Πρόσκληση στην κυβέρνηση να δει το πραγματικό πρόβλημα στις ασφαλίσεις υγείας που είναι «άλλοι παράγοντες κόστους -δηλαδή τα νοσοκομεία- απηύθυνε από το βήμα του διεθνούς ασφαλιστικού και αντασφαλιστικού συνεδρίου της Ύδρας ο πρόεδρος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου.

Στην ίδια εμπεριστατωμένη ομιλία ο πρόεδρος της ΕΑΕΕ προανήγγειλε και λύση για την ασφαλιστική κάλυψη των «μη ασφαλίσιμων» επιχειρήσεων ενόψει της υποχρεωτικής ασφαλιστής από τις αρχές Ιουνίου. Διαβάστε στη συνέχεια την ομιλία του κ. Σαρρηγεωργίου.

Εκλεκτοί προσκεκλημένοι, κυρίες και κύριοι, πλέον όλοι γνωρίζετε ότι φέτος γιορτάζουμε την 25η επέτειο του συνεδρίου της Ύδρας. Όπως είδατε, είχαμε δύο «εξωσυζυγικές» σχέσεις, μία με τις Σπέτσες και μία με την Costa Navarino, που ήταν και οι δύο εξαιρετικές. Αλλά νομίζω ότι όλοι έχουμε γνωρίσει και αγαπήσει αυτόν τον τόπο, ο οποίος για τρεις μέρες κάθε χρόνο φιλοξενεί μια πραγματικά εκλεκτή ομάδα διεθνών προσκεκλημένων.

Είμαι πολύ χαρούμενος που βλέπω ότι ίσως για πρώτη φορά η αίθουσα είναι γεμάτη και στον επάνω όροφο. Θα ήθελα να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στον άνθρωπο που πρώτος οραματίστηκε όλα αυτά, τον αγαπητό μου φίλο και προκάτοχό μου ως πρόεδρο της Ένωσης, τον Γιώργο Κώτσαλο οποίος, πιστεύω, αξίζει ένα μεγάλο χειροκρότημα για την οργάνωση όλων αυτών. Ευχαριστώ, Γιώργο.

Το άλλο που θέλω να αναφέρω είναι ότι, για να τιμήσουμε αυτήν την επετειακή χρονιά, χθες το πρωί διοργανώσαμε μια δράση καθαρισμού του λιμανιού, με επαγγελματίες δύτες που καθάρισαν το λιμάνι. Ήταν φανταστικό να βλέπει κανείς παιδιά από τα σχολεία της Ύδρας, το δημοτικό σχολείο της Ύδρας, να βοηθούν σε αυτή την προσπάθεια.

Πιστεύω ότι αυτό είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η Ένωση για να τιμήσει αυτήν την 25η επέτειο. Πάμε τώρα στα ασφαλιστικά. Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με μερικά λόγια για τη διεθνή εικόνα. Όλοι τη ζούμε, τη διαβάζουμε, τη βλέπουμε και στις αγορές μας αλλά και στις χρηματοοικονομικές αγορές.

Η λέξη-κλειδί σήμερα είναι η αβεβαιότητα. Ιδίως με την αλλαγή κυβέρνησης στις ΗΠΑ. Είχαμε την αιφνίδια επιβολή δασμών, δασμοί θεαματικού μεγέθους, που σε μεγάλο βαθμό έχουν πλέον εξαφανιστεί, αλλά η αβεβαιότητα παραμένει, και όχι μόνο γι’ αυτό. Η αβεβαιότητα παραμένει επειδή έχουμε δύο πολέμους που μαίνονται όπως και πέρυσι, στην Ουκρανία και στη Γάζα.

Έχουμε επίσης ένα πολύ σοβαρό περιστατικό ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν. Έχουμε αύξηση επιτοκίων, ιδίως στις ΗΠΑ, και φαίνεται να υπάρχει μια συναίνεση ότι ο μακροπρόθεσμος πληθωρισμός αυξάνεται, ενώ υπάρχει διαφωνία ως προς το τι θα συμβεί με τις παγκόσμιες οικονομίες — αλλά η ύφεση φαίνεται να αποτελεί μέρος του διαλόγου, τουλάχιστον μεταξύ των οικονομολόγων.

