Η τραγωδία στα Τέμπη μας έκανε να κοιτάμε γύρω μας σαν να περιμένουμε από που να μας έρθει το κακό, να ξυπνάμε το πρωί και να λέμε «θα κινηθούμε με κάποια ασφάλεια και θα γυρίσουμε σώοι» στο σπίτι το βράδυ και σαν δώσει ο Θεός και η Τύχη και επιστρέψουμε να πούμε πριν πέσουμε για ύπνο «Δόξα σοι ο Μεγαλοδύναμος», γλυτώσαμε και σήμερα…

Δεν είναι υπερβολή. Βλέπω και κουβεντιάζω με ανθρώπους κάθε ημέρα που λένε για το πόσο φανερά είναι πλέον ανασφαλής η ζωή μας και ο καθένας μπορεί να αραδιάσει ένα σωρό κινδύνους που παραφυλάνε παντού. Στο δρόμο, στην πλατεία, στη δουλειά. Σημεία επικίνδυνα που χάσκουν κάτω από τα πόδια μας ή κρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας. Πρακτικές που υποβιβάζουν την νοημοσύνη μας και συνήθειες που προσβάλουν και την στοιχειώδη αξιοπρέπειά μας σε μια πόλη (όχι ότι στην ύπαιθρο είναι καλύτερα) που από άκρη σε άκρη που κυριαρχεί η αταξία και το «δικαίωμα» του καθενός να κάνει ότι θέλει.

Όχι πως παλιότερα ήταν καλύτερα τα πράγματα, μπορεί ίσως και ήταν και χειρότερα αλλά τα ξεχάσαμε. Οι γενιές που έζησαν σε πρόχειρα σπίτια, παράγκες και καλύβες έφυγαν και πήραν μαζί τους τις εμπειρίες τους ευχόμενοι να περάσουμε καλύτερα. Εμείς σήμερα υποτίθεται πως ζούμε σε έναν άλλο κόσμο που κάποια πράγματα, όπως η ασφάλεια ή η υγεία είναι αυτονόητα αλλά δυστυχώς, κάθε μέρα συμβαίνει κάτι που μας διαψεύδει και μας ξαφνιάζει πολύ δυσάρεστα. Ψάχνουμε να βρούμε την αιτία, την ρίζα του κακού καταλήγουμε ότι την ευθύνη τις περισσότερες φορές την έχουν οι άλλοι κι εμείς το λιγότερο δυνατόν. Έτσι κλείνουμε τους συλλογισμούς μας μέχρι να μας συμβεί το επόμενο απρόοπτο το οποίο και αυτό με τη σειρά του θα το ξεχάσουμε και στο τέλος θα πάψουμε να ασχολούμαστε με αυτά και θα το αφήσουμε να ορίζει τη ζωή μας ο Θεό και η Τύχη.

Δεν θα μακρηγορήσω, σας αφήνω να ψάξετε γύρω σας να δείτε που κρύβονται οι κίνδυνοι, να πάρετε τα μέτρα σας και να διεκδικήσετε αυτοί να μειωθούν στο ελάχιστο. Όπως για παράδειγμα τον κίνδυνο που κρύβει ένα ερείπιο στη στάση Φιξ στην Συγγρού. Μια στάση με ιδιαίτερη κίνηση γιατί εξυπηρετεί τους επιβάτες του Μετρό που έχουν προορισμό περιοχές όπου αυτό δεν περνάει. Εκεί λοιπόν εκατοντάδες άνθρωποι, χιλιάδες κάθε μέρα στριμώχνονται στο μισό πεζοδρόμιο γιατί το άλλο μισό είναι φραγμένο για να μην πλησιάζουν το ετοιμόρροπο κτίριο. Ο ιδιοκτήτης, δεν ξέρω μπορεί και ο Δήμος να το έφραξε έτσι πρόχειρα αλλά έβαλε και το γνωστό σήμα του κινδύνου για να προειδοποιεί τους περαστικούς και να υπενθυμίζει σε όσους στέκονται στη στάση ότι δεν βρίσκονται σε καλό σημείο και μπορεί εκεί που περιμένουν να μην πάνε ποτέ στον προορισμό τους.

Δεν χρειάζεται πολύ, ένας σεισμός για παράδειγμα και το κτίριο να πέσει και να σκεπάσει όσους βρίσκονται στο πεζοδρόμιο. Τότε μόνο θα αναζητηθούν ευθύνες για όποιον ιδιώτη ή τον Δήμο άφησε εκτεθειμένους τόσους ανθρώπους και δεν αποκλείεται να ακούσουμε πάλι ότι ήταν μια… στραβή στιγμή. Και τέτοια σημεία σαν τη στάση Φιξ στη Συγγρού είναι γεμάτη η Αθήνα οπότε θα έχουμε να μετράμε στραβές στιγμές μέχρι να σβήσει ο ήλιος!