσε τον Τειρεσία του είπε ο Συντονιστής του και πες μου τι θα κάνουμε. Αποφάσισα να κάνω πρακτορείο… Μας το κλείνει η εταιρεία το γραφείο λόγω εξόδων. Ξέρεις δεν συμφέρει πια το Agency. Είσαι εξαρτημένος. Επειδή σε πάω σαν άτομο Γιάννη, σκέφτηκα να σε πάρω μαζί μου. Να ανοίξουμε πρακτορείο, να είμαστε ελεύθεροι, να δουλεύουμε για μας. Τέρμα οι άλλοι…Τι λες;

Όταν έφυγε ο Γιάννης, πριν πάει σ’ένα ραντεβού στην οδό Φιλελλήνων στο Σύνταγμα, για να περάσει λίγο ο χρόνος μπήκε στον κήπο του Ζαππείου.

Είχε σαλέψει το μυαλό του. Είχε οικογένεια, είχε υποχρεώσεις, νοίκια, δάνειο, έναντι προμηθειών. Τι θα κάνει; Πού κουράγιο για να ξαναρχίζει νέες εξορμήσεις. Και τι θα λέει στον κόσμο που ως τώρα τον ήξερε ασφαλιστή της Τάδε εταιρείας; Κοίταζε εκεί στη λιμνούλα του Κήπου του Ζαππείου τις πάπιες και ένοιωθε πως έλιωνε σιγά σιγά ο κόσμος, το παγκάκι, οι πέτρες, τα δένδρα και κυλούσαν σε κατηφόρα… Τρόμος τον έπιασε χωρίς να χει κάπου να πιαστεί…

Να αλλάξει εταιρεία; Να πάει αλλού σε άλλο Δ/ντή; Και πίσω οι άλλοι τι θα τρώνε; Και αν στείλει γράμματα η εταιρεία ότι διέκοψε όπως έκανε με τον Χρήστο; Σίγουρα θα βάλουν άλλον ασφαλιστή. Και το χαρτοφυλάκιο; Ο ιδρώτας του; Κρύος ιδρώτας τον περιέλουσε. Κακάριζαν οι πάπιες και ερωτεύονταν προκλητικά όταν δεν τσαλαβουτούσαν στα νερά. Σπουργίτια, περιστέρια, πάπιες, χαίρονταν τη ζωή και πίνοντας νερό σήκωναν τα κεφαλάκια τους δοξάζοντας τον Θεό που δεν τα έκαναν ασφαλιστές. Τι είναι ο κόσμος; Μια λίμνη με νερό κι έναν ουρανό από πάνω. Γύρω γύρω πράσινα δένδρα κι ένας εργάτης του δήμου που τα ταΐζει σποράκια. Τίποτα δεν τους λείπει. Αν πεινάνε τρώνε σπόρια και σκουλήκια και μύγες.  Αν διψάσουν έχουν νερό… Αν βαρεθούν και νυστάξουν κλείνουν τα μάτια, τους έδωσε τον ύπνο ο Θεός. Κι αν τους έρθουν ορέξεις εκεί τα αρσενικά και θηλυκά να χαρούν και να γεννήσουν.. «Πάντα εν σοφία εποίησεν» έκραξε πάνω στο δένδρο λακωνικά μ’ένα μόνο «κρα» μια καρακάξα

Πολύς κόσμος ήταν στην πλατεία Συντάγματος όπως κατέβαινε ο Γιάννης την οδό Όθωνος. Άλλοι επάνω, άλλοι κάτω, άλλοι στα αυτοκίνητα, άλλοι για το METRO, άλλοι για τα ξενοδοχεία, άλλοι για την Ελληνική Βουλή, άλλοι χορτάτοι, άλλοι πεινασμένοι. Όλοι αυτοί είναι υποψήφιοι πελάτες είπε ο Γιάννης αλλά γρήγορα σκέφθηκε ότι ένα πολύ μικρό ποσοστό ασφαλίζεται. Οι εταιρίες δεν ανταποκρίθηκαν τα περασμένα χρόνια στην εμπιστοσύνη του κόσμου και σκόρπισαν τα ασφάλιστρα στο χρηματιστήριο και τα Γενικά έξοδα... Από τα συμβόλαια που υπήρχαν τα μισά φέτος ακυρώθηκαν. Με το κλείσιμο της ΑΣΠΙΣ δεν ξανασήκωσε κεφάλι η αγορά... Γύρω στα 300 εκ. ευρώ απομειώθηκε η περιουσία ΑΣΠΙΣ, οι άλλες εταιρίες ρήμαξαν χαρτοφυλάκια ετών και ασφαλιστές έτοιμους να κάνουν τον μάγκα με ξένα κόλλυβα... Πάνω από 200 ακίνητα της ΑΣΠΙΣ είναι έτοιμα να πέσουν σε χέρια τρίτων... Η περιουσία της ASPIS BANK έγινε λεία αγνώστων μετόχων ενώ ανήκε στους πελάτες ΑΣΠΙΣ... Ο κόσμος βρίζει μέρα-νύχτα τις ασφαλιστικές και τις εποπτείες. Η "συγκάλυψη" της υπόθεσης είναι έργο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Ο Γιάννης είχε άλλα όνειρα όταν μπήκε στον κλάδο. Σήμερα δεν έχει τίποτα να επιδιώξει από αυτά που του έταξαν. Ούτε αναγνώριση, ούτε χρήμα, ούτε εξέλιξη, ούτε κύρος, ούτε ασφάλεια, ούτε τίποτα... Τα βλέπει στους προηγούμενους... Κατοχύρωση επαγγέλματος δεν υπάρχει. Το χαρτοφυλάκιο δεν είναι εξασφαλισμένο. Οι προμήθειες το ίδιο. Οι ίδιες οι εταιρίες ανταγωνίζονται τους ασφαλιστές τους και οι μητρικές τράπεζες αρπάζουν πελατολόγια και συμβόλαια ασφαλιστών των θυγατρικών τους μέσω του "Δούρειου ίππου" Bankassurance. Οι σύλλογοι είναι για τα "πανηγύρια" και "αλληλοπαινέματα".