Και επειδή, ως ασφαλιστές, πρέπει να κάνουμε επενδύσεις — είτε στον τομέα της πληροφορικής, είτε στους ανθρώπους, είτε στην τεχνητή νοημοσύνη — όλα αυτά συμβαίνουν ανεξαρτήτως της πολιτικής ανάπτυξης, και ταυτόχρονα, ως ασφαλιστές, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως, είμαστε οι μεγαλύτεροι επενδυτές. Οπότε όλοι πρέπει να κοιτάμε το Bloomberg κάθε πρωί. Όλη αυτή η αβεβαιότητα κάνει τη δουλειά μας ακόμη πιο δύσκολη.

Και τη δυσκολεύει σε μια εποχή που η κλιματική αλλαγή καθιστά τη δουλειά μας πολύ σημαντική. Η δημογραφική εικόνα παγκοσμίως, και ειδικά στη χώρα μας, καθιστά τη συμβολή μας κρίσιμη για το μέλλον των επόμενων γενεών. Και η υγεία γίνεται ολοένα και πιο ακριβή. Ζούμε περισσότερο, η τεχνολογία είναι διαθέσιμη, αλλά όλα αυτά κοστίζουν πολύ και οι κοινωνίες χρειάζονται τη στήριξή μας.

Επιτρέψτε μου τώρα να ξεκινήσω με την εικόνα της ΕΕ. Την περασμένη Τρίτη, πριν δύο μέρες, επρόκειτο να συμμετάσχω σε συνάντηση μαζί με την πρόεδρο της Insurance Europe, την κυρία Albukerki. Η κυρία Albukerki είναι η επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ. Ουσιαστικά, είναι η υπουργός Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να παρευρεθώ στη συνάντηση, αλλά αυτό που άκουσα είναι ότι η κυρία Albukerki είναι μια πολύ σύγχρονη πολιτικός, αν θέλετε, που προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα, με πολύ υψηλόβαθμη και σημαντική εμπειρία, και είναι πολύ θετική απέναντι σε ό,τι έχει να προσφέρει η ασφάλιση, αλλά και υπέρ του να γίνουν τα πράγματα πιο απλά στην Ευρώπη.

Ίσως με έχετε ακούσει να λέω και πέρυσι: για να ιδρύσεις μια ασφαλιστική εταιρεία στις ΗΠΑ, χρειάζεσαι 30% λιγότερο κεφάλαιο απ’ ό,τι στην ΕΕ. Και παρόλο που οι ΗΠΑ δεν είναι το πιο απλό επιχειρηματικό περιβάλλον, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει γίνει εξαιρετικά περίπλοκη και ακριβή για να κάνει κανείς επιχειρήσεις, ειδικά σε ιδιαίτερα ρυθμιζόμενους τομείς όπως η ασφάλιση.

Τώρα, ας μιλήσουμε για τον ευρωπαϊκό ασφαλιστικό τομέα. Το 90% των καταναλωτών στην ΕΕ έχει κάποια μορφή ασφάλισης. Το 2023, πληρώσαμε 1 τρισεκατομμύριο, σε αποζημιώσεις και ο κλάδος έχει ισολογισμό 9,5 τρισεκατομμυρίων.

Τώρα, αυτός ο τομέας, με αυτό το πελατολόγιο, με αυτή την κοινωνική συνεισφορά και όλα όσα ακούσαμε, έχει παγκοσμίως μια αμφισβητούμενη εικόνα απέναντι στο κοινό. Όπως έχω ξαναπεί, δεν είμαστε «σέξι» κλάδος και πρέπει να το διαχειριστούμε αυτό, και πρέπει να το διαχειριστούμε σε μια εποχή που στην Ευρώπη συμβαίνουν δύο μεγάλα πράγματα.

Το πρώτο είναι η SIU. SIU είναι η Ένωση Αποταμίευσης και Επένδυσης. Αν μου επιτρέπεται να υπεραπλουστεύσω, η SIU σημαίνει ότι ανάμεσα στις τράπεζες, τους διαχειριστές κεφαλαίων και τις ασφαλιστικές εταιρείες, θα μοιράσουμε όλες τις αποταμιεύσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για να γίνει αυτό, χρειάζεσαι νομοθεσία.

Και κάθε κλάδος προσπαθεί να αποκτήσει τον χώρο που του αξίζει. Τώρα, το 70% της λιανικής αγοράς στην ΕΕ προέρχεται από επενδυτικά προϊόντα ζωής. Δηλαδή, ο ρόλος μας στο συνταξιοδοτικό σύστημα σε πλήρως κεφαλαιοποιημένα σχήματα είναι κρίσιμος. Οπότε, είναι κρίσιμο σε αυτή τη διανομή της πίτας, η ευρωπαϊκή ασφάλιση να αποκτήσει τον χώρο που της αξίζει.

