Πάνε 47 χρόνια από την Πρωτομαγιά του 1976 στα ξημερώματα της οποίας σκοτώθηκε ο Αλέξανδρος Παναγούλης σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη Λεωφόρο Βουλαιγμένης…
Ο κορυφαίος αντιστασιακός, είχε κάνει απόπειρα δολοφονίας εναντίον του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968. Απέτυχε, συνελήφθη και βασανίστηκε άγρι. «Ήταν ο μοναδικός που δεν υπέκυψε. Ο μοναδικός που δεν λύγισε ποτέ» δήλωνε ένας από τους βασανιστές του, ο Θεοφιλογιαννάκος. Δεν έσπασε. Δεν κατέδωσε τους συντρόφους του.
Ο Αλέκος Παναγούλης σκοτώθηκε λίγες μέρες αφότου είχε παραιτηθεί από βουλευτής της Ένωσης Κέντρου και ενώ ετοιμαζόταν να προβεί σε αποκαλύψεις για τις σχέσεις κορυφαίων πολιτικών με τη Χούντα. Οι δημοσιεύσεις ξεκίνησαν, αλλά σταμάτησαν γρήγορα λίγες ημέρες μετά, εξαιτίας απαγορευτικής εντολής του επιτρόπου του στρατοδικείου Μιχάλη Ζούβελου. Η απαγόρευσή τους δημιούργησε σύγκρουση μεταξύ του Παναγούλη και του τότε υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευάγγελου Αβέρωφ. Ο φάκελος των αποκαλύψεων δεν άνοιξε… Η κηδεία του έγινε στις 5 Μαΐου με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου να διαμαρτύρεται κατά του Αβέρωφ και να κραυγάζει για τον Παναγούλης «Ζει».
Ο θάνατος του Παναγούλη ενέπνευσε το Θεοδωράκη να γράψει δύο τραγούδια, το «Κόκκινο τριαντάφυλλο», «Εκείνος ήταν μόνος». «Μέσα στο Μάη σκοτώθηκες, το αίμα σου μαβί, έβαψε μαύρο τον ουρανό, κόκκινο τον καιρό.», έγραφε ο Θεοδωράκης. Ο συνθέτης ακόμη μελοποίησε και ποιήματα του Αλέκου Παναγούλη, τα οποία έγραφε στη φυλακή του.
Ο Αλέκος Παναγούλης ζει στη συνείδηση των Ελλήνων. Σήμερα στην επέτειο του θανάτου του θεωρώ και μέσα στην κορύφωση του προεκλογικού αγώνα θαρρώ πως οι αναφορές στην προσωπικότητά του και την δράση του θα έχουν ιδιαίτερη σημασία. Ίδωμεν…