Ίσως έπεσα σε κακή εποχή σκεφτόταν για μέρες ο Γιάννης, αλλά όταν του τηλεφώνησε ο ιδιοκτήτης για το ενοίκιο του σπιτιού που καθυστέρησε πήρε απόφαση να ψάξει και "κάτι άλλο" για δουλειά..."Τι συμβαίνει Γιάννη"; του είπε η γυναίκα του όταν τον είδε να ψάχνει στις "Μικρές αγγελίες". Δάκρυα κύλησαν στα μάτια..."Ψάχνω αλλά δεν βρίσκω κάτι"... Είναι απελπιστική η κατάσταση..."Μου φαίνεται πως είναι κουφό του πονηρού το αυτί" ψιθύρισε. Ο ασφαλιστικός κλάδος είναι πολύ πονηρός και δεν ακούει ότι πρέπει να προσέξει τους ασφαλιστές... Και τυφλός, δεν βλέπει ότι όλα τα στατιστικά στοιχεία είναι αρνητικά με τις πολιτικές που χτυπάνε τους ασφαλιστές πρώτης γραμμής... Αυτοί φέρνουν το χρήμα να δώσουν "αίμα" στις ετοιμοθάνατες εταιρίες και για κακή τους μοίρα αυτοί που είναι υπεύθυνοι δεν έχουν τα προσόντα για διεύθυνση πωλήσεων... Δυστυχώς δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει "εταιρία πωλήσεων"... Είναι μια περίοδος που κάποτε θα τελειώσει είπε ο Γιάννης αλλά πρέπει να ζήσω... Δεν μπορώ να τους περιμένω... Ένας κωδικός με δένει με το σύστημα...

Ο Γιάννης πήρε τις αποφάσεις τον και το πως θα εξελιχθεί η υπόθεσή του είναι μυστικό δικό του. Πρέπει να ξεπερνάνε τις εκατό χιλιάδες οι ασφαλιστές που "γεύτηκαν" αυτήν την πικρία στις σχέσεις τους με ασφαλιστικές εταιρίες τα τελευταία 30 χρόνια... Πολλοί επικεφαλής στις εταιρίες αφού έκαμαν όλες τις ατιμίες καλογέρεψαν και κάνουν τους σπουδαίους, εφαρμόζοντας την παροιμία που λέει πως "άμα γεράσει ο διάολος καλογερεύει"...

Σαν κάβουρας στα αναμμένα κάρβουνα ο Γιάννης άκουγε τον συντονιστή που θα άλλαζε σε πράκτωρ στριμωγμένος ποιος ξέρει από τι ανάγκες και αυτός. Κάποτε στις αρχές τον άκουγε με ανοιχτό το στόμα, μα τώρα κουράστηκε η ψυχή του και δεν συμμετέχει. Μαραθήκαν οι επιθυμίες του και οι στόχοι. Σωπαίνει ο Γιάννης σαν πεθαμένος που δεν αντιμιλά. Τα μάτια του ήταν θολά ούτε πικραμένα ούτε χαρούμενα. Δεν μπορούσαν να δουν αξιοπρεπές μέλλον μ' αυτές τις εταιρίες και αυτό το σύστημα... Θα ψάξει παράλληλα και κάτι άλλο. Θα δει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα και ανάλογα θα πράξει... Δεν θέλει να μείνει, δεν θέλει και να διακόψει... Έγραψε κι ένα γράμμα στο www.NextDeal.gr ζητώντας τη γνώμη του εκδότη που θα την λάβει σοβαρά υπ'όψιν... Ακούει το αυτί του, τόσα γνωρίζει...

- Λοιπόν Γιάννη, τι λες; είπε ο συντονιστής.

- Θα το σκεφθώ, είπε ο Γιάννης. Κάτι άλλαξε μέσα μου, θα το σκεφθώ.