Το άλλο μεγάλο θέμα είναι η απλοποίηση. Ανέφερα προηγουμένως ότι η Ευρώπη γίνεται υπερρυθμισμένη και υπερβολικά πολύπλοκη. Έχουμε φακέλους αποφάσεων όπως η Στρατηγική Λιανικής Επένδυσης, που πολλοί από εσάς σίγουρα γνωρίζετε, και αφορά τη διανομή επενδυτικών προϊόντων.

Έχουμε την πρόταση για την πρόσβαση σε χρηματοοικονομικά δεδομένα, η οποία είναι κρίσιμη για το πώς θα μοιράζονται οι πληροφορίες μεταξύ χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Και το πιο σημαντικό, έχουμε το πακέτο απλοποίησης «omnibus», που είναι κρίσιμο για να καταστούν τα πράγματα πιο βιώσιμα στο μέλλον. Και δεν εννοώ μόνο περιβαλλοντικά βιώσιμα, εννοώ βιώσιμα με βάση αυτό που βλέπει ο καταναλωτής.

Και τέλος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, στην Ευρώπη μιλούν για το προστατευτικό κενό. Το προστατευτικό κενό, το οποίο είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερο στην Ελλάδα, και για συνέργειες μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Αυτή είναι η συζήτηση στην ΕΕ, όπου η κατανομή μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής ασφάλισης είναι πολύ πιο ισόρροπη από ό,τι στη χώρα μας — που θα έλεγα ότι είναι 90% δημόσιος τομέας και το υπόλοιπο ιδιωτικές ασφαλιστικές.

Κι όμως, αυτή είναι η συζήτηση στην Ευρώπη: πώς μπορούμε να γίνουμε πιο ανθεκτικοί μέσω της συνεργασίας μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Ερχόμενοι λοιπόν στην ελληνική αγορά, σε οποιοδήποτε KPI κι αν χρησιμοποιήσεις, βρισκόμαστε περίπου στο ένα τρίτο έως το ένα τέταρτο των ευρωπαϊκών μέσων όρων. Άρα το κενό προστασίας είναι πολύ, πολύ μεγαλύτερο.

Αυτό είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο. Πέρυσι είχαμε ρεκόρ αύξησης ασφαλίστρων στα 5,8 δισεκατομμύρια. Πληρώσαμε 3,6 δισεκατομμύρια σε αποζημιώσεις. Υπάρχουν 47 ασφαλιστικές επιχειρήσεις και θέλω επίσης να αναφέρω πολλούς παρόχους ελεύθερης παροχής υπηρεσιών στον κλάδο αυτοκινήτων. Έχουμε 17,2 δισεκατομμύρια σε επενδύσεις. Είμαστε, αν όχι οι μεγαλύτεροι, ένας από τους δύο μεγαλύτερους θεσμικούς επενδυτές στη χώρα, και έχουμε 21,2 δισεκατομμύρια στον ισολογισμό μας στην πλευρά του ενεργητικού.

Είμαστε μακριά από το να φτάσουμε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό KPI, τη στιγμή που και οι φυσικές καταστροφές στην Ελλάδα, και η κατάσταση στην υγεία, και το πλήρως κεφαλαιοποιημένο έλλειμμα — με άλλα λόγια, δεν έχουμε αρκετά χρήματα σε πλήρως κεφαλαιοποιημένα σχήματα, είτε δημόσια είτε ιδιωτικά — όλη αυτή η κατάσταση είναι ίδια με πέρυσι, αν όχι χειρότερη. Τι πρέπει να κάνουμε; Ας επισημάνω τρία πράγματα.

Πρώτα απ’ όλα, να πω το εξής: τα τελευταία έξι χρόνια έχουμε μια κυβέρνηση που έχει αλλάξει την εικόνα και έχει οδηγήσει την Ελλάδα από το να είναι ο παρίας της ΕΕ σε ό,τι αφορά την οικονομία, στο σημείο που με κάνει υπερήφανο ως Έλληνα να ανοίγω τους Financial Times και να βλέπω την Ελλάδα στην κορυφή της λίστας. Στην κορυφή της λίστας για την ανάπτυξη, με χαμηλότερο πληθωρισμό από τις περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Άρα έχουμε μια κυβέρνηση που τα πάει καλά, που έχει κάνει πολύ καλή δουλειά στην οικονομία. Μια κυβέρνηση που έχει δείξει ότι κατανοεί το πρόβλημα του protection gap και έχει κάνει κάποια βήματα για να το γεφυρώσει, διευκολύνοντας τους πολίτες να ασφαλιστούν.

Τι έχει συμβεί τα τελευταία δύο χρόνια; Για να μην σας κουράζω με λεπτομέρειες, έχουν υπάρξει φορολογικά κίνητρα στον ΕΝΦΙΑ. Άρα, αν έχεις ένα σπίτι, παίρνεις μια φορολογική ελάφρυνση στον ΕΝΦΙΑ. Έτσι ασφαλίζεσαι για NATCAT. Περίπου 300.000 ιδιοκτήτες ακινήτων έχουν επωφεληθεί από αυτό. Και ως αποτέλεσμα, έχουμε περάσει από το 15% των ιδιοκτησιών να είναι ασφαλισμένες, στο 19%.

Όσοι από εσάς παρακολουθήσατε τη γενική μας συνέλευση, ακούσατε τον συνάδελφό μας από την Ισπανία να μας λέει ότι το 86% των ιδιοκτητών ακινήτων στην Ισπανία είναι ασφαλισμένοι. Σε σύγκριση με το 19% στην Ελλάδα. Άρα το ηθικό δίδαγμα είναι ότι πρέπει να κάνουμε περισσότερα. Αυτά τα κίνητρα, κύριε Αλαμπάση, είναι καλά, λειτουργούν, αλλά δεν αρκούν.

Ενώ οι κίνδυνοι από φυσικές καταστροφές υπάρχουν και αυξάνονται. Το άλλο καλό μέτρο που έχει ληφθεί είναι ότι, νομίζω στις 1 Ιουνίου — εν πάση περιπτώσει, σε λίγες μέρες από σήμερα — κάθε επιχείρηση στην Ελλάδα με τζίρο πάνω από 500.000 ευρώ θα πρέπει να είναι υποχρεωτικά ασφαλισμένη για NATCAT. Αυτό είναι υποχρεωτικό, αλλά μένει ακόμη πολύς δρόμος μέχρι την υλοποίηση.

Αυτό που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών, όλες οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα, συνεργάζονται με τη διεθνή αντασφαλιστική αγορά ώστε η κυβέρνηση να μπορεί να πει στους πολίτες ότι μπορούν να ασφαλιστούν ό,τι κι αν συμβεί.

Υπάρχουν επιχειρήσεις που είναι μη ασφαλίσιμες. Είναι μερικές χιλιάδες τέτοιες επιχειρήσεις. Επεξεργαζόμαστε μια λύση που θα επιτρέπει σε κάθε επιχείρηση να ασφαλιστεί, υπό την προϋπόθεση ότι το κράτος θα συμμετάσχει και θα πάρει ένα μικρό μερίδιο από την πίτα. Νομίζω ότι είμαστε πολύ κοντά στο να το πετύχουμε αυτό.

Αλλά πρέπει να πω ότι, τουλάχιστον από την εμπειρία μας, όταν μιλάς με την κυβέρνηση — ακόμα και με φιλοεπιχειρηματικές, καλές κυβερνήσεις — από το σημείο που είσαι πολύ κοντά μέχρι να το υλοποιήσεις, συχνά υπάρχει ένα χάσμα δύο ετών.

Άρα πρέπει να δράσουμε πιο γρήγορα. Στην υγεία, κατά μέσο όρο, το 15% των Ελλήνων έχει συμπληρωματική ιδιωτική ασφάλιση υγείας. Η αγορά παρόχων υγείας στην Ελλάδα, τα νοσοκομεία, ας πούμε από τη δική μας οπτική, ο ανταγωνισμός δεν είναι τέτοιος που να οδηγεί σε μείωση των τιμών, και εμείς το υφιστάμεθα αυτό ως ασφαλιστές.

Αν προσθέσεις αυτό στο γεγονός ότι το κόστος της ιατρικής τεχνολογίας συνεχίζει να αυξάνεται, και ότι πρέπει να προσφέρουμε την καλύτερη τεχνολογία και τα καλύτερα νοσοκομεία στους πελάτες μας, βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση και οι τιμές πρέπει να αυξηθούν. Το πρόβλημα είναι ότι οι πολιτικοί δεν βρίσκουν εύκολο να εξηγήσουν στον κόσμο ότι δεν φταίνε οι ασφαλιστικές εταιρείες. Στην πραγματικότητα, σε αυτή την περίπτωση, δεν φταίνε καθόλου οι ασφαλιστικές εταιρείες, αλλά άλλοι παράγοντες κόστους — δηλαδή τα νοσοκομεία.

Και πάλι, αυτή η συζήτηση συνεχίζεται και η Ένωση — μεταφορικά μιλώντας — έχουμε βάλει το χέρι στην τσέπη και έχουμε δεχτεί έναν περιορισμένο αριθμό αυξήσεων στις τιμές, πολύ μικρότερο από αυτόν που αντιμετωπίζουμε στο κόστος μας για ένα έτος, για να διευκολύνουμε την κυβέρνηση.

Αλλά η κυβέρνηση πρέπει να απευθυνθεί στα νοσοκομεία και να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει για να ελέγξει το κόστος. Το νούμερο ένα θέμα είναι η εφαρμογή των DRGs. Υπάρχουν και άλλα θέματα. Ο ασφαλιστικός κλάδος δεν μπορεί να συνεχίσει να δέχεται το βάρος αυτής της αρνητικής δημοσιότητας όταν στην πραγματικότητα δεν φταίει.

Δεν είναι αυτό το κατάλληλο φόρουμ για να το συζητήσουμε αναλυτικά. Αλλά επιτρέψτε μου να διαβεβαιώσω τους Έλληνες συναδέλφους ότι βρισκόμαστε σε συνεχείς συζητήσεις με την κυβέρνηση για αυτό και… ξέρετε, δεν είμαι 100% βέβαιος ότι η λύση είναι έτοιμη ακόμη.

Ένα τελευταίο πράγμα: όταν είσαι επιχειρηματίας, το ασφάλιστρο που πληρώνεις εκπίπτει από τους φόρους σου. Όταν είσαι ιδιώτης, δεν εκπίπτει. Οπότε δεν υπάρχει φορολογικό κίνητρο. Επιπλέον, όταν αγοράζεις ασφάλιση στην Ελλάδα — είτε υγείας είτε περιουσίας — υπάρχει 15% φόρος. Αυτά είναι πράγματα που πρέπει να αλλάξουν. Δεν μπορεί η Ελλάδα να είναι η μόνη χώρα που εφαρμόζει αυτήν την πολιτική και μετά να αναρωτιέται γιατί οι άνθρωποι δεν ασφαλίζονται.

Και τέλος — αλλά αυτό είναι τεράστιο, παρόλο που είναι το τελευταίο πράγμα που θα πω εδώ — ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, ο κόσμος αλλάζει. Η τεχνητή νοημοσύνη αλλάζει τον τρόπο που ζούμε, τον τρόπο που κάνουμε δουλειές. Άρα, ως ασφαλιστικές εταιρείες, πρέπει ταυτόχρονα να επενδύουμε. Πρέπει να επενδύουμε σε υποδομές και πρέπει να επενδύουμε σε ανθρώπους, και πρέπει να το κάνουμε αυτό ενώ αντιμετωπίζουμε όλα τα άλλα ζητήματα που αναφέραμε.

Και το απολύτως τελευταίο: επενδύοντας στους ανθρώπους. Δεν είμαστε ο «σέξι» κλάδος. Όταν οι άνθρωποι αποφοιτούν από πανεπιστήμια, η ασφάλιση δεν είναι το πρώτο πράγμα που τους έρχεται στο μυαλό. Πρέπει όλοι να εργαστούμε — και στην ένωση κάνουμε πολλά — με τα πανεπιστήμια για να καταστήσουμε σαφές στους νέους ότι μπορούν να βρουν ένα σπουδαίο, ενδιαφέρον, απαιτητικό μέλλον στον ασφαλιστικό τομέα.

Κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστώ που με ακούσατε τα τελευταία 20 λεπτά. Σας ευχαριστώ που στηρίζετε αυτή τη συνάντηση. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς ότι φέτος είχαμε τη μεγαλύτερη προσέλευση που είχαμε ποτέ. Το νησί είναι στα όριά του, αλλά μην ανησυχείτε, θα βρούμε περισσότερα κρεβάτια για του χρόνου — και φέρτε και τους φίλους σας.

Θέλω να ευχαριστήσω το φετινό διεθνές πάνελ ομιλητών